Βιβλία

Το κεφάλαιο βιβλίο

ήταν κ είναι στη ζωή μου ένα απ τα πιο σημαντικά.

Ξεκινάει νωρίς, προσχολικά.

Σε μια προφεστιβαλική της ΚΝΕ, στην Τσαντήρα,  στο χωριό,

μετά από ένα διαγωνισμό ζωγραφικής,

εκεί στον πάγκο με τα βιβλία κολλημένη,

μέχρι που ζήτησα από μια απ τις διοργανώτριες να μ αφήσει να πάω στη μαμά,

να πάρω λεφτά για ν αγοράσω ένα βιβλίο 

                                                                                            Κ ήταν χαρά παιδική,καθαρή

                        όταν την άκουσα να λέει πως είχα ήδη κερδίσει την Ειρήνη του Αριστοφάνη από τη ζωγραφιά μου...

Μετά ήρθε η Δεύτερη Πατρίδα,

δώρο της μάνας μου μετά από μια επίσκεψη τους στη  Μυτιλήνη....

Και κάπου εκεί ξεκινάει το ταξίδι...

Είχα ανθρώπους γύρω μου που βοηθούσαν σε κάθε μου βουτι,ά σ εκείνο τον μαγικό κόσμο.

Η κυρία Στρατούλα, η Χάιντι στην αρχή,

κ σε κάθε μου γιορτή και ένα βιβλίο...

Από εκείνη κ μετά τα δώρα που αγσπώ κ είναι για πάντα είναι τα βιβλία.

Ο θείος Αποστόλης Γροσομανίδης ,

με την τεράστια του πολιτική βιβλίοθήκη.

Ξημερώματα θυμάμαι έκλεινα το φως : Οδός Αβύσσου αριθμός 0, το 48 χωρίς φεγγάρι, πώς δενότανε τ ατσάλι ,

αμέτρητοι οι τίτλοι, μπόλιασμα στη παιδική μου ψυχή..

Πίσω από μένα η γιαγιά Δήμητρα κ ο θείος Νίκος να ακολουθούν μαζί με μένα την ανάγνωση τους...

Και κάπου εκεί ,ήρθε η βιβλιοθήκη της Φιλιώς κ του Δημήτρη, να μου ανοίξει άλλες πόρτες ανάγνωσης.

                                                                Καζαντζάκης, Λουντέμης, Μυριβήλης, Σωτηρίου,

                                                                      συγγραφείς, τίτλοι, εκδόσεις χωρίς τέλος...

Το διάβασμα είχε γίνει ανάγκη πια...

Και από τότε μέχρι τώρα, όλοι οι αγαπημένοι μου διαβάζουν...

Ταξιδεύουν μαζί μου.

Βαλτώνουν, ανασταίνονται, γελάνε, κλαίνε...

Τα βιβλία... 

εκείνα που έχω, αυτά που έχω δανειστεί, τ άλλα που χω χάσει, εκείνα που μου χάρισαν, όλα μαζί με μεγάλωσαν, με μεγαλώνουν, με αντέχουν, τ αγαπάω...

Κ η αγάπη τούτη, έρχεται να μπει στα μικρά μου....

Τα παραμύθια τους τα βράδια, ο μεγάλος που φέτος πήρε στο χωριό τον Δον Κιχώτη, η μικρή που ξαπλώνει στο κρεβάτι δίπλα μου, βάζει το ένα πόδι πάνω στο άλλο κ κάνει πως διαβάζει...

Θαρρώ πως το διάβασμα δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα.

Είναι ένα  ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή μου.

Στη ζωή καθενός που αγαπάει το διάβασμα...

-Κάπου ανάμεσα στην Αλιέντε, τον Καραγάτση κ στον Καζαντζάκη-

Καλησπέρα είπαμε;;;

Η αφορμή για τούτο το ποστ αυτό

http://www.inewsgr.com/96/diavaste-ti-prokalei-sto-myalo-i-anagnosi-enos-vivliou.htm