21 Μάρτη

21 του Μάρτη σήμερα. 

Και τούτη η μέρα θαρρείς και έχει φορτωθεί στους ώμους της μερικά απ’ τα πιο σημαντικά θέματα του κόσμου.

Θα μπορούσα να την βαφτίσω αλλιώς. 

Να την έλεγα παγκόσμια μέρα για όλα όσα θα ήθελα, να μπορώ να χαρίσω στα παιδιά μου.
Έτσι που να μην έχει νόημα καμιά παγκόσμια μέρα!

Να τους χαρίσω έναν κόσμο δίχως ρατσισμό, (παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού),δίχως φόβο, απέναντι στο αλλιώτικο, στο διαφορετικό. 

Είτε επειδή αυτό τυχαίνει να έχει ένα παραπάνω χρωμόσωμα, (παγκόσμια μέρα για το σύνδρομο down), είτε επειδή έρχεται από μια άλλη χώρα, επειδή έχει μια διαφορετική θρησκεία, διαφορετικά θέλω απ’ τα δικά μου, ένα αλλιώτικο χρώμα, ή επειδή γεννήθηκε, πάντα συμπτωματικά, σε μια άλλη μεριά της γης.

Και να είχε και πολλά δάση,  (παγκόσμια μέρα δασοπονίας), για να μπορούν τα παιδιά να παίζουν αλλιώς και ν΄ ανασαίνουν καθάρια.

Να χωρούσε στίχους και ποίηση ( παγκόσμια μέρα ποίησης), λέξεις που να προβάλλουν από παντού ανάμεσά μας και να μιλούν για την αγάπη.

Και κουκλοθέατρο, (παγκόσμια μέρα κουκλοθέατρου) να κάνει τα παιδιά του κόσμου ολάκερου, να γελούν και ν’ αφήνονται στο παιχνίδι, και στο παραμύθι,σαν μοναδική τους έννοια.

Και στο τελείωμα της μέρας, να είχε ύπνο ελαφρύ, (παγκόσμια μέρα ύπνου), ύπνου δίχως άγχη, ύπνου να μην διακόπτεται από σκέψεις, άγχη και φόβους για την επόμενη μέρα.

Τα αυτονόητα, τα μεγάλα, που καμιά μέρα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος τους και τη σημασία τους. 

Θαρρείς και χωρούν όλα τα όνειρα για μια ολάκερη ζωή.

Τόσο που να μην έχει νόημα καμία παγκόσμια μέρα!

Γυναίκα, να εισαι δυνατή!

Γυναίκα, να είσαι δυνατή

Στην αρχή, είναι η μνήμη και η τιμή.

Τιμή για τους αγώνες που δόθηκαν.

Για τους αγώνες που κερδήθηκαν.

Με τη ματιά στο χτες.

Πόνος δάκρυ, ιδρώτας, κόπος και αίμα.

Ακολουθεί ο στοχασμός.

 Για όλα εκείνα που κατακτήσαμε. ‘Έτσι που να μπορούμε να διαβαίνουμε  τις ίδιες πόρτες πια, με τους άντρες.

 Έτσι που ο άντρας, να στέκεται στο πλευρό μας, σύντροφος, συνοδοιπόρος.

 Όχι απέναντι μας, σαν ανταγωνιστής.

Κι ακολουθούν οι λέξεις του σήμερα. Λέξεις χρωστούμενες στο αύριο. Λέξεις βγαλμένες απ’ το χθες.

 Λέξεις για τις κόρες μας.

Λέξεις και πράξεις μονάκριβες.

Για όλη την αγάπη, που φωλιάζει στην καρδιά της γυναίκας.

 Αγάπη να ξεχύνεται και να πλημμυρίζει.

 Να ποτίζει αλληλεγγύη τον διπλανό, τον δικό μας άνθρωπο, τον μεγαλύτερο, μα και τους πιο μακρινούς, τους ξένους.

Που να τρέχει σαν θα νιώσει την ανάγκη.

Χέρι δυνατό βοήθειας.

Μα πριν να ειπωθούν όλα τούτα, να μιλάμε για την αγάπη προς την ίδια. Κι αν οι λέξεις συχνά, στέκουν αδύναμες να βγουν απ’ το στόμα μας, να τις αφήνουμε απ’ τα μάτια μας να φανερώνονται.

Λέξεις όχι γι’  αγάπη ματαιόδοξη και ναρκισσιστική- εκείνη την φτιασιδωμένη, που ντύνεται ακριβά και αρωματίζεται με ψέματα.

Λέξεις γι’ αγάπη απλή και βαθειά.

Αγάπη καθάρια και τίμια.

Αγάπη για την ψυχή της.

 Αγάπη για το κορμί της. Και την φροντίδα της να ‘ναι γερό και δυνατό.

Να είναι απαραβίαστο. Ανεκτίμητο. Μονάκριβο. Αληθινό.

Λέξεις για την ομορφιά της. Την μέσα της ομορφιά. Που θα της χαρίζει κάθε χρόνο  που θα μεγαλώνει, την ηρεμία, την γέμιση, την ολοκλήρωσή της.

Αγάπη για το μυαλό της.

Την εξυπνάδα που την προίκισε η φύση.

 Την πρακτική της ματιά.

 Και την ικανότητα να μπορεί να σταθεί όρθια, να παλέψει, να διεκδικήσει και ν’ ανταποκριθεί στις τρικυμίες της ζωής.

Που θα ‘ ναι πολλές. Ο εύκολος δρόμος, χρόνια τώρα έχει πάψει να είναι για τις γυναίκες.

Γυναίκα, να είσαι δυνατή!