Μεσημέρι στο χωριό

Ξανά στο χωριό λοιπόν.Ξανά οι ίδιες εικόνες μπροστά στα μάτια μου,ή τουλάχιστον έτσι θέλω να τις βλέπω εγώ.
Και δέκα χρόνια μετά λες και συνεχίζω τη ζωή στο χωριό σαν να μην έλειψα μια μέρα.Δυο παράλληλες ζωές.
Μεσημέρι στο χωριό που κοιμάται.Εκεί περίπου στη μια και μισή το μεσημέρι το χωριό νεκρώνει.Είναι η ώρα του μεσημεριανού φαγητού,που θα συγκεντρώσει την οικογένεια όλη γύρω απ το τραπέζι,και θα ακολουθήθει απ τον απαραίτητο ύπνο..
Και απ το παιδικό μου δωμάτιο,εκεί που μεγαλώσαμε ο αδερφός μου και γω,απ το παιδικό μου κρεβάτι μετράω τους ήχους του χωριού.
Ελάχιστοι είναι τέτοια ώρα.
Το καμπαναριό που βαράει στις ολόκληρες ώρες,τα χτυπήματα των μαστόρων σε μια οικοδομή,κελαιδίσματα πουλιών,και μερικά μακρυνά αυτοκίνητα.
Ρυθμοί χωριού..του χωριού μου.
Πάω να μας ετοιμάσω για μπάνιο.