Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Τ' Αυγερινού μου.....

Είναι οι σκέψεις σου, που πήραν φωνή και χρώμα και φανερώθηκαν μετά από πολλά πολλά χρόνια...
Είναι τα μάτια τα καθάρια, τα δικά σου, που χω απέναντι μου και μπορούν να δουν- θέλουν να δουν, και να με κάνουν να δω εκεί που πρέπει ,εκεί που θέλω....
Και πίστεψε με είναι ανεκτίμητο να χεις απέναντι σου έναν άνθρωπο, να φωτίζει τα δικά σου θέλω.
Ήρεμα,γαλήνια και όμορφα...
Σαν κάθε φορά...
Ήρεμα και δυνατά.
Βαθιά και απόλυτα.
Και πέρα απ το ευχαριστώ, το σ αγαπώ, το συγχωρώ, το αντέχω είναι το μαζί....
Και μαζί σου είμαι καλά,δυνατή και μπορώ τα πάντα....
Χρόνια Πολλά....
Χρόνια καλά...
Χρόνια μαζί....
Σ αγαπάω τόσο,όσο και άλλο τόσο....
Τραγούδι δικό σου,γραμμένο για σένα....


Να 'ξερα των άστρων το σκοπό
να σ' τον λέω, να σε νανουρίζω.
Να 'μουνα θεός να σου το πω:
"Πάρ' τον Γαλαξία, σ' τον χαρίζω".
Πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας
όσο μακριά ο κόσμος φτάνει.
Πού αλλού, καρδιά μου, να με πας;
Πήγα στον παράδεισο και φτάνει.
Πόσο μ' αγαπάς, πόσο μ' αγαπάς.

Μάλαμα στα τζάμια το νερό
κι ούτε μια σταγόνα δεν ορίζω.
Όλο μου το βιος, ό,τι φορώ
η ψυχούλα μου και σ' τη χαρίζω.
Πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ


Πού πήγε;;