My sun....

Κάποτε μου χαν πει "Μακάρι να κοιμόσουν στο στήθος μου.Το μόνο που θα θελα ήταν να σταματήσει η καρδιά μου για να μην σε ξυπνήσω..."
Και ...γέλασα...
Ποτέ δεν μ έπεισαν φράσεις μελιστάλαχτου πάθους και απέραντου έρωτα....
Όμως σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτομαι εκείνη τη φράση...
Να την θυμάμαι.
Να την πιστεύω...
Το είχα πρωτονιώσει περίπου δεκαεννιά μήνες νωρίτερα.
Όταν τον ξάπλωνα στο στήθος μου, και αποκοιμιόταν.
Και προσπαθούσα να μην ανασαίνω, μην μου ξυπνήσει...
Ψάχνω συχνά να βρώ το χρόνο, μέσα στο χαμόγελο του.
Και είναι η πρώτη φορά που νιώθω πόσο γρήγορα φεύγει...
Χάνεται....
Μεγαλώνει...Τρέχει..Γελάει...

Αλήθεια πότε ήταν που έμπαινε σε τούτα τα καλτσάκια;;

Ο ήλιος μου λάμπει...
Σήμερα μετά από τόσο καιρό ξανακοιμήθηκε στην αγκαλιά μου.
Στην διαδρομή της επιστροφής.
Και πάλι θυμήθηκα εκείνα τα λόγια...
Θυμήθηκα εκείνα τα πρώτα...
Χαμόγελα,λέξεις,βήματα,αγκαλιές,τραγούδια,αγάπη...
Μαθαίνει το μικρό μου.Μαθαίνω.Μαθαίνουμε.Με μαθαίνει...
Υπομονή και ευθύνη.
Φόβος και άγχος.
Όνειρα και φόβοι.
Πρώτα απ όλα η παιδική ψυχή...Η ευκολοχάρακτη...Η λευκή...
Και μετά "μανούλ(ι)α παπώ τοοοοοο" και υψώνει το χεράκι του ψηλά...(Μανούλα σ αγαπώ τόοοσο)...
Και πάλι λευκό...
Το χαμόγελο του και η ολόλαμπρη μέρα μου...
Κοιμήσου αγγελούδι μου....

Να και το Νανούρισμα του...







Στίχοι: Κώστας Βίρβος

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Δέσποινα Μπεμπεδέλη

Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Πάριος Σαββίνα Γιαννάτου



Κοιμήσου αγγελούδι μου, παιδί μου νάνι νάνι

Να μεγαλώσεις γρήγορα, σαν τ'αψηλό πλατάνι

Να γίνεις άντρας στο κορμί και στο μυαλό

Και να 'σαι πάντα μεσ' το δρόμο τον καλό



Κοιμήσου αγγελούδι μου γλυκά με το τραγούδι μου



Κοιμήσου περιστέρι μου να γίνεις σαν ατσάλι

Να γίνει κι η καρδούλα σου σαν του Χριστού μεγάλη

Για να μην πεις μεσ' τη ζωή σου δεν μπορώ

κι αν πρέπει ακόμα να σηκώσεις και σταυρό