Δεν είσαι πουθενά
Είπα να γράψω ένα τραγούδι
και ήρθες στο νου μου εσύ
είπα να κόψω ένα λουλούδι
κι ήρθες στο νου μου πάλι εσύ.
Σε ψάχνω μες στον κόσμο
δεν είσαι πουθενά
ανάβω όλα τα φώτα
και είναι σκοτεινά.
Έφυγες δίχως ένα γεια σου
χωρίς εξήγηση
κι έμεινα με το άρωμά σου
και με πικρή τη θύμηση.
Είχα πολύ καιρό να ακούσω το συγκεκριμένο τραγούδι.
Το πέτυχα σήμερα στο δρόμο της επιστροφής κάπου ανάμεσα σε γκρίζο (ούτε σταλιά από γαλάζιο)
και μια σπίθα- καθρέφτη-απέναντι.
Τις στιγμές εκείνες που βρέθηκα μισό βήμα πίσω, λίγο πιο μακρινή ,και φευγάτη,χωμένη στην κουκούλα μου και παρατηρούσα.
Έψαχνα...
Ένα πετάρισμα του βλέφαρου.
Μόνο.
Χαρά ήταν, και ας φαντάζει η περσινή άνοιξη μακρινή.
Καλό βράδυ.
Καλό βράδυ.
