21 Μάρτη

21 του Μάρτη σήμερα. 

Και τούτη η μέρα θαρρείς και έχει φορτωθεί στους ώμους της μερικά απ’ τα πιο σημαντικά θέματα του κόσμου.

Θα μπορούσα να την βαφτίσω αλλιώς. 

Να την έλεγα παγκόσμια μέρα για όλα όσα θα ήθελα, να μπορώ να χαρίσω στα παιδιά μου.
Έτσι που να μην έχει νόημα καμιά παγκόσμια μέρα!

Να τους χαρίσω έναν κόσμο δίχως ρατσισμό, (παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού),δίχως φόβο, απέναντι στο αλλιώτικο, στο διαφορετικό. 

Είτε επειδή αυτό τυχαίνει να έχει ένα παραπάνω χρωμόσωμα, (παγκόσμια μέρα για το σύνδρομο down), είτε επειδή έρχεται από μια άλλη χώρα, επειδή έχει μια διαφορετική θρησκεία, διαφορετικά θέλω απ’ τα δικά μου, ένα αλλιώτικο χρώμα, ή επειδή γεννήθηκε, πάντα συμπτωματικά, σε μια άλλη μεριά της γης.

Και να είχε και πολλά δάση,  (παγκόσμια μέρα δασοπονίας), για να μπορούν τα παιδιά να παίζουν αλλιώς και ν΄ ανασαίνουν καθάρια.

Να χωρούσε στίχους και ποίηση ( παγκόσμια μέρα ποίησης), λέξεις που να προβάλλουν από παντού ανάμεσά μας και να μιλούν για την αγάπη.

Και κουκλοθέατρο, (παγκόσμια μέρα κουκλοθέατρου) να κάνει τα παιδιά του κόσμου ολάκερου, να γελούν και ν’ αφήνονται στο παιχνίδι, και στο παραμύθι,σαν μοναδική τους έννοια.

Και στο τελείωμα της μέρας, να είχε ύπνο ελαφρύ, (παγκόσμια μέρα ύπνου), ύπνου δίχως άγχη, ύπνου να μην διακόπτεται από σκέψεις, άγχη και φόβους για την επόμενη μέρα.

Τα αυτονόητα, τα μεγάλα, που καμιά μέρα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος τους και τη σημασία τους. 

Θαρρείς και χωρούν όλα τα όνειρα για μια ολάκερη ζωή.

Τόσο που να μην έχει νόημα καμία παγκόσμια μέρα!