Happy 2K9!!!!!!!!

Πάει και το 08...

Και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κάθομαι και σκέφτομαι.

Αναπολώ και συλλογιέμαι.

Με τις πέντε μου αισθήσεις...

Περίεργη χρονιά.

Πήρε πολλά,άφησε περισσότερα.

Μου χάρισε 30 χρόνια ζωής...και ένα χρόνο μητρότητας...

Ήταν γλυκός ο χρόνος που πέρασε.

Μ έκανε ν ανοίξω μερολόγια και να σκαλίσω κασέττες,να βγάλω τη Λιλιπούπολη,την Τενεκεδούπολη,ότι παιδικά τραγούδια είχα,και όσα μου χάρισαν φετος .

Ξέθαψα τα παραμύθια μου και την μικρή μικρή μου προίκα να του τα χαρίσω....

Nα μεγαλώσει ,να μάθει ν αγαπάει και να νοιάζεται.

Να μάθει να σκέφτεται και να διεκδικεί.
Και είναι το μόνο που κάνει τούτη την περίοδο της ανεργίας ,πολύχρωμη και όχι σκοτεινή,γελαστή και όχι σκεπτική....

Το μικρό μου αντράκι....

Μου έφερε το μπλογκ, και όλο τον κόσμο που γνώρισα μέσα απ αυτό.

Η αιτία για το μπλογκ ο "Δάσκαλος "μου και η αφορμή ένα on-line game.

Μου φερε ,εσάς και ταξίδια στις λέξεις και στις σκέψεις...

Βουτιές στα μπαχάρια σας......

Ο καθένας ξεχωριστή μυρωδιά.

Από κείνες που κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις.

Πολλών λογιών μυρωδιές.

Έφερε αγωνίες και αγώνες.

Έφερε την οργή που ξεχυλίζει χρόνια,από ένα καζάνι που βράζει στον κόκκινο Δεκέμβρη του.

Φωνές στους δρόμους και επιτέλους η ελπίδα οτι κάτι υπάρχει,οτι δεν χάθηκε ακόμα, τίποτα.

Μου έκλεισε κύκλους,και μου άνοιξε δρόμους.

Με ταξίδεψε και μ αγάπησε.

Τον αγάπησα όπως κάθε χρόνο της ζωής μου.

Αλλά το ξεχωριστό σ αυτό τον χρόνο είναι πως έχει όνομα.

Τ όνομα του ήλιου μου ,του Παναγιώτη μου.

Και μυρίζει μπαρούτι.....

Καλή χρονιά είπαμε;;;;

Σ όλους μας...

ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

(Φυσικά κόκκινη....!)

Για να μην ξεχνιόμαστε...

Διαδώστε τα....

Παραπέμπω στο μπλογκ της Ακανόνιστης και του Αντώνη...Είναι υποχρεώσεις μας....
Καλημέρα.

Κάτω απ τη Μαρκίζα....

Ψιλόβροχο...Στ αυτοκίνητο για Χαλκίδα....

Σκέψεις ,βροχή,βροχή τραγούδια.

Στιγμούλα μαγική...

"Κάτω απ τη Μαρκίζα" και η κορφή της Πάρνηθας χαμένη σε σύννεφα και σκέψεις.

Μουσική και σκέψεις....

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ' εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ' τη μαρκίζα
σε βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

Καλησπέρα είπα;

Καλά Χριστούγεννα!!!

Λοιπόν αποφάσισα επιτέλους τί θα κάνω φέτος τα Χριστούγεννα ...
Θα μεταμορφωθώ σε καλικάντζαρο...
Απο κείνους που όλο το χρόνο βρίσκονται βαθιά μέσα στη γη και πριονίζουν το δέντρο της Ζωής.Και βγαίνουν τη νύχτα των Χριστουγέννων για να αναστατώσουν και να πειραξουν όλο τον κόσμο...
Και έχω σκοπό να σας πειράξω όλους....
Μαυροντυμένη,άσχημη,κακομούτσουνη,θα τριγυρνάω όλες τις νύχτες των γιορτών και θα σιχαίνομαι τη μέρα.
Θα προβάλω ξαφνικά μπροστά στον Κωστή μου να τον τρομάξω και να του σκάσω ένα μεγάλο φιλί που μου έλειψε.
Θα περάσω απ το αρρωστούλι Ταληράκι να του ανεβάσω το ηθικό με καμια μηχανολογική αηδία....
Ένα ντου στο δωμάτιο της Πολυτίμης να της τακτοποιήσω τα πάντα και να χάσει τον μπούσουλα...
Στον Αλέκο μου απλά θα περάσω μπροστά απ τη μύτη του ένα μεγάλο πιάτο με γλυκά...και θα αφήσω έναν πλάστη να τον κυνηγάει....
Στον Νταλικιέρη σίγουρα θα τον βάλω να μαγειρέψει και θα καταλήξουμε να βριζόμαστε,και μετά να φιλιώσουμε πάλι...
Στον Τεραπρί θα κλείσω το ξυπνητήρι να κοιμηθεί μέχρι αργά και να μην πάει στη δουλειά!(για αρκετές μέρες λέμε)
Θα κυλήσω σιγανά απ την καμινάδα της Ακανόνιστης για να ελέγξω αν μου είναι πιστή και επειδή δεν θα είναι θα γινει χαμός!
Στης Πεντανόστιμης θα σβήσω το τζάκι της.

Θα περάσω να φάω όλα τα γλυκά της Νατάσας (αντε ν αφήσω ένα στον Άκη)
Και θα τάραξω την κουζίνα της Ρουλίτας.
Θα μπώ να ανακατώσω όλες τις φωτό του Μαρκόνι
τα σκίτσα του Ασημώνη και τις εργασίες του Αντώνη.
Θα σκορπίσω όλο τ αλεύρι του Μυθημναίου και του Κούκου.
Στον Απατεωνίξ μου κάτι θα σκαρώσω...μάλλον θα βγάλω στην αυλή το κουνέλι ...
Θα περάσω να πιώ όλο το τσέρι του Άρη.
Θα βάλω με το ζόρι την Αγράμπελη και την Σλομπομπα να χορέψουν.
Θα εξαφανίσω όλα τα στολίδια της Γλαρένιας και της Ρίας.
Θα αναποδογυρίσω τις κατσαρόλες του Μπλογκούλη(άντε ρε Μπλογκουλάκι γύρνα....) και της Σπάρκι.
Θα χαλάσω τον υπολογιστή του Γιώργου και του Μ.Ζ.
Θα βάλω με το ζόρι τον Μάτριξ να περάσει μια ολόκληρη μέρα μέσα στα Μ.Μ.Μ.
Απ το Χαμομηλάκι θα είμαι προσεχτική...μόνο τις παντόφλες θα μαζέψω....(έχει να κάνει με παιδιά..)
Απ την Κατερίνα θα εξαφανίσω τα κλειδιά της μέσα στην βασιλόπιτα.
Και στους Αριστερούς του νησιού θα ανακατώσω τα αρχεία τους....
Απ τον Βασίλη δεν ξέρω αν θα προλάβω να περάσω...είναι μακρυά το Χσρτούμ...βασικά εξαρτάται απ το μεταφορικό μέσο...
Απ τα Ανεμοσκορπίσματα θα μάζεψω όλα τα ποιήματα του να ψάχνει και να μην τα βρίσκει και απ τον Μπάλο θα ανακάτωσω τα σιντί του.
Απ την Ανασαιμια δεν θα αφήσω πολύ τα χνάρια μου.Απλά θα της κάνω το σπίτι μαντάρα.
Στον Ικόρ θα χαλάσω τις πετρούλες της φωτό στο προφίλ του για να χει να συναρμολογεί.

Get your own playlist at snapdrive.net!

Μετά θα πέρναγα απ το χωριό μια βόλτα...ίσα να κάνω άνω κάτω τα συρτάρια της μάνας μου μπας και τα δω μια φορά σε νορμάλ κατάσταση.!!
Θα της έκλεβα όλο το ταψί με μπουρέκι ,το παραδοσιακό φαί των Χριστουγέννων στο χωριό.Ε να μην ξεχνιόμαστε ...θα παιρνα και τις δίπλες...
Α ρε μάνα χρυσοχέρα...σε τίποτα να μην σου μοιάσω....!!
Θα έβλεπα ένα στολισμένο καράβι στο τρίγωνο της νιότης που μας γκρέμισε(μαζί με τόσα άλλα ) ο δήμαρχος.
Θα στολίσω ένα μεγάλο κλαρί από ελιά στη μέση της πλατείας και θα του κρεμάσω μόνο κόκκινα στολίδια(μάλλον σφυροδρέπανα....)
Θα περάσω μια βόλτα να μαζέψω όλα τα λουκάνικα του πατέρα (που ποτέ δεν είναι αρκετά) και θα γυρίσω σπίτι....
Έχω δουλειές να κάνω μέχρι τα Θεοφάνεια....
Και μην προσπαθήσει κανένας με ξόρκια και τεχνάσματα να με λαδώσει ή να με κρατήσει μακρυά απ το σπίτι του γιατί θα του φυλάξω καρτέρι.Θα τον βρω έξω,και θα προσπαθήσω να τον ξεγελάσω....
Γι αυτό να είστε προσεχτικοί αυτές τις μέρες...Μια καλικαντζαρίνα θα κυκλοφορεί ανάμεσα σας....Και φυσικά θα χω μαζί το μικρό καλικαντζαράκι μου...Να παίρνει μαθήματα ....

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Τα κάλαντα είναι Χριστουγεννιάτικα απ το νησί...
Οι Καλικάντζαροι είναι των Κατσιμιχαίων ,τραγούδι που βρήκα απ τον Νταλικιέρη....



Get your own playlist at snapdrive.net!

Αγέρας...

Ούρλιαζε ο άνεμος εκείνες τις μέρες.Απ το τζάκι,απ τα παράθυρα απ τις πόρτες.Δεν άκουγες τίποτα άλλο πριν ή μετά τον άνεμο.Και κείνος ευθυτενής με βλέμμα καθάριο και ακέραιο ερχόταν.Εισέβαλε.Κουβέντιαζε,γελούσε.

Γιατί αλυχτάνε τα σκυλιά πάλι;Τον είδαν να μπαίνει.Θα ξεσηκώσουν τη γειτονιά.Θ αναστατώσουν όλα εκείνα τα ζευγάρια μάτια πίσω απ τα σκοτεινά παράθυρα.Ντύθηκε και βγήκε.Το μικρό αντάμωμα με την φυή της.Ίσα να τα ησυχάσει.Θυμήθηκε τις νύχτες στα στενάκια του χωριού,όταν την έστελνε η μάνα στην νονά της.Στα σκοτεινά δρομάκια πάντα η ανάσα της κοβόταν .Ίσως απ τον καθαρό αγέρα των ξάστερων νυχτιών.Μπορεί και από φόβο.Εκεί μπροστά στην ελευθερία.Μπας και ήταν η μυρωδιά της γαρδένιας;

Όπως και να χει κοβόταν.

Χρόνια μετά σ εκείνο το στενό κρατούσε την ανάσα της απ τους περαστικούς.

Κρυφά ανταμώματα στα ταξίδια εκείνα, με τα μαύρα μάτια.

Η ήταν πράσινα;Καθάρια ήταν πάντως.Στην ίδια διαδρομή.Μέχρι να φτάσει σπίτι.

Μια μέρα άργησε.Η μάνα κεντούσε σκυμένη στη μηχανή.Μια σταγόνα αίμα στο δάχτυλο της.Η βελόνα, της είπε.Εκείνη ήξερε.Ο αόρατος ιστός που τις κρατούσε .

Δεν είχε κρύο εκείνη την νύχτα.Μόνο ένα πακέτο Styvensant πορτοκαλιά.Το βρήκε αργότερα.Μέσα στο καλάθι των κρυμμένων μνημών.Μαζί μ ένα γράμμα.Πού βρήκε το κλειδί αλήθεια;;;

Φωνές φόβος φυγή φύγε....

Δεν έφυγε.Έφευγε αλλιώς.Κάθε μέρα έφευγε.Μάζευε κλωστίτσα κλωστίτσα το σχοινί της θλίψης και έφευγε.Μέχρι την τελική φυγή.Αηδίες.Η φυγή ακόμα δεν έφτασε.Δεν έμεινε φυγή να την μπορέσει.Φυγή να την πονέσει.Μόνο τους άλλλους πονούσαν οι φυγές.

Έβρισε και μπήκε μέσα.Έβγαλε τα ρούχα.Σκέψη μπροστά στον άδειο καθρέφτη που έσταζε.

Μια ζωή τα ίδια ψέλισε...

Πάλι ουρλιάζει ο αγέρας σε τουτο το σπίτι των ανέμων....

Υ.Γ.
Το κείμενο ντύθηκε μουσικά απ τον Νταλικιέρη....To mix δικό του ακολουθεί....


Get your own playlist at snapdrive.net!

Merry crisis and a happy new fear...

Έρχονται Χριστούγεννα λοιπόν.

Γιορτινό κλίμα;;

Αλλιώτικο κλίμα.

Εν μέσω ριπών για τα παιδιά.Και ρύπων της ηλεόρασης.

Το παλεύουν πολύ να σταματήσουν τις φωνές .Να σβήσουν τη φωτιά που οργισμένη άναψε.

Άναψε και καίει δέντρα του δημάρχου(τί να πεις γι αυτόν;;) καίει καταναλωτικό πνεύμα των γιορτών (και πολύ χαίρομαι).

Καίει μέσα στα μάτια των παιδιών που ήρθαν να μας βάλουν τα γυαλιά.

Να μας δείξουν το δρόμο.

Δεν έχει κάλαντα φέτος.Έχει κρίση και σκέψη.

Τίποτα δεν είναι το ίδιο.

Δεν μπορεί να είναι το ίδιο σαν πέρσυ πρόπερσυ...κάθε χρόνο.

Μπάτσοι εκτελούν παιδιά,και μετά αφρίζουν απ το στόμα ,μαζί με τους δικηγόρους τους.

Συνειδήσεις χάνονται,αξίες ξεπουλήθηκαν.

Νεες αξίες ξεπροβάλουν.

Μια σκέψη πάλι αυτές τις μέρες.

Η χούντα τότε έπεσε...Την έριξαν τα παιδιά....

Τούτοι εδώ δεν άλλαξαν ούτε μια καρέκλα...

Ότι και να χουν κάνει αυτά τα τελευταία χρόνια.

Και φαντάσου...κάποτε πιστεύαμε πως η χειρότερη περίοδος ήταν η εφταετία της χούντας....

To βιντεάκι είναι παραγωγής Νταλικιέρη....

Ευχές απ τον Μανταμάδο....

Έφτασαν οι πρώτες ευχές απ το χωριό...

Αγωνιστικές,κατακόκκινες,γεμάτες αγώνες και διεκδίκηση.

Όπως μας δίδαξαν οι παλιότεροι,να υψώνουμε τη γροθιά και να κατεβαίνουμε όλοι μαζί "φάλαγγες" από αυτοκίνητα και να απαιτούμε....

Στην φωτογραφια,κτηνοτρόφοι πετάνε το γάλα,σε μια παλιότερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Μυτιλήνη.

Υ.Γ.Αν μπορω να διακρίνω καλά στο πανό γράφει:Λαθρέμποροι δεν είναι οι κτηνοτρόφοι,είστε εσείς που τα ξεπουλάτε όλα σύμφωνα με τις διαταγές της ε.ο.κ και των συμφωνιών γ.κ.α.τ.

Κτηνοτρόφοι αγωνιστές

Children

Το remix είναι απ τον Νταλικιέρη μας...
Για τη χαρά της ζωής..
Καλησπέρα!

Η δύναμη της υπογραφής...

Διεθνής αμνηστία.

21 φορές

Το βρήκα στην Πεντανόστιμη....

Καλημέρα

Οι ταραξίες του μέλλοντος

Σήμερα δεν μιλάω εγώ...Μιλάει ο φίλος Terapri....που είναι πιο κοντά, στην ζωντανή αυτή γενιά ,που επιτέλους ανοίξαμε τα μάτια και γνωρίσαμε

...λίγο...

Στη γενιά που βράζει.....
Ήταν προφητικός...και σωστός όπως πάντα....
Καλημέρα...

Σεβασμός

Μια σκέψη μου χει κολλήσει από χτες το βράδυ.

Μετά την απολογία,μετά τον Κούγια,μετά μετά μετά...

Αν ήμουν στη θέση αυτής της μάνας....

Σκληρό ,αλλά κατά τα φαινόμενα, πιθανό σε όλους μας...

Δεν ξέρω πως θ αντιδρούσα.

Ίσως υπερίσχυε η οδύνη...της μάνας που της σκότωσαν το παιδί,που της ξερίζωσαν τα σπλάχνα.

Ίσως υπερίσχυε η τρέλα,η κρίση,η τρέλα...

Αλλά μετά τα χτεσινά δεν νομίζω να έμενε δείγμα ανθρώπινης λογικής και συναισθήματος μέσα μου.

Μάλλον θα έπαιρνα την κατάσταση στα χέρια μου.

Και δεν ξέρω από ποιόν θα ξεκινούσα...

Απ τον χρυσαυγίτη Κορκονέα,απ τον αλήτη Κούγια,απ τον Παυλόπουλο,τον Πολύδωρα,απ τον Καραμανλή,τους βουλευτές,τα κόμματα,την πολιτική,τους δημοσιογράφους,....

ή καλύτερα δεν ξέρω πού θα σταματούσα.

Μάλλον στις φωτιές θα σταματούσα,να έριχνα ένα λουλούδι για τον γιό μου.

Γιατί απ την δικαιοσύνη δεν θα περίμενα τίποτα.

Γιατί την μόνη δικαιοσύνη που θα περίνενα θα ήταν στα παιδιά εκείνα,στον ξεσηκωμένο κόσμο που πάλι θα ξεχάσουμε,όλοι μας.

Γιατί πραγματικά δεν ξέρω πώς αντέχει εκείνη η μάνα.

Δεν ξέρω τί αντέχει.

Τον φόνο;

Τον χτεσινό δεύτερο φόνος

Το παραλήρημα των καναλιών;;

Την απώλεια του γιού της;

Τί;

Δεν ξέρω...

Πραγματικά δεν θέλω να μάθω....

Όμως είναι πολύ πιθανό να με κάνουν να μάθω.

Να μας κάνουν όλους μας να μάθουμε πώς είναι....

Μπάτσοι με κουκούλες και λοστούς....

Η φωτογραφία είναι απ την Τηλεόραση χωρίς σύνορα

όπου υπάρχει και η ανάλυση του Στέλιου Κούλογλου

ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.

"Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ»."

Μάνος Χατζιδάκης 1986

..............

-Κάτι έχεις εσύ,αλλά δεν θέλεις να το μοιραστείς...

-Ποιός δεν έχει αυτές τις μέρες;;

Ξημέρωσε η μέρα.

Μετά από μια νύχτα φωτιάς ,φλόγας χημικών,καπνογόνου ,ξύλου.

Δεν ήμουν εκεί.

Ήταν όμως εκεί η οργή μου.

Προσπαθούσα να καταλάβω.

Όλη νύχτα.

Δεν ήταν αντίδραση το χτεσινό.

Ήταν πόλεμος.

Δεν ξέρω ποιανών τα χέρι έκαιγαν και έσπαγαν.

Ξέρω το χέρι που τα όπλισε όμως.

Δεν ξέρω αν ήταν βαλτοί,προβοκάτορες....

Δεν ξέρω που ήταν η αστυνομία...

Μάλλον έψαχνε το επόμενο θύμα της στα δεκαπεντάχρονα.

Δεν ξέρω τι πάνε να κάνουν.

Ξέρω όμως πως το Βατοπέδι εξαφανίστηκε....

Δεν ξέρω αν θέλουν να απαγορεύσουν τις συγκεντρώσεις και τις πορείες.

Αλλά ξέρω πως εκεί πάει το θέμα...

Δεν ξέρω αν θέλουν να φοβίσουν τον κόσμο.

Ξέρω όμως πως τα πάντα έγιναν σαν καλοστημένο ρεπορτάζ για να καλύψουν οι ειδήσεις των 8.

Ξέρω πως οι καταστροφές δεν είναι το θέμα.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ.

Το θέμα είναι το δεκαπεντάχρονο,τα όπλα,η αστυνομία,η καταστολή,η οργή.

Δεν μπορώ να εξηγήσω τίποτα.

Ούτε να καταλάβω.

Ποτέ δεν ήμουν καλή στις πολιτικές αναλύσεις.

Ξέρω πως σήμερα κηδεύεται το παιδί.

Ξέρω πως θα είναι σε απευθείας σύνδεση με κοντινά πλάνα στην τραγική μάνα,στον τραγικό πατέρα.

Μ όλους τους ρουφιάνους δημοσιογράφους να έχουν ντυθεί την "θλίψη",την "οδύνη" μιας και είναι το μόνο που πουλάει.

Ξέρω πως ο Καραμανλής "έκανε δηλώσεις" με την ίδια άνεση που προχτές έδινε συγχαρητήρια στον εθελοντισμό της Κυριακού και του Αντέννα.

Δεν ξέρω αν θα πέσει η κυβέρνηση.

ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ.

Με ένοιαξε ο κόσμος,η θάλασσα η χτεσινή που κατέκλυσε την Αθήνα.

Όσο οι μπάτσοι παρακολουθούσαν κτίρια να λαμπαδιάζουν.

Ξέρω πως το γούσταραν αυτό που έγινε χτες.

Ξέρω πως ο κόσμος είναι οργισμένος,είμαστε οργισμένοι αλλά φοβάμαι τί θα γίνει αυτή η οργή.

Αν θα την χώσουμε πάλι βαθιά στον καναπέ,ή αν θα βγει κάτι ουσιαστικό.

Ποιό είναι το ουσιαστικό δεν ξέρω.

Αλλά είναι πολλά....

Είναι σωρός...

Τα αφήσαμε και μείς εκεί μέσα να θεριέψουν.

Καλό ταξίδι Αλέξη......

Όχι άλλα όπλα

Όχι δεν πρέπει να ναι θλίψη,ούτε στενοχώρια,ούτε πίκρα...

Καμία θλίψη για το παιδί.


Για το κάθε παιδί.


Κανένα συναίσθημα εκτός από Οργή


Ξεσήκωμα


Αντίδραση


Καμία θλίψη.


Κεφάλια ψηλά και γροθιές σφιγμένες.

Απαίτηση.

Όχι άλλα όπλα.

Όχι άλλο άιμα.

Όχι άλλο ξύλο.

Όχι άλλη καταστολή.

Οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα είναι ανούσιο.


Και ούτε μουσική ούτε τραγούδια ούτε λόγια.


Φωνές και γροθιές.


Και κείνη η σκληρή μορφή.


Αρκετά.


Ούτε δεύτερες σκέψεις ούτε δισταγμοί.


Ούτε εξάμηνες αργίες ούτε πορίσματα.


Με ζαρτινιέρες εκείνοι



Με γλάστρες απ τα μπαλκόνια εμείς


Αρκετά.


Να σαπίσουν στην φυλακή.


Είναι οργή....επιτέλους,....

Και απαίτηση.

Όχι άλλα όπλα.

Ελλάς Ελλήνων αστυνομικών ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών

Ελλάς Ελλήνων αστυνομικών ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Γ.Α.Δ.Α. ΣΤΙΣ 13.ΟΟ

Παραμύθι

Μουρτζούφλα μέρα...Απ την αρχή της.

Με μια βροχή να προσπαθεί αλλά να μην μπορεί.

Με μια γιορτή να εκκρεμεί και να θυμίζει θάλασσες,ανθρώπους και στερνά ταξίδια.

Με μια διάθεση απρόσιτη,αδεια,ανιαρή,αταίριαστη...Γενικά σε άλφα.

Όχι της αρχής το άλφα...απλά ένα άλφα να βρίσκεται.
Χωρίς μουσική ,ούτε στίχους.
Και όπως πάντα τετοιες μέρες κάπου αλλού στάζει η γης.

Φτάνει και ο νους κάποια στιγμή και συντροφεύουν.
Παραμύθι ολοταχώς.....

Πανικός

Νύχτα...γύρω στις οχτώ.

Εγώ και ο μικρός στο σπίτι.

Παράθυρα κλειστά,στόρια κατεβασμένα,η πόρτα κλειστή.Η ώρα του μπανιου του μικρού.

Αναλαμπή...Να μαζέψω τα ρούχα.Εξηγώ στο μικρό πως πρέπει να τον κλείσω στο δωμάτιο του (το περισσότερο ακίνδυνο σημείο του σπιτιού) για να πάω να μαζέψω τα ρούχα.Και πάω...

Βγαίνω έξω,μαζέυω ρούχα και πάω να ξαναμπώ στο σπίτι.Και συνειδητοποιώ τί ακριβώς έχει γίνει...

Είμαι κλεισμένη απ έξω ,με το κλειδί από μέσα και το μικρό επίσης μέσα...

.....Πανικός.....

Αποθήκη,δεύτερα κλειδιά...

Προσπάθεια....Τα κλειδιά είναι γυρισμένα από μέσα....

Πάλι πανικός....

Το μωρό μέσα.

Η εξώπορτα κλειδωμένη,τα κλειδιά μέσα,η γκαραζόπορτα κλειστή και το κοντρόλ μέσα και αυτό.΄Οπως και το κινητό.

Άρχισα να φωνάζω στην γειτόνισσα...Σιγή ....Πήδηξα τη μάντρα.Πήγα απέναντι.Κανείς....

Απόγνωση.....Το μωρό μέσα.

Άρχισα να τρέχω για να πάω στο αμέσως επόμενο σπίτι,κάπου 200 μέτρα πιο κάτω.Ξυπόλυτη φυσικά....Έφτασα.

Ανάμεσα σε σκυλιά φωνές και πανικό...Πάλι καλά ,εκεί ηταν η γυναίκα.

Μου δωσε το τηλέφωνο της να πάρω.Καμία απάντηση...Μια ,δυο ,τρεις,Έστειλα μήνυμα

Επιτέλους,πήρε.Πανικός μοιρασμένος,διπλός πανικός.

Το παιδί μέσα

"Ρίξε κάτω την πόρτα.Έρχομαι...."

Κλάμα,νεύρα φόβος.

Όλα αυτά ενώ είχα εξαντλήσει περιθώρια με την κλειδαριά και το κλειδί.

Αναλαμπή.Λοστός και βαριοπούλα.

Και εκεί ακούστηκε ο μικρός να ουρλιάζει....

Και γω να του φωνάζω πως ειμαι απ έξω και έρχομαι....

Και εκεί την άνοιξα την πόρτα.Μπούκαρα,τον πήρα αγκαλιά και χύθηκα στον καναπέ μαζί του.Σήμερα,πριν απο λίγο....

Έζησα τον μεγαλύτερο πανικό και τον φόβο....

Γιατί τελικά ο πιο μεγάλος φόβος δεν αφορά τον εαυτό σου αλλά τα λατρεμένα σου πρόσωπα....

Και δεν ξέρω γιατί το μοιράζομαι το συμβάν.Ίσως γιατί η μοιρασμένη ανακούφιση είναι μεγαλύτερη ανακούφιση....

Romeo and Juliet

Μέρες είχα να μπω...ίσως επίτηδες,ίσως επειδή δεν είχα κάτι να πω....
Είναι απ τις περιόδους ¨αγρανάπαυσης"....Από εκείνες που ο αγρός μένει αναγκαστικά εκτός καλλιέργειας για να αποκτήσει ξανά την παραγωγικότητα του...Ποιά παραγωγικότητα θα μου πείς;;
Δεν έχει σημασία....Καμία..,
Όπως και να χει ένα αγαπημένο τραγούδι, που θυμήθηκα σήμερα,συντροφιά για τη σημερινή νυχτιά,μαζι με λίγο τσέρι της μάνας,και μπόλικα κεριά στο τζάκι....
Καλησπέρα είπα;;;

Romeo and Juliet-Dire Straits

A lovestruck romeo sings a streetsus serenade
Laying everybody low with me a lovesong that he made
Finds a convenient streetlight steps out of the shade
Says something like you and me babe how about it ?

Juliet says hey its romeo you nearly gimme a heart attack
Hes underneath the window shes singing hey la my boyfriends back
You shouldnt come around here singing up at people like that
Anyway what you gonna do about it ?

Juliet the dice were loaded from the start
And I bet and you exploded in my heart
And I forget the movie song
When you wanna realise it was just that the time was wrong juliet ?

Come up on differents streets they both were streets of shame
Both dirty both mean yes and the dream was just the same
And I dreamed your dream for you and your dream is real
How can you look at me as if I was just another one of your deals ?

Where you can fall for chains of silver you can fall for chains of gold
You can fall for pretty strangers and the promises they hold
You promised me everything you promised me think and thin
Now you just says oh romeo yeah you know I used to have a scene with him

Juliet when we made love you used to cry
You said I love you like the stars above Ill love you till I die
Theres a place for us you know the movie song
When you gonna realise it was just that the time was wrong juliet ?

I cant do the talk like they talk on tv
And I cant do a love song like the way its meant to be
I cant do everything but Id do anything for you
I cant do anything except be in love with you

And all I do is miss you and the way we used to be
All do is keep the beat and bad company
All I do is kiss you through the bars of a rhyme
Julie Id do the stars with you any time

Juliet when we made love you used to cry
You said I love you like the stars above Ill love you till I die
Theres a place for us you know the movie song
When you gonna realise it was just that the time was wrong juliet ?

A lovestruck romeo sings a streetsus serenade
Laying everybody low with me a lovesong that he made
Finds a convenient streetlight steps out of the shade
Says something like you and me babe how about it ?