Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Σεπτέμβρης




Σεπτέμβρη,4
Φθινοπώρου αρχές.
Κάθε Σεπτέμβρη στο χωριό αρχίζει μια χρονιά.
Παλιότερα πρώτη του Σεπτέμβρη οι γυναίκες ευχόταν καλό μήνα και καλή χρονιά.
Σχολειά,σοδειές, αγροτικές δουλειές...
4 μέρες μετά είπα να εγκαινιάσω τραγούδια για τους μήνες.
Αρχή ο φετινός Σεπτέμβρης.Στην πρώτη του πανσέληνο.
Μεσάνυχτα και φως να λούζει τα πάντα στη βεράντα ,στο σπίτι,στις σκέψεις στα σχέδια που δεν τόλμησαν να ζήσουν,στους ήχους που φοβήθηκαν ν ακουστούν.
Σχέδια έχει ο φετινός Σεπτέμβρης λίγο αλλιώτικα απ τους τελευταίους τρεις.
Έχει μια σχεδία- γερό σκαρί,στην άκρη του νου,έτοιμη να σαλπάρει για το νησί ανα πάσα στιγμή ,και τις ώρες της μέρας να λιγοστεύουν...
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι τούτο.Μάζεψε χίμαιρες και φαντασία και έφυγε..τουλάχιστον ημερολογιακά.
Άφησε στο τέλος του την πίκρα κάθε εποχής που τελειώνει και την νοσταλγία για τις στιγμές που χάνονται.
Άφησε και δυό τραγούδια να αντηχούν στ αυτιά
Και τα δυο αγαπημένα...Αυτά θα στολίσουν τον φετινό Σεπτέμβρη..
Χαρούλα-Ελευθερία...

Φθινόπωρο
Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει
όταν θ' αποδημούνε τα πουλιά
θα φτάνει ένα αεράκι ν' αποδείξει
τι είναι μιά αγκαλιά
Θα 'ναι Σεπτέμβρης μήνας μπορεί κι Οκτώβρης
θα 'σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί
και όποιος θυμάται πιο πολύ θα το βρεις
όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί
Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες
τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές
τα δελφίνια όμως θα μου πουν
όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν
Καθώς κοιτώ να παίζεις με το κύμα
να μου φοράς κοχύλια στα μαλλιά
νιώθω πως δεν αργεί το πρώτο βήμα
που σε πάει μακριά - σ' άλλη αγκαλιά
Αύγουστος μήνας θα λέει η φωτογραφία
μα ο Δεκέμβρης θα 'ναι στην ψυχή
και μένα που με λένε απλώς Μαρία
θα φτιάχνω μιά ιστορία από την αρχή
Δεν υπάρχουν σύνορα μην πεις
Το δελφίνι το 'πε στις ακτές
κράτα την καρδιά σου από τους πειρατές
το 'πε και στο κύμα χάθηκε
όποιος μένει πίσω πάει, ξεχάστηκε
Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες
τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές
τα δελφίνια όμως θα μου πουν
όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία'
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

1 σχόλιο:

agrampelli είπε...

Δύο αγαπημένα τραγούδια,για έναν μήνα (για μένα) μελαγχολικό!Βλέπεις στα μέρη μου,από δω και πέρα, τελειώνει το καλοκαίρι,έρχεται φθινόπωρο, και ο χειμώνας πολύμηνος είναι..Και γώ,καθόλου δεν αγαπώ το κρύο!
(Βρήκε και σήμερα να χαλάσει και ο καιρός!...)
Καλό Φθινόπωρο καλή μου!
:))

Πού πήγε;;