Μανούλα...

Σε τούτη τη μυστήρια σχέση μάνας με κόρη θα μπορούσα να αναφέρομαι για ώρες με πολύ αντίφαση, πολύ φόρτιση και πολύ συναίσθημα...

σχέση που ξεγυμνώνεται όταν η κόρη γίνει μάνα κόρης....
Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από τότε... 

και ενώ μάνα είμαι ήδη 7 χρόνια η σχέση αυτή μπήκε στο μικροσκόπιο μετά την μικρή μου...
Πέρασε από κόσκινο,θυμό,πληγή,δάκρυ,οργή, μάχη, συγχώρεση και εν τέλει λύτρωση..

Μια γλύκα και μια.νοσταλγία σήμερα για τη μανούλα μου, που μου λείπει, σήμερα πολύ,πιο πολύ από κάθε φορά... 

και ας ήταν εδώ πριν μερικές μέρες...
Για τούτη τη γλύκα που είχε η φωνή της σήμερα, πιο ξεχωριστή,πιο καθαρή...
Για τούτη τη φόρτιση που νιώθω,και τη λύτρωση που κέρδισα, όχι αναίμακτα αλλά εντελώς καθαρά...
Χρόνια πολλά λοιπόν μανούλα.Μακρινά αλλά γεμάτα αγάπη...
Το σ αγαπώ στο φυλάω για από κοντά...

Τα δικά μου τα χρόνια πολλά ήταν τραγουδισμένα απ το στόμα του λαμπρού μου Ηλιου....
Μ έκανε να γονατίσω μπροστα στην αγάπη που γέμιζε τα μάτια του...

Χρόνια πολλά Μανούλες...