Εφτά....

Έχει γίνει ολόκληρο αντράκι.

Τον παρατηρώ συχνά να γελάει, να παίζει μπάλα,να διαβάζει,να φτιάχνει καραγκιόζηδες, να γράφει,να φωνάζει,να μιλάει σοφά,να αγκαλιάζει την αδερφή του,να  έχει μουσικές προτιμήσεις,να χορεύει,να εκφράζει τα συναισθήματά του....

Όσο μεγαλώνει μοιάζει στον πατέρα του,τον έχει πρότυπο, θέλει να μαστορεύει μαζί του, να παίζει μαζί του, να είναι ομάδα μαζί του...Τ αγόρια...

Είναι το ίδιο παιδί που 7 χρόνια πριν ακουμπούσε ολόκληρο στη φωλιά του λαιμού μου κ μου χάριζε το δώρο της μητρότητας.

Είναι το ίδιο παιδί που  με φώναξε πρώτη φορά μαμά κ με δίδαξε υπομονή, χαρά, παιδικότητα, κ καθαρή ψυχή.

Το μικρό μου μερμηγκάκι φέτος είναι τόσο ψηλό που ξαναχώρεσε στην καμάρα του λαιμού μου.

Κ εκεί στη συγκίνηση των ευχών για τα χτεσινά του γενέθλια, το βλέμμα του φώτισε από χαρά κ λίγη αμηχανία...

Το βλέμμα του χωράει όλη τη γλύκα του κόσμου...

Είμαι πολύ συγκινημένη φέτος ανάμεσα σε ετοιμασίες για το πάρτυ του σε δουλειά κ υποχρεώσεις, μα όταν έρχεται κ μου πετάει εκείνο το είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου γίνομαι χιλιάδες κομμάτια δύναμης....

Χρόνια πολλά αγόρι μου....

Χρόνια πολλά μικρέ μου Ηλιε...

Σ ευχαριστώ για όσα μου χαρίζεις καθημερινά...

Να είσαι γερός, να είσαι δυνατός κ να γίνεις ένας καλός άνθρωπος...