Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

Ντενεκεδούπολη


Ίσα που το θυμάμαι...
Το πολύ τριών ή τεσσάρων ήμουν.
Σε μια απ τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ στο χωριό.
Στην "Τσαντήρα"(έναν απίστευτο "πολιτιστικό χώρο" που δυστυχώς παραμένει κλειστός, στο χωριό,αλλά θα τα πούμε αναλυτικά γιαυτό σε άλλο ποστ)
Πολλά πράγματα δε θυμάμαι.
Ένα διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα την Ειρήνη(ίσως να μην έχω ξανακερδίσει διαγωνισμό από τότε) την απίστευτη χαρά που είχα
και .....
Την Ντενεκεδούπολη!!
Το κουκλοθέατρο ,της Ευγενίας Φακίνου,για τα καημένα ντενεκεδάκια και τις καμινάδες που απειλούν ,
που τους κάνουν να μαλώνουν και ύστερα να μετανιώνουν,
που τους γκρεμίζουν το σχολείο που υποσχέθηκαν στο θείο...
Γιατί τους αρέσει η ζημιά...
Και θα χαλάσουνε την πόλη....

Και μετά τα ντενεκεδάκια αρχίζουν να αλληλοκατηγορούνται...
μέχρι να συνειδητοποιήσουν.
Η Μηλίτσα,ο Βουτυρένιος ο Σοφός...
τα αγαπημένα μου ντενεκεδάκια.
Και γω παιδί,καθισμένη κάτω με ανοιχτό το στόμα,στο πρώτο κουκλοθέατρο της ζωής μου,σε μια απ τις ιδιαίτερες παιδικές μου μνήμες.

Get your own Box.net widget and share anywhere!


Τα βρήκα και τα κατέβασα πρόσφατα...
Και θυμήθηκα....

17 σχόλια:

aKanonisti είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=FimmOdMJjvE

Μου θύμισες άπειρες χειροτεχνίες με αυτό το θέμα που έκανα μικρή...

ΧΑχαχαχαχαχαχαχα

Να είσαι καλά!!!!!!

giorgis είπε...

Εκθέσεις ζωγραφικής, έκθεση βιβλίου, θεατρική παράσταση, συναυλία με τον Πάνο Τζαβέλα… Κνίτικη κουλτούρα που εκδηλωνόταν σε προφεστιβαλικές συγκεντρώσεις της οργάνωσης.

Τι μου θύμησες τώρα ρε Δήμητρα …αξέχαστα χρόνια που πέρασαν ανεπιστρεπτί … :)

Δήμητρα είπε...

Καλώς το Μαράκι....
Αν τα θες τα έχω όλα....:)

Οι προφεστιβαλικές στο χωριό και αργότερα στην Μυτιλήνη είχαν απίστευτη μαγεία...Καλώς τον Γιώργη

κάκος είπε...

Τελικά βρε ανεψούδα , πόσο είσαι ? Του πότε αν επιτρέπετε ?
χιχιχιχιχιχ (γέλια κακίας από τον κάκο και ουχί από τον κακό !)

Δήμητρα είπε...

25/04/78.......είπε ο γαιδαρος τον πετεινό κεφάλα...
χιχιχιχι....

νατασσΆκι είπε...

Εγώ είμαι πιο μεγάλη, και πιο "τυχερή"
:)
Είχα δει πολλές παραστάσεις, από τις πρώτες της (το 1976)
έχω τα βιβλία, το δίσκο, το CD...
(δες αν θες, εδώ :) )

Φιλί, μικρή πασχ(π)αλίτσα :)

Δήμητρα είπε...

Αααα εσύ έχεις κάνει δουλειά...Δεν τα ξερα ολα αυτά Νατασάκι.Ευχαριστώ.
Φιλί μεγάλο

κάκος είπε...

Α καλά , σαν να μου φαίνεται θέλετε να μετρηθούμε έτσι ?

Δήμητρα είπε...

Θα σου έλεγα να μετρηθούμε αλλά σε σέβομαι(πωπω κακία ηταν αυτη τωρα,....χοχοχο)

κάκος είπε...

Αυτό δεν ήταν απλή κακία .
Φαρμακερό βέλος στην καρδιά ενός ανήμπορου γέρου που δεν τον σέβονται ούτε τα ανήψια του !
Τόσο φαρμακερό , που πάω να τσακίσω το μελιτζανάκι που έμεινα από χτες !!!!

Δήμητρα είπε...

Κολοκυθοπιτα γλυκειά έχω....Δεν θες ε;;(θα σε σκάσω σημερα).Βάλε να δεις Ματωμενα Χωματα

koptoraptou είπε...

Τι πάτε και θυμάστε και μου κάνετε ζημιές βραδιάτικα! Την καλησπέρα μου!

aris είπε...

Ήταν εποχές που το κίνημα είχε παραγωγή. Από την Τενεκεδούπολη μέχρι τη Φουέντε Οβερχούνα του ΚΘΒΕ. Η αριστερά σε ανάπτυξη κι ο πολιτισμός της, η κουλτούρα της. Σήμερα; Γιατί μπορεί να ανεβαίνει στα γκάλοπ η αριστερά (δεν μπαίνω στα επι της ουσίας προγράμματα των κομμάτων και οργανώσεών της) αλλά αυτό δεν αντανακλάται πολιτισμικά. Κι αυτό δεν σημαίνει μόνο την παραγωγή και τη δημιουργία πολιτιστικών έργων αλλά την ανάπτυξη μιας βαθύτερης κουλτούρας... ρηξιακής και ανατρεπτικής σε σχέση με τη φύση και τον άνθρωπο. Για μένα εκεί παίζεται κάθε φορά το παιχνίδι.Εκεί κερδίζονται και αλλάζουν οι συνειδήσεις. Τα γκάλοπ ακόμη κι οι εκλογές έρχονται και παρέρχονται...

Δήμητρα είπε...

Καλώς την κοπτοραπτού καλώς ήλθες!

Άρη πόσο δίκιο έχεις τελικά...Όλα θέμα παιδείας είναι..αλλά τα παιδιά μας βλέπω να μην "παιδεύονται" ....

faraona είπε...

Ax μωρε Δημητρα μου...τι ομορφες αναμνησεις.Ηταν σκετη μαγεια ολο αυτο τοτε!!!

φιλια πολλα

aris είπε...

Μάλλον κάτι παραπάνω από παιδεία... ή μάλλον κι η παιδεία είναι υποσύνολο μιας συνολικής ανάγκης πολιτισμικής ανασυγκρότησης της αριστεράς ακριβώς για να μπορέσει να αλλάξει τον κόσμο

Δήμητρα είπε...

Φαραόνα μου...Τα χρόνια φευγουν...συχνά και μείς μαζί...
Αυτή είναι η νοσταλγία....

Αρούλη εκεί νομίζω άρχισε να χάνεται το παιχνίδι...Στα βαθιά δοκάρια της κοινωνίας....

Πού πήγε;;