Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Time expires



H πρώτη ταινία μικρού μήκους ,αγαπημένου φίλου και κατά τα φαινόμενα ταλαντούχου....
Εμένα μ άρεσε πολύ....
Καλησπέρα είπα;;

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Words


Είναι κάτι άνθρωποι που δεν φανέρωσαν ποτέ τους λέξεις.


Δεν έσκυψαν να τις ακούσουν,ούτε τις ξανάφεραν ποτέ στο μυαλό τους λίγο πριν αποκοιμηθούν τις νύχτες.


Είναι κάτι ζευγάρια που ποτέ δεν μάλωσαν,δεν έπαιξαν με τις λέξεις,δεν άντεξαν ν ακούσουν ο ένας τον άλλο.Και ποτέ δεν ένιωσαν τη γλύκα του φιλιώματος ,του σμιξίματος,την έντασης που φεύγει ελευθερώνει και ξανακάνει τις λέξεις νανούρισμα γλυκό.


Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν είπαν σ αγαπώ,μου λείπεις δεν αντέχω άλλο.


Που ποτέ δεν έπνιξαν τις λέξεις στο κρασί και το χορό.


Που δεν λευτερώθηκαν ποτέ απ τους τρίτους.


Απ τους άλλους,τα πριν τα τώρα τα ποτέ.
Και άφησαν τους ανθρώπους τους να φύγουν,ξεψυχισμένα σώματα


Kαι άφησαν την δύναμη μιας λέξης-κάθε λέξης να πνίγεται σε μικρόκοσμους και αυταπάτες...

Και ξώμειναν να αναλύουν ματιές και σώματα..

Οι ματιές ξεγελούν, λένε ψέματα ,πληγώνουν.

Ποτέ αγάπη δεν στολίστηκε απ τη σιωπή...

Πέρα από κείνη τη στιγμή που δυό αποκαμμωμένα σώματα, εκτίθενται στη γύμνια τους κομμένα ημισφαίρια κ ιδρώτας ,-αγρίμια του πόθου.

Εκείνους τους ανθρώπους φοβήθηκα στο χτεσινό μου όνειρο.

Λίγο πριν το δέσιμο στο στομάχι,στη μνήμη των πιο γλυκών μου λέξεων της μέρας....




Words (the Christians)



If I could find words,
to tell you I'm sorry,
Make you understand,
I mean just what I say,
After all that I've heard,
why should I worry,
When we ride, the fine line,
Between love and hate.
If I had been wise, how could I doubt you,
Now I'm all alone, my life's in disarray,
But try as I might, I can't live without you,
So I cling to the hope, of a brighter day.
I know, we've been through this all before,
How can I prove my love for you is real,
No I can't do anymore,
If I could only find words.(and still he has dreams)
And still I must learn to cope,(absurd as it seems)
I still have hope.
If I had good sense, and heed all the warnings,
I would let it be, and leave all well alone,
But there's no recompense, for waking up mornings,
Feeling sure it's myself, who's the foolish one.
Yes I know, we've been through this all before,
How can I prove my love for you is real,
No I can't do anymoreIf I could only find,
If only I could find,If I could only find words.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Η περιφραστική πέτρα


Μίλα.Πες κάτι,οτιδήποτε.Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,που να σε δένει πιο σφιχτάμε την αοριστία.
Πές :"'Αδικα","Δέντρο", "Γυμνό".
Πες :"Θα δούμε","Αστάθμητο" ,"Βάρος" .
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται μια σύντομη ,άδετη ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα.
Πές κάτι.
Πές "κύμα" , που δεν στέκεται.

Κική Δημουλά.(Η λατρεμένη)

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Είναι νύχτα...αγάπη μου...


Έψαχνα απόψε να βρώ τον περσυνό Μάη.
Τον συνάντησα ανάμεσα σε πόνο φόβο και απώλεια..
Και κάπου εκεί βρήκα τον χρόνο που γέμισε μές τις σελίδες τούτου εδώ του μπλόκ.
Τούτων εδώ των σκέψεων που γεμίζουν γυμνώνουν φανερώνουν δυναμώνουν.
Δεν είναι μόνο τα μπαλκόνια με τη διαφορετική θέα.
Πιότερο είναι η γωνιά.
Η κάθε γωνιά.
Μαζεμένη απόψε στη πιο μικρή γωνιά του είναι μου, δίστασα ν αφήσω περιθώρια και ανάσες να ξεφύγουν.
Φοβήθηκα ν αφήσω τα πλοία να φύγουν ελεύθερα.
Ήθελα να μαι μέσα.
Μέσα στη θάλασα,τον ουρανό τα λουλούδια.
Φωνή που δυνάμωσε και τραγούδι που ξύπνησε τις αισθήσεις τούτη η Κυριακή.
Κουρασμένη όπως κάθε Κυριακή και αδιάφορη σαν κάθε Κυριακή που σιχαίνομαι.

Σαν τις πραγραφές των αδικημάτων και των συναισθημάτων που σ αγαναχτούν, μα και απόψε θα κοιμηθείς αφήνωντας τα πίσω.
Συμβιβασμός;Σαν σιχαμένη λέξη,..
Διάφορα στο μυαλό τούτες τις μέρες.
Σκέψεις ανακούφισης,σκέψης οίκτου,σκέψεις διάφορες.
Σκέψεις.
Όλα θ αλλάξουν,θα δείς...
Τα σπίτια,οι πόλεις, οι ανάσες η θάλασσα,ο ουρανός,
Οι άνθρωποι....Ανάσες ξεχασμένες στο παγωμένο τζάμι
Δάκρυα που νότισαν την ύπαρξη,
Παράξενη μέρα....
Κάθε χρόνο το Μάη....
Κάθε Μάη ο χρόνος λιγοστεύει....
Χρόνος στολισμένος λουλούδια
Λουλούδια ποτισμένα με δάκρυα
Μια μικρή τριανταφυλλίτσα από κείνες που σ άρεσαν και πέντε γαρούφαλα καρφιά στο γυαλισμένο άδειο σου πέτο....
Νύχτα είναι...γεμάτη φωτισμένη και πολυτραγουδισμένη...
Από κείνες που γεμίζουν λέξεις το μερολόι της ψυχής...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

15 τσ' Λαμπρής



Κυριακή των Μυροφόρων,ή αλλιώς δεκαπέντε μέρες μετά το Πάσχα,ή αλλιώς 15 τσ' Λαμπρής...
Το πανηγύρι στο χωριό.
Ένα απ τα μεγαλύτερα πανηγύρια του νησιού.
Η γιορτή του άγιου είναι στις 8 Νοέμβρη.Ο ναός εγκαινιάστηκε όμως , Κυριακή των Μυροφόρων.Και επειδή ο Νοέμβρης είναι φορτωμένος με αγροτικές δουλειές του νησιού ,το πανηγύρι καθιερώθηκε να γιορτάζεται άνοιξη...
Ήδη απ την Παρασκευή το πανηγύρι είναι σε ετοιμότητα.Οι "φρίτζες" στολισμένες, και ο κόσμος έχει αρχίσει να καταφτάνει απ όλες τις μεριές του νησιού,απ όλες τις γωνιές τις Ελλάδας.
Κατακλυσμένα όλα τα στενοσόκακα του χωριού από ομάδες πιστών που έρχονται με τα πόδια,ή και γονατιστοί για να εκπληρώσουν κάποιο τάμα στον άγιο.
Το Σάββατο το μεσημέρι στην πίσω αυλή του ναού έχει μαζευτεί κόσμος, για να δει το έθιμο της ταυροθυσίας στον άγιο.Σφάζεται βόδι και αρνιά και το αίμα τους ποτίζει τη ρίζα του γέρου πλάτανου.Δεν ξέρω από πότε κρατάει αυτό το έθιμο.Προφανώς και είναι ειδωλολατρικό.Λέγεται πως παλιότερα το ζώο θυσιάζοταν προς τιμή του θεού Απόλλωνα.Λέγεται πως υπήρχε ιερό του θεού στην περιοχή.Και εκεί στο συνονθύλευμα των δυό θρησκειών θα δείς ακόμα ανθρώπους να παίρνουν με βαμβάκι αίμα απ το σφάγιο,να το κρατάνε ή να κάνουν σταυρούς από αίμα στο μέτωπο τους.













Η νύχτα του Σαββάτου είναι η ομορφότερη του πανηγυριού.Όταν οι επισκέπτες έχουν κοπάσει,λίγο πριν τους χορούς στις ταβέρνες του χωριού η βόλτα στο μέρος της θυσίας είναι απαραίτητη.












Τα καζάνια βράζουν ήδη γεμάτα κρέας ολονυχτίς,η φωτιά δίπλα στον πλάτανο, έχει φτάσει πολύ ψηλά και ζεσταίνει τον κόσμο .
















Παρέες,γέλια,φωτισμένες φρίτζες και χαρά στολίζουν τη γιορτή.Το αποκορύφωμα του πανηγυριού.










Παλιότερα στην πλατεία του χωριού τέτοιες μέρες γινόταν το αδιαχώρητο.
Γεμάτοι καφενέδες με κόσμο,μουσική στο κέντρο της πλατείας και χοροί.
Τώρα τα όργανα έχουν λιγοστέψει,άλλαξε το πανηγύρι,- ή οι άνθρωποι;;







Η Κυριακή των Μυροφόρων στο χωριό είναι η μόνη μέρα του χρόνου που υπάρχουν τροχονόμοι, για να ρυθμίζουν την αυξημένη κίνηση.Ήλιος βόλτες στις φρίτζες και κόσμος.Απίστευτος κόσμος.







Απ το πρωί,στην πίσω αυλή του ναού άντρες χτυπάνε με ειδικά ραβδιά, το ήδη καλοβρασμένο κρέας με αλεσμένο σιτάρι ώστε να δέσει,να γίνει ενιαία μάζα,να γίνει κισκέτς.
Το κισκέτς θα μοιραστει κατά το μεσημέρι στους πιστούς,και ένα αυτοκίνητο θα φύγει για το χωριό για να το μοιρασει στους ανθρώπους που δεν μπορούν να κατέβουν στο πανηγύρι.
Και εκεί ήδη αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το πανηγύρι.
Η τελευταία τσάρκα στο ναό γίνεται κατά τ απόγευμα.
Και το τελευταίο "και του χρόνου" που μοιράζονται οι άνθρωποι, ευχή και ελπίδα....


Οι μέρες του πανηγυριού στο χωριό έχουν άρωμα επαρχίας ΄στη μέση της άνοιξης,έχουν χρώμα απλότητας και χαράς και γεύση γλυφιτζουριού κοκοράκι.Μοσκοβολούν μαλλί της γριάς και αφήνουν ζάχαρη στα παιδικά χέρια.Ο ήχος που μου ρχεται στ αυτιά είναι εκείνος κουδούνας που πουλάνε στο πανηγύρι για τα πρόβατα.Είναι μέρες εκείνης της εποχής.Που ξεκινούσαν οι άνθρωποι με τα άλογα, απ όλες τις μεριές του χωριού για τριήμερο πανηγύρι, στον Άγιο.Και όλα τα σπίτια του χωριού κατακλυζόταν από μουσαφιρέους.Όμορφα χρόνια βγαλμένα από ταινία ασπρόμαυρη παλιά,που δεν εκτιμήθηκε από κανέναν.
Πολύ πριν προλάβουμε να σπιλώσουμε τη γη με τα κατορθώματα μας.
Φέτος την αυλή τ αγιού διακοσμεί αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας.
Ένα αεροπλάνο από εκείνα τα μαχητικά¨,"δώρο"της πολεμικής αεροπορίας για το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης.
Το αεροδρόμιο δεν δέχτηκε να "στολιστεί" από άρματα μάχης...Το δέχτηκαν όμως, χωρίς κουβέντα οι "εκπρόσωποι"της εκκλησίας και του άγιου.Δέχτηκαν στο "σπίτι της ειρήνης,της αγάπης και του θεού" να μπεί ένα πολεμικό αεροπλάνο.
Ενώ ο καινούριος δρόμος του χωριού προς τον άγιο, δεν έχει ακόμα φωταγωγηθεί, και έχει ήδη χαρακτηριστεί άκρως επικίνδυνος δρόμος.Αν η αεροπορία ήθελε να τιμήσει τον προστάτη της, θα μπορούσε να φωταγωγήσει τον δρόμο των πιστών του....Αφού κατά τα φαινόμενα δήμος και εκκλησία "αδυνατούν"
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.





Υ.Γ.Έιλικρινά δεν ήθελα το σημερινό ποστ για το πανηγύρι του χωριού να καταλήξει έτσι,αλλά είμαι τόσο οργισμένη για το συγκεκριμένο θέμα που δεν μπόρεσα...


Πού πήγε;;