Venceremos

Κυριακή απόγευμα .
Καφές και σκέψεις.
Φόβοι και σπίθες.
Το καζάνι βράζει.
Οι ελπίδες κερδίζουν τα χαμένα τους εδάφη.
Αίγυπτος,Κερατέα.
Στην πρώτη περίπτωση αναγκάστηκαν να δείξουν.

Στην δεύτερη σιωπή.
-Ευτυχώς υπάρχει το δίκτυο-
Ο φόβος έχει μετακομίσει αλλού.
Εκεί που θα 'πρεπε χρόνια τώρα , να είναι.
Στις ματοβαμμένες συνεδριάσεις των G8.
Στα κοινοβούλια.

Στους άρχοντες, σ αυτούς που έχουν,

σ αυτούς που δεν δίνουν,

σ αυτούς που στερούν.

Και είναι αυτά τα σαββατοκύριακα του ήλιου που κάνουν ξεκάθαρο το τοπίο.
Ο κόσμος έχει αλλάξει.
Η φωνή υψώθηκε.
Το καζάνι δεν βράζει μόνο,πετάει και φωτιές.
Κινήματα που προβάλλουν καθημερινά από παντού.
Για κείνα που είχαμε.
Για κείνα που χάσαμε.
Για κείνα που μας πήραν.
Για τις δουλειές που λιγοστεύουν.
Για το άγχος για κείνους που τις έχουν ακόμα-μέχρι πότε;-
Και μετά από τόσο καιρό με κεφάλια σκυμμένα πλέον ο κόσμος συζητάει με άλλο τόνο.
Δεν πληρώνω,

δεν φοβάμαι,

δεν έχω τίποτα άλλο να δώσω.
Η ώρα η δική μας πλησιάζει.
Με δρόμους κλειστούς, οδομαχίες, και φωνές...
Η άνοιξη έρχεται.
Και θα ναι μια άλλη άνοιξη.
Θα ναι δική μας άνοιξη.
Και αν ακούγομαι αισιόδοξη, είναι που κρυφακούω συζητήσεις ανθρώπων,

που πέρσυ τέτοιο καιρό είχαν σκυμμένα κεφάλια.
Είναι που πια δεν έχω ούτε εγώ, ούτε εσύ τίποτα άλλο να δώσω.
Μόνο να πάρω πίσω.
Και είναι τούτα τα απογεύματα Κυριακής ,

πριν ξεκινήσει η καινούρια βδομάδα,

που δικαιούμαι να βλέπω τα πράγματα αλλιώς.
Μέσα απ τη σιωπή του σούρουπου, και απ τα όνειρα ενός παιδιού...

Εδώ υπογράφουμε κατά του ΧΥΤΑ στην Κερατέα