Εδώ στου δρόμου τα μισά...(ελπίζω)

Πριν 31 χρόνια τέτοια μέρα ήταν Μεγάλη Τρίτη..

Εκεί κατά τ απόγευμα η μάνα βαφτίστηκε μάνα για πρώτη της φορά.
Στα 18 της.
Και ο πατέρας φωτογραφίζονταν αγκαλιά με την κόρη του,και το χαμόγελο απέραντο.
Είχε πολλές μπανάνες εκείνη τη χρονιά, και πολύ δουλειά, παραμονές Ανάστασης.

31 χρόνια μετά ξημέρωσε Σάββατο,λιακάδα με τον μικρό μου Ήλιο να παίζει με σκούπες και φαράσια στον ήλιο και να μου εύχεται " Μαμά μου Ολλά.."(εκ του Πολλά)

Τα γενέθλια ούτως η άλλως είναι κυρίως για τα παιδιά.
Είναι για να θυμίζουν σε μας τον χρόνο που φεύγει,τρέχει,οργώνει,γεμίζει.

Είναι αφορμή για αναδρομή και απόλαυση στιγμών στο μπαλκόνι με ήλιο,καφέ και τσιγάρο.

Τούτες τις μέρες, η καθημερινότητα μ αγαλιάζει,μ αγκαλιάζει,με γεμίζει φως και αγάπη.

Τούτη τη μέρα με γέμισε μ ευχές.
Και συγκίνηση.

Σήμερα νιώθω τυχερή και γεμάτη.
Νιώθω χαρούμενη και πλημυρισμένη με φως και λουλούδια.
Ο κήπος πολύχρωμος και οι πασχαλίτσες ήδη εδώ.
Γούρι και χρώμα.

Γιορτάζουμε πασχαλίτσα..

Χρόνια μας πολλά.Κοινά γενέθλια,κοινό και αβατάρ.
Μαζί με την αγάπη μας στα ζούδια και στα χρώματα.

Χρόνια μας πολλά Νατασάκι,χρόνια καλά.

Και αγάπη...Πολλή αγάπη....
....Εδώ στου δρόμου τα μισά....

Γλυκό δεν έφτιαξα ακόμα...Τώρα πάω...Όσοι πιστοί....:P