Και κείνος πίστευε....

Ο Νίκος ήταν ο μεσαίος αδερφός της μάνας μου.
Αδύνατος,ψηλός ,μελαχρινός και όμορφος.
Μερακλής και προκομμένος.
Δούλευε οικοδομή,χωράφια,ελιές,ζώα..
Ιδεολόγος και κομμουνιστής.
Ενεργό μέλος του ΚΚΕ,και του κοινοτικού συμβουλίου του χωριού από τότε που τον θυμάμαι..

Ονειρευόταν και διάβαζε....
Μετά από κάθε συνέδριο του ΚΚΕ,έφερνε στο σπίτι στυλό,αναπτήρες,βιβλία και λάμψη στα μάτια του....
Μας πότιζε με τα ιδανικά του...μας μεγάλωνε με τα οράματα του...
Ονειρευόταν...
Και πίστευε....
Παντρεύτηκε, και με τα χίλια ζόρια κατάφεραν να κάνουν ένα παιδί.
Στα 29 του....
Και πίστευε...
Στις 26 τ Απρίλη του 86 βούιζε το χωριό.
Πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ λέγανε,μα κανένας δεν καταλάβαινε τί ακριβώς σήμαινε..
Κανένας δεν φανταζόταν...
Ο θείος μου είπαμε πίστευε....
Το ΚΚΕ μίλησε για προβοκατόρικη ενέργεια κατά της ΕΣΣΔ.
Τα τσιτάτα της μαμάς ΕΣΣΔ...
Και το ΚΚΕ πίστευε....την μαμά Ρωσία....
Βούιζαν και οι τηλεοράσεις.
Και οι μανάδες μας.
Μην κόβετε φρούτα απ τα δέντρα,μην τρώτε τίποτα νωπό.
Μόνο κονσέρβες.
Εμείς σαν παιδιά υπακούσαμε.
Ο μπάρμπας όμως πίστευε στο ΚΚΕ και στην ΕΣΣΔ
Πίστευε...
Και έτρωγε...λαχανικά απ το περβόλι,φρούτα απ τα δέντρα,γάλα απ τις κατσίκες του...
Στις 25 Νοέμβρη άρχισε η αρρώστια.
Η παλιαρρώστια...
Στους πνεύμονες,υγρά,παρακεντίσεις,Αθήνα,Βουλγαρία....Τα πάντα...
Τον θυμάμαι να κουβαλάει στους ώμους το μικρό παιδί του, γιατί το στομάχι του ήταν γεμάτο υγρό και δεν μπορούσε...
Τον θυμάμαι να κατεβαίνει απ το στενό για το σπίτι με μια θλίψη στα μάτια,με μια χαμένη πίστη,σαν ένα άσχημο όνειρο...
Και έλπιζε πως θα κάνει Λαμπρή...και ας μην μπορούσε ούτε τις κάλτσες του να σκύψει και να βάλει...
Και συνέχιζε να διαβάζει "Πώς δενότανε τ Ατσάλι"
Και έγινε αντιπρόεδρος.
Και έτρεχε....
Και έφυγε στις 9 του Δεκέμβρη του 87...
Ήταν μόλις 31 χρόνων και είχε ένα γιο μόλις δυόμιση ...
Και πολλά όνειρα...
Και πολύ πίστη....
Στις ανακοινώσεις για "προβοκατόρικες ενέργειες"
Στο ΚΚΕ και την ηγεσία του.
Στην ΕΣΣΔ και το όραμα της...
Μετά από χρόνια ήρθαν στο χωριό και έψαχναν συγγενείς του.
Απλά για να επιβεβαιώσουν πως ο λόγος που έφυγε ήταν το Τσέρνομπιλ...


Από τότε μου χει αφήσει στάμπα η λέξη προβοκάτσια...
Πριν καν γνωρίσω τι σημαίνει...
Πάντα κάτι μου βρωμάει,κάτι δεν μ αφήνει να δώ καλά..

Το ΚΚΕ είναι αγάπη μεγάλη ,όσο και τ αγκάθι που 'χει αφήσει μέσα στις καρδιές όσων το αγαπάμε.

Όσων τ αγαπήσαμε...

Και εκεί ,όταν σκέφτομαι το 89 ησυχάζω...

Το μόνο θετικό ....

Δεν είδε...