Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Do you?


Όλα τα Δοκίμασα απόψε.
Να ταιριάξω το Δέλτα με την ήττα, για να μπορέσω να θυμηθώ το όνομα μου.
Διαίρεση και Δόσιμο-ολοκληρωτικό.
Τη Δύναμη μου ολάκερη με τα Δεν όλου του κόσμου.

ΟΔοφράγματα του Δρόμου, στις μάχες.
Και εκεί στις μάχες Δόντια και Δόρατα παρέμειναν στην άκρη .

Ποτέ Δεν τ ακόνισα.-Και ας λέγεται Δειλία.
Σαν να χουν Δίκιο τελικά.
Όχι το Δίκιο του πατέρα ,το άλλο Δίκιο –της μάζας.
Και μένω πάντα με ΔαχτυλίΔια στο λαιμό να φτιάχνουν Δάκρυνους κόμπους.
Και ΔαχτυλίΔια από καπνό.
Τα βράΔια, που ο Ήλιος μου κοιμάται-(Δέσιμο).
Μόνο ένα ζωντανό Δέρμα θα υπάρχει πάντα, μισό μέτρο απέναντι, σκουρόχρωμο και φλεγόμενο να Διώχνει τα Δεν απ τα μάτια μου. Και μια ζεστή ανάσα. Δική σου.
Και εκεί που έφυγε ο Δεκέμβρης ταξίΔι στο χρόνο, φτάνει η Δευτέρα να φαντάζει σαν Δεσπόζουσα μέρα της βΔομάΔας. Δόσιμο, Δέσιμο, Δίλλημα. Διαίσθησης παιχνίΔια.(ΑηΔίες)
Δάσος; Δέντρο;
Θα αρκεστώ στο τελευταίο Δρεπτό σου άνθος. Τριαντάφυλλο Baccara.
Κόκκινο του πάθους ,Μαύρο της αντίΔρασης.-Δική μου.
Και η Δύση απέναντι. Σαν Δήλωση που κάθε μέρα αλλάζει .
Ν ανοίγει Δρόμους στη θάλασσα της ΠεΔής μας, του ΜανταμάΔου μου, του μικρού μικρού παράΔεισού μου,
Και ένα Δεμάτι όνειρα σαν Δώρο της Δροσιάς της ροΔαυγής.
Κάθε ροΔαυγής.
ΔωροΔοκίες της ζωής …
Σαν Δέλτα ,σαν D
D for Dare…

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Και του χρόνου...

Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας


Χριστού τη θεία βάπτιση να πώ στ’ αρχοντικό σας


Αύριο είναι των Φωτών που αγιάζει ο κόσμος όλος


Και οι παπάδες περπατούν με το σταυρό στο χέρι


Και μες τα σπίτια μπαίνουνε και λεν τον Ιορδάνη


Βοήθεια να ‘χουμε τον Χριστόν τον Άγιο Ιωάννη


Στη Γαλιλαία ήτανε κι ήρθε να μαρτυρήσει


Πως ο Χριστός βαπτίζεται σ’ Ανατολή και Δύση


Σαν φωτιστούνε τα βουνά κι οι θάλασσες βουλιάξουν


Θα αρμενίζουν με χαρά και το θεό δοξάζουν


Σήκω κυρα μ’ να στολιστείς να πας ταχιά στα Φώτα


Που θα βαπτίζουν το Χριστό κι είναι μεγάλη η δόξα


Φέρτε πανέρια κάστανα πανέρια πορτακάλια


Αν έχεις και γλυκό κρασί κέρνα τα παληκάρια


Να πιουν να ξεβραχνιάσουνε να τραγουδούν καθάρια


Απόψε φεύγουν τα καλλικαντζαράκια.


Φεύγουν και οι γιορτές μαζί τους,ίσως οι πιό όμορφες μέχρι τώρα...


Τα χουμε ξαναπεί,τα πάντα αλλάζουν μορφή μέσα απ τα μάτια ενός παιδιού.


Και οι γιορτές είναι για τα παιδιά


.Φώτα πολλά να λάμπουν τα μάτια τους ,περιτυλίγματα από δώρα που ανοίγουν πρωί Πρωτοχρονιάς,ευχαριστώ στον Άη Βασίλη,Καρουζέλ να γυρνάνε,ήχοι από τρίγωνα,τραγούδια,κόσμος,αγάπη και βόλτες.
Ήταν όμορφες οι φετινές γιορτές,αλλιώτικες,πολύχρωμες,χαρούμενες σχεδόν παιδικές...




Άντε και του χρόνου....

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

Καλή Χρονιά


Αγνάντεψε ότι δεν ματώνει... Κράτα ότι αξίζει...
Ν' αγαπάς σημαίνει
να σπαρταράς στα σεντόνια ξεσκισμένα απ' την αϋπνία...
Γιατί αγάπη δεν ειν' ένας τρυφερός παράδεισος
μα η βίαιη επίθεση της λαίλαπας νερού και φωτιάς...
σε κάποιους νεκρούς αξίζει η ζωή και σε κάποιους ζωντανούς ο θάνατος

Κανείς δεν είναι τέλειος μέχρι να τον ερωτευτείς ,
κανεις και καμια δεν αξιζει τα δακρυα σου !
και οποιος τα αξιζει δε σε κανει να κλαις ,
Αν καποτε αγαπησεις και πληγωθεις πες ευχαριστω οχι γιατι σε πληγωσε...
αλλα γιατι υπηρξε καποιος που ενιωσε την αγαπη σου

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
Καλή Χρονιά...Αλλιώτικη...Ζωντανή,πολύχρωμη,αγαπησιάρικη...
Όπως ακριβώς την ονειρεύτηκε ο καθένας μας...

Πού πήγε;;