Ένα φιλί - Χάρις Αλεξίου

Ένα φιλί -Χάρις Αλεξίου

Ποιός σκότωσε τα όνειρα πες

ποιος εκοψε τόσες στιγμές

Τις μικρές ανθισμένες χαρές

Δείξε μου ποιός

Ποιός χρόνος περνώντας κι αυτός 

Μ ένα δρεπάνι σκυφτός

Μου στέρησε όλο το φως

Αχ ένα φιλί

Στην πόλη οδηγώντας αργά 

Τα σπίτια μπαλκόνια γυρτά

Ζωές που θα κρύβουν και αυτά

Πώς έγινε δες

Πώς στένεψαν τόσο οι οροφές

Πώς γίναν φωτιά οι καρδιές

Ποιός σκότωσε τα όνειρα πες

Ένα φιλί 

Και τα όνειρα γίνονται πάλι

Θέλω ένα φιλί

μόνο ένα φιλί

Η ζωή δανεικιά και μικρή

μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη

Θέλω ένα φιλί

Μόνο ένα φιλί.

Σε βρίσκω στο πλήθος ξανά

στους δρόμους που η πόλη σχολά

Απρόβλεπτη που είναι η ομορφιά

πάλι γελάς

Αμήχανα λίγο κοιτάς 

Τί κοιτάς

Αγκαλιά ν με πάρεις δες

Κανείς δεν μας σκότωσε εμάς

Ένα φιλί 

Και τα όνειρα γίνονται πάλι

Θέλω ένα φιλί

μόνο ένα φιλί

Η ζωή δανεικιά και μικρή

μα στα χείλη σου μοιάζει μεγάλη

Θέλω ένα φιλί

Μόνο ένα φιλί.

Χτες μόλις κυκλοφόρησε.

Καινούρια Χαρούλα, κςςςαινούριο κομμάτι, και κάτι μου λέει πως θα τραγουδηθεί πολύ.

Καλημέρα είπαμε;;;

Ένα φιλί από δυόσμο

Ένα φιλί από δυόσμο

Ένα φιλί ήταν μόνο, μα ένα φιλί ήταν τόσα πολλά

Ένα φιλί δικό σου πιο ακριβο από χίλια φιλιά

Ένα φιλί από σένα άνοιξε όλα μου τα μυστικά

Κι άλλο φιλί κανένα το χρόνο τώρα πια δεν σταματά

Όλη η σιωπή σ' ένα φιλί.

Ένα φιλί από δυόσμο, χώρισα από τον κοσμο 

και η νύχτα με έβγαλε στην ερημιά 

Μια ανατολή, φως μου, μ' ένα φιλί δως μου, 

ένα φιλί από βροχή και φωτιά

Ένα φιλί δικό σου κι ας είναι σαν τα φιλιά που σκορπάς

Που δίνεις στο όνειρο σου και έχεις ξεχάσει το πρωί που ξυπνάς

Μα ενώ την πόρτα κλείνεις

Από τα χείλη σου φεύγει πουλί που τα φτερά του ανοίγει

Και ανεβαίνει στου ουρανού το νησι

Μια αναπνοή, με ένα φιλί

Ένα φιλί δως μου μια ανατολή, φως μου

Η νύχτα με έβγαλε στο πουθενά

Χώρισα από τον κόσμο ένα φιλί από δυόσμο

Και όλο τον δρόμο εγώ θα κάνω εγώ ξανά

Μια ανατολή φως μου, ένα φιλί δως μου

Ένα φιλί από δυόσμο, χώρισα από τον κόσμο

Και η νύχτα με έβγαλε στην ερημιά

Μια ανατολή φως μου, ένα φιλί δως μου

Ένα φιλί από βροχή και φωτιά.

Νέο τραγούδι της Νατάσας, στο δίσκο του Φάμελου...

Καλησπέρα...

Χρόνια πολλά μπαμπάδες...

Ασπροπόταμος

                                    

Η φωτογραφία αυτή ανέβηκε σήμερα το πρωί στο facebook....

Και με πήγε χρόνια πίσω...

Στα μεσημέρια του καλοκαιριού....

.....Μια φωνή της μάνας θα διέκοπτε τον μεσημεριανό απαραίτητο υπνάκο γύρω στις τρεισίμιση...

Μπάνιο...

Χωρίς δεύτερη κουβέντα σφεντόνες γινόμασταν και κατεβαίναμε τη ξύλινη σκάλα του σπιτιού.

Μαγιώ, καπέλα, κάτι χαβλού σορτσάκια με τη ρίγα στο πλάι, σαγιονάρες και δρόμο για τοφορτηγό. Το πράσινο.

Με δυό κινήσεις πάνω στην καρότσα ,κολλάγαμε στην καμπίνα, τα χέρια σφιχτά στο σιδερένιο σωλήνα που έδενε ο πατέρας τα μοσχάρια για την μεταφορά τους.

Με το μυαλό η πρώτη βουτιά είχε ήδη γίνει.

Και φτάναμε.

Πρώτα από μακριά , η εικόνα τούτη.

Το σπίτι,τότε ασβεστωμένο,παλιό εξοχικό της νονάς του αδερφού μου.

Με την ίδια αίσθηση που απέπνεαν όλα τα σπίτια τότε.

Ελευθερία,καλοκαίρι και ξεγνοιασιά.

Ύστερα η ίδια μυρωδιά.

Στάχυ, θυμάρι,αλυγαριά καμμένα απ τον ήλιο του μεσημεριού ,θαρρείς και προσπαθούσαν να πετάξουν από πάνω τους ,

ότι πιο βαρύ τους απέμεινε.... 

Το άρωμα.

Ανέδινε η γης καλοκαίρι....

Φεύγαμε  βολίδες ο ένας να περάσει τον άλλο, πάντα ο Αποστόλης πιο σβέλτος,

στο στενάκι, 

κάναμε δεξιά και κει γέμιζε το μάτι ουρανό και θάλασσα...

Ο Ασπροπόταμος έχει πολλά φύκια, που μας κράταγαν την ορμή 

 και τις σαγιονάρες κολλημένες πάνω τους.

Η βουτιά θα ήταν κατευθείαν και σύντομη...

Θα φτάναμε μέχρι εκεί που δεν πατούσαμε και θα γυρίζαμε βιαστικά.

Πάντα βιαστικά τα μπάνια  με τον πατέρα μου.

 Οι δουλειές περίμεναν, τα ζώα ήθελαν τάισμα και το μαγαζί γύρω στις τεσσεράμιση άνοιγμα.

Γκρινιάζαμε στο φευγιό, δεν πήγαιναν τα πόδια τώρα...σέρνονταν...-ποιό παιδί χόρτασε ποτέ παιχνίδι και θάλασσα;

Μούσκεμα θα σκαρφαλώναμε στην καυτή απ το λιοπύρι καρότσα.

Θα μας στέγνωνε ο αέρας εκεί κατά τον Άη- Γιώργη.

Και θα 'μενε η αλμύρα να ξασπρίζει χέρια και τα πρόσωπα.

Συναγωνισμός για την αλμύρα, η δοκιμή με τη γλώσσα και μόλις φάνηκε το χωριό απ τις στροφές...

Χορτασμένοι ...

Ταξίδι μακρινό η εικόνα τούτη σήμερα.

Εικόνα, μνήμη, μυρωδιά και γεύση....

Καλό ταξίδι Αλλουφάνη...

Καλό ταξίδι Σύντροφε...
Ας βρει αναπαμό η ψυχή σου ...
Εδώ  αναλυτικά...
Η μπλογκόσφαιρα πενθεί...
Καλό βράδυ...

Εφτά....

Έχει γίνει ολόκληρο αντράκι.

Τον παρατηρώ συχνά να γελάει, να παίζει μπάλα,να διαβάζει,να φτιάχνει καραγκιόζηδες, να γράφει,να φωνάζει,να μιλάει σοφά,να αγκαλιάζει την αδερφή του,να  έχει μουσικές προτιμήσεις,να χορεύει,να εκφράζει τα συναισθήματά του....

Όσο μεγαλώνει μοιάζει στον πατέρα του,τον έχει πρότυπο, θέλει να μαστορεύει μαζί του, να παίζει μαζί του, να είναι ομάδα μαζί του...Τ αγόρια...

Είναι το ίδιο παιδί που 7 χρόνια πριν ακουμπούσε ολόκληρο στη φωλιά του λαιμού μου κ μου χάριζε το δώρο της μητρότητας.

Είναι το ίδιο παιδί που  με φώναξε πρώτη φορά μαμά κ με δίδαξε υπομονή, χαρά, παιδικότητα, κ καθαρή ψυχή.

Το μικρό μου μερμηγκάκι φέτος είναι τόσο ψηλό που ξαναχώρεσε στην καμάρα του λαιμού μου.

Κ εκεί στη συγκίνηση των ευχών για τα χτεσινά του γενέθλια, το βλέμμα του φώτισε από χαρά κ λίγη αμηχανία...

Το βλέμμα του χωράει όλη τη γλύκα του κόσμου...

Είμαι πολύ συγκινημένη φέτος ανάμεσα σε ετοιμασίες για το πάρτυ του σε δουλειά κ υποχρεώσεις, μα όταν έρχεται κ μου πετάει εκείνο το είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου γίνομαι χιλιάδες κομμάτια δύναμης....

Χρόνια πολλά αγόρι μου....

Χρόνια πολλά μικρέ μου Ηλιε...

Σ ευχαριστώ για όσα μου χαρίζεις καθημερινά...

Να είσαι γερός, να είσαι δυνατός κ να γίνεις ένας καλός άνθρωπος...