Σαν έκθεση τάξης του Δημοτικού

Θα επιστρέψεις και απ αυτό το ταξίδι....
Θα έχεις μαζί σου την μυρωδιά θυμαριού και άγριας ρίγανης.


Θα χει στα μάτια εικόνες πολλές.
Οι περισσότερες έντονες.

Θα χεις μαζί σου τον ήχο της θάλασσας και του κύματος.

Θα χεις μαζί σου ήχους σαντουριού και παραδοσιακών ακουσμάτων.

Θα χεις τους ήχους των παιδικών φωνών που στόλιζαν κάθε μέρα ξεχωριστά.

Και η γεύση του ούζου θα σε πλημμυρίζει κάθε φορά που θα θυμάσαι τα αστρόφωτα βράδυα δίπλα στο κύμα στις ταβέρνες του χωριού.

Και κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια η ψυχή σου θα πιάνεται για λίγο.Γιατί ακόμα ούτε βδομάδα δεν πέρασε.Και κεί κατά τον Μάη θα ξέρεις πως τα μάτια δεν θα μπορούν να κλείσουν γιατί θα γεμίσουν.

Έτσι πάει πάντα.Έτσι γίνεται κάθε χρόνο.

Έτσι γίνεται σ όσους αφήνουν πίσω ανθρώπους.Πάντα θα μένει ένα κομμάτι του εαυτού πίσω για να τους κρατά συντροφιά.Και ένα κομμάτι δικό τους θα είναι κλεμμένο για πάντα μαζί.Μέσα στις βαλίτσες,μέσα στις εικόνες,μέσα στην ψυχή.

Άλλωστε αυτό δεν είμαστε όλοι μας..;;Κομματάκια μικρά και μοιρασμένα από όλους για όλους....

Άντε και του χρόνου διακοπές...

Τ' δράκου το πήδημα

Στον δρόμο Μανταμάδου-Αγίας Παρασκευής λίγο πριν την Νάπη,λίγο μετά το ξωκλήσι του Αγιου Παντελεήμονα υπάρχουν οι δύο βράχοι -που φαίνονται στην φωτογραφία -και είναι αρκετά μεγάλοι.
Ο θρύλος και οι γιαγιάδες μας έλεγαν όταν ήμασταν μικρά, πως υπήρχε στην περιοχή ένας μεγάλος άνθρωπος, σχεδόν σαν δράκος που φοβέριζε τον κόσμο και έκλεβε τα ζώα και τη σοδειά τους.Αυτός είχε τη μανία να πηδάει απ τη μια "αράχτα" στην άλλη.'Ωσπου μια μέρα κατάφερε να βάλει το ένα πόδι στον ένα βράχο και το άλλο στον άλλο.Αλλά δεν άντεξε για πολύ γιατί σκίστηκαν τα μεριά του και γλίτωσε ο κόσμος απ τις φοβέρες και τις κλεψιές του.
Ο θρύλος παιδικός-σχεδόν παραμύθι.Αλλά αυτός ο θρύλος και η συγκεκριμένη τοποθεσία, που είναι πραγματικά για ένα παιδάκι τρομαχτική μας έπειθε να αποφεύγουμε τις σκανταλιές και εμένα και τον αδερφό μου.Κάθε φορά που ξεπερνούσαμε κατά πολύ τα όρια η γνωστή φοβέρα έβγαινε απ το στόμα τις γιαγιάς "Απουστόλ σμαζόνους γιατί θα σι παρατήσου στ δράκου του πήδ΄μα"
*Αράχτα=βράχος
Σμαζόνους=Συμμαζέψου

Βρέξει παππού

Δεν ήθελε πολύ...
Δυο τρεις αστραπές απο νωρίς το σούρουπο γέμισε ελπίδες τη γειτονιά.
"Θα βρέξει",έλεγαν όλες και τα χείλη δεν έσμιγαν απ το χαμόγελο.Άλλωστε στο χωριό η βροχή είναι ευλογία,είναι χορτάρι για τα ζώα,είναι καρπόδεση της ελιάς,είναι πότισμα των μποστανιών,είναι δροσιά "από τούτη την αφτρα*".
Και εκεί που χε μαζευτεί η νυχτερινή ομάδα στα σκαλάκια του απέναντι σπιτιού της γειτονιάς,για την καθιερωμένη "αφλουγή*" ξέσπασε το μπουρίνι.Και μας έκανε παπιά και "τσούπα*",μέχρι να πάμε στο σπίτι απέναντι.Αλλά ήταν όμορφα.Μύρισε το χωριό νωτισμένο χώμα,ήπιε η γης και γέλασαν οι άνθρωποι.¨
¨Βρέξι παππού,στάρια παντού
Μες τα χουραφέλια σκόρδα τσι κρουμδέλια
Να φαν τα Λευτερέλια τσι τα Παναγιωτέλια"
(παιδικό τραγουδάκι που λένε στο χωριό)

*αφτρα-αυτρα=η φλόγα που βγάζει η γη απ την ζέστη
αφλουφή=κουτσομπολιό,κουβέντα
τσούπα=μούσκεμα
κρουμδέλια=κρεμύδια
Έχει ένα απίστευτο αεράκι μαζί με μπουμπουνητά και αστραπές...Πανέμορφα είναι

Μεσημέρι στο χωριό

Ξανά στο χωριό λοιπόν.Ξανά οι ίδιες εικόνες μπροστά στα μάτια μου,ή τουλάχιστον έτσι θέλω να τις βλέπω εγώ.
Και δέκα χρόνια μετά λες και συνεχίζω τη ζωή στο χωριό σαν να μην έλειψα μια μέρα.Δυο παράλληλες ζωές.
Μεσημέρι στο χωριό που κοιμάται.Εκεί περίπου στη μια και μισή το μεσημέρι το χωριό νεκρώνει.Είναι η ώρα του μεσημεριανού φαγητού,που θα συγκεντρώσει την οικογένεια όλη γύρω απ το τραπέζι,και θα ακολουθήθει απ τον απαραίτητο ύπνο..
Και απ το παιδικό μου δωμάτιο,εκεί που μεγαλώσαμε ο αδερφός μου και γω,απ το παιδικό μου κρεβάτι μετράω τους ήχους του χωριού.
Ελάχιστοι είναι τέτοια ώρα.
Το καμπαναριό που βαράει στις ολόκληρες ώρες,τα χτυπήματα των μαστόρων σε μια οικοδομή,κελαιδίσματα πουλιών,και μερικά μακρυνά αυτοκίνητα.
Ρυθμοί χωριού..του χωριού μου.
Πάω να μας ετοιμάσω για μπάνιο.

Τί δεν πρέπει να ξεχάσω

-Τα ρούχα,τα παπούτσια τα εσώρουχα,και τα μπανιερά μας-Ποιός τον ακούει πάλι την στιγμή που θ αντικρύσει τη βαλίτσα.
-Τα καλλυντικά.Καλοκαίρι ναι, αλλά δεν θα βγω και άβαφτη....
-Τα κινητά.Και τους φορτιστές.Αυτά τα δύο δεν τα ξέχασα ποτέ.Δυστυχώς
-Την τσάντα με τα απαραίτητα για το μικρό.Πάντα έτοιμη και πάντα η πρώτη προτεραιότητα.
-Τα δώρα για τα ανήψια μου.Τον λαχτάρησα τον Στράτο μου.Την μεγάλη μου λατρεία.Και κείνο τον μπόμπιρα επίσης,τον Λευτεράκο μου.
-Τα βιβλιάρια υγείας.Αχρείαστα να ναι....
-Τα ξεχασμένα πράγματα της μάνας.Μια ζωή πάντα κάτι θα μένει ,να δηλώνει την παρουσία-απουσία της.
-Τα εισητήρια.Αυτό δεν θα ξεχαστεί με τίποτα
-Την φωτογραφική,για τις εικόνες που θα φέρω μαζί.Υλικό για το μπλογκ και για νοερά ταξίδια.
-Τα εισητήρια.Πάλι...
-Τις μνήμες του φετινού χειμώνα.Και τους ανθρώπους που τον συνόδεψαν.Και το μπλόγκ τούτο που γίνεται κομμάτι και αγάπη.Και την δουλειά που ευτυχώς άφησα πίσω.
-Τα όνειρα για τον ερχόμενο χειμώνα.Πρέπει να βρίσκονται πρόχειρα στο μυαλό,όταν θα πέφτουν τ αστέρια στα Χαλίκια τα βραδάκια της ουζοποσίας.Για να γίνονται ευχές...
-Το λαπτοπ,και τη σύνδεση.Πώς αλλιώς θα βλέπω τα στρατά μου,πώς θα ρίχνω κλεφτές ματιές στις σκέψεις και στις στιγμές σας;
-Τον νόστο μου.Θα τον πνίξω για αρκετούς μήνες(ελπίζω).20 μέρες είναι χορταστικές.Χρόνια έχω να μείνω τόσο πολύ στο νησί.
-Την λαχτάρα μου για τη μάνα.Και όπως πάντα θα πνιγεί σ ένα δάκρυ ,μόλις την αντικρύσω,που είτε κυλάει είτε κάνει τα μάτια να λάμπουν.
-Τις λεξούλες του μικρού που θα μοιραστεί μαζί τους.Θα πρωτακούσουν το "γιαγιά" και το "παππού" απ το στόμα του τρίτου εγγονιού τους.
Πάει πέρασαν οι μέρες....Αύριο φεύγω....
Η συνέχεια απ το χωριό.Τον Μανταμάδο μου...

Summertime in Prague

Είπα να πω μια καλημέρα τραγουδιστή,

απ το σπίτι των ανέμων.
Φυσάει πολύ σήμερα.
Ξεσηκώνει τα πάντα.

Ακόμα και τις ψυχές.
Άντε μεθαύριο....

Αύγουστος

Ξεπέρασα τα ταμπού μου για οτιδήποτε Δυτικόφερτο τις δυο προηγούμενες μέρες....
Και πήγα στα Γιάννενα...
Και μα τί έκπληξη....
Ακόμα και στην Δύση συναντάς την Ανατολή...





Βολτάραμε με τον μικρό στα στενάκια μέσα και έξω απ το κάστρο,περάσαμε τα πλακόστρωτα της πόλης,και φωτογραφίσαμε ότι τράβαγε το μάτι



Σεργιανίσαμε στη λίμνη πολλές φορές,στη λίμνη των στεναγμών,αλλά λόγω τεχνικών δυσκολιών(καρότσι) δεν περάσαμε στο νησάκι μέσα στην Παμβώτιδα.
Εμείς στενάξαμε απ την όχθη....



Διάχυτη η μυρωδιά της Ανατολής,και σ αυτή την πόλη
της Ελλάδας.Και ας αγγίζει Δύση.Λες και θα έβγαινε από κάποια είσοδο του Κάστρου ο Αλή πασάς με την συνοδεία των φεσοφόρων,σέρνοντας απ τα μαλλιά την άτακτη κυρά Φροσύνη που ξελόγιασε τον γιο του Πασά...

Και μαζί με τον τελευταίο στεναγμό, που έμεινε στη λίμνη, μπήκαμε στον Αύγουστο

Καλό μήνα