Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Απόσταση


Μουσική υπόκρουση στην χαμένη λαλιά που αναδύθηκε απόψε μέσα από κάτι γραμμές γκρι και λερωμένες.


Λερωμένες απ το μπλέ -ούτε της νύχτας,ούτε της μέρας,


Ούτε της θάλασσας,ούτε τ ουρανού.


Ούτε να βουλιάξω,ούτε να πετάξω.


Πολεμώντας για προσγείωση.Μακροχρόνια,βαρετή και μονότονη.


Μέσα σε τρελές συνθέσεις του απόλυτου κενού.


Απόλυτο το κενό.


Πάντα κενό κάθετι απόλυτο.


Μα αλήθεια τί μ έπιασε σήμερα και φωνάζω τόσο πολύ;


Ίσως η βροχή-αδιάκριτος επισκέπτης.Αδιάκριτα χτυπά,μπαίνει και αρχίζει τις ερωτήσεις.


Χιλιάδες ερωτήσεις-σταγόνες.


Μα αντέχει η ορτανσία .


Και τις ερωτήσεις ,και τις σταγόνες.


Τ αντέχει όλα.


Και το παρελθόν,και το μέλλον.


Παρόν δεν έχει-Το μόνο ευτυχές γεγονός του τριημέρου.


Ευάλωτη στα χτυπήματα.Και όμως δεν χτύπησε κανένας .


Ούτε η ανάσα,ούτε η μουσική,ούτε ο έρωτας.


Αλλά οι σταγόνες κύλησαν.Από εδώ ως την αιωνιότητα.
Απόσταση ψάχνω ξανά.Απ τα μάτια για τα πάντα...

17 σχόλια:

Ανδρόνικος είπε...

Δεν είμαι ούτε η ανάσα
ούτε η μουσική
ούτε φυσικά κι ο έρωτας.

Ωστόσο είμαι ο πρώτος που σου χτυπά τη πόρτα...

Κάτι είναι κι αυτό...

ελπίζω...

aris είπε...

Σπουδαίο πράγμα η απόσταση αν μπορείς να την έχεις ή να την δημιουργήσεις ...όχι τίποτε άλλο αλλά για να μπορείς να πάρεις φόρα και να διαλέξεις την πόρτα που θα μπεις. Να παίρνεις απόσταση για να την καταργήσεις. Για να μπεις στη πόρτα. Τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν

aris είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
. είπε...

Η θλίψη στη σκέψη σου σήμερα που τόσο ευαίσθητα κατέθεσες.
Θα φταίει ίσως η βροχή!

Καλή σου μέρα!

Green_revenger είπε...

Αν (λέμε αν) η απόσταση μετριέται σε απουσία, τότε μεταξύ μας όσο μεγαλύτερος είναι ο χώρος τόσο δυσκολότερα αναπνέω.
Αν πάλι (ξαναλέμε αν) η απόσταση μετριέται σε μονάδες μήκους, τότε "κράτα με σε απόσταση όση την πεθερά σου" (αυτό έχω στον προφυλακτήρα της νταλίκας)
Καλημέρα δεν είπα

Δήμητρα είπε...

Kαλώς ήλθες Ανδρόνικε.Ένα χτύπημα στην πόρτα είναι μεγάλη υπόθεση.
Κάτσε για γλυκό

Δήμητρα είπε...

Η Απόσταση είναι συχνά θηλειά,και δεν εννοώ την χιλιομετρική μόνο,και άλλες φορές λύτρωση και ανάγκη.
Καλώς τον Άρη μας!

Δήμητρα είπε...

Ανασαιμιά,ίσως είναι και η βροχή.Ίσως είναι αποκλειστικά και μόνο δική μου όλη η ευθύνη.
Καλημέρα

Δήμητρα είπε...

Η απόσταση μπορεί να είναι άπειρη ακόμα και μόλις ένα μέτρο δίπλα στον κάθε άνθρωπο.
Είτε στα 5 μέτρα που είναι το ελάχιστο επιτρεπτό όριο...
Καλημέρα Νταλικέρη.Την συγκεκριμένη ατάκα σε νταλίκα την έχω δει ουκ ολίγοις...

aKanonisti είπε...

Ευάλωτη στα χτυπήματα.Και όμως δεν χτύπησε κανένας .

Βρε φιλενας... αμα θες.. σου ρίχνω εγώ ενα χαστουκάκι... (ενα μόνο απαλό.. γιατί 2 θα ήταν δεσμος.. και εσύ είπαμε πως είσαι στειτόνι)

Αλοίμονο... για αυτό είναι οι φίλοι...

Δήμητρα είπε...

lol
Μα για χαστούκια θα μιλάμε τώρα;;;
Τρε μπαναλ....
Καλημέραααα

Green_revenger είπε...

Και που ΄σαι;;
μάζεψε τις σταγόνες γιατί σέρνονται και ιώσεις.
Αχ...με άρεσε πάντως το post....
Άστο κανά δυό μέρες και θα σου μαζευτεί όλη η κουλτούρα της μπλογκόσφαιρας εδώ...

Δήμητρα είπε...

Τα ωίδια στα φυτά αντιμετωπίζονται εύκολα.
Μπα...ετοιμάζω ποστ για λαδοτυρι Μυτιλήνης....

νατασσΆκι είπε...

:))

(καλά τότε, εγώ θα σχολιάσω στο επόμενο για το λαδοτύρι..!)
:p

κάκος είπε...

Το καλοκαιράκι γουστάρουμε , αλλά το χεινόπωρο και ίσως και η άνοιξη μας (σου) το βγάζουν . Δεν πειράζει , ας είμαστε καλά να σε αναγιγνώσκουμε !!!
Ρεεεεεεε είδατε ανήψι 'οπου βγαλα !!!!

Αλλά να ξέρεις θα περιμένω κι εγώ στη γωνία με το "νατασσάκι" , δεν παν στο διάολο και οι χοληστερίνες με τα ντεσού τους !

Green_revenger είπε...

έλα να μπαίνει το λαδοτύρι να το κάνουμε κόλαση λέμε!!!!
Που μάθατε κι εσείς να φκιάνετε τυρί!!!

Δήμητρα είπε...

Νατασάκι...έτοιμο το λαδοτύριον...
Αλεκούκομ και γω σ αγαπώ πολύ!
Νταλικέρη εμείς ξέραμε...εσείς πότε θα μάθετε;;;

Πού πήγε;;