Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Στη γωνιά της βιβλιοθήκης


Aν έφτιαχνα ένα λογοτεχνικό σύγγραμμα....
Δύσκολο θα ταν.

Ποτέ δεν ήμουν καλή στο να φτιάχνω σενάρια.

Ούτε πλοκή ,ούτε ιστορία.

Μόνο συνάισθήματα μπορώ να γράψω,...να προσπαθήσω να τα γράψω.

Μόνο βιώματα και καταστάσεις.
Μόνο τραγούδια σιγοψιθυρισμένα

Θα είχε πόνο να σταθώ.

Θα ήταν σκέψεις ,μνήμη,λήθη,νοσταλγία και χρώματα.
Θα ταν όνειρα χωρίς πλοκή...όσο πιο απλά γίνεται.
Θα ταν μορφές και αγάπες .
Θα ταν κομμάτι από μένα.
Γι αυτό δεν θα χε και σενάριο.
Ποτέ δεν τα κατάφερα με οργάνωση και ταξινόμηση.
Ούτε αρχή,ούτε κεφάλαια,ούτε τέλος.
Στιγμές θα ήταν και αλήθειες.
Τα ψέματα σχεδόν παραμυθένια.
Θα είχε ξωτικά,νεράιδες,στοιχειά,γοργόνες και κινούμενα σχέδια .

Θα ήταν της θάλασσας του ουρανού,των άστρων και της σελήνης.
Ένα κοινό βιβλιαράκι θα ταν.
Και δεν θα εκδίδοταν ποτέ.
Θα μενε στη γωνία της βιβλιοθήκης να ζηλεύει συγγραφείς και αναγνώσεις.
Και ίσως κάποτε να έπεφτε στα χέρια των παιδιών.
Μόνο για να τους χαρίσει την χαρά της καταστροφής.

Καθώς θα σκιζόταν μια μια σελίδα από απαλά παιδικά δαχτυλάκια.....

(Είπα να κλεψω τον τίτλο και το θέμα απ το παιχνίδι του Νταλικέρη και της Ακανόνιστης,μια και μ άρεσε)

9 σχόλια:

Κούκος είπε...

Έρχομαι πρώτος μπας και προλάβω το γλυκό...
Επί της ουσίας, άσε τα θα και στρώσου στη δουλειά.

Giorgos Varvakis είπε...

Με τόσα πράγματα γεμάτο, άλλο δρόμο θα είχε πάρει, στιγμές να κλέψει καρδιές να γεμίσει!
Καλό απόγευμα :)

aKanonisti είπε...

Καλώς ήρθες στο παιχνίδι μας!!!!!
Με στεναχώρεσε ελαφρώς το τέλος...
αλλα μπορείς να με παρηγορήσεις...
πάντα με ντολμαδάκια!

Green_revenger είπε...

Πολύ καλό.
Ο διαγωνισμός τελικά έχει και τα καλά του εκτός από την πλάκα.
Με ταπώσατε αμφότερες.
Τέλος οι κουλτούρες.
Από αύριο, ο greenούλης επιστρέφει με απλά, ανώδυνα, εδώδιμα και αποικιακά.
Γενικά καλησπέρα

Δήμητρα είπε...

Kαλώς τον Κούκο μου.
Καλημέρα.Στρωσιμο;;;απαπαπαπα

Gvarvaki
είναι προδιεγεγραμμένος ο δρόμος...:):)
Καλό απόγευμα

Οι επιθυμίες σου ειναι συτοσκοπός μου...:P:P
Άπιστη...
΄
Η δόξα του νικητή....:P:P
Νταλικέρη Ρισπεκτ που λες και συ....

Green_revenger είπε...

Θα μενε στη γωνία της βιβλιοθήκης να ζηλεύει συγγραφείς και αναγνώσεις.
Και ίσως κάποτε να έπεφτε στα χέρια των παιδιών.
Μόνο για να τους χαρίσει την χαρά της καταστροφής.

R E S P E C T !!!!!

αυτοκαταστροφική συνείδηση της δημιουργίας, αλλά με βοηθό, με ηθικό αυτουργό, με φυσικό αυτουργό. Ένα παιδί. Η προσωποποίηση της ζωής είναι αυτή τελικά που καταστρέφει.
Καλά τα λέει ο Μπουκόφσκι: ο πρώτος αυτόχειρας είναι η ίδια η ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ, πολύ όμορφο...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Δήμητρα είπε...

Νταλικέρη μου στα παιδιά λειτουργούν τα ένστικτα.Γι αυτό και καταστρέφουν.ίσως είναι ανάγκη μας ίσως και η μεγαλύτερη χαρά....
Ξέρω γω;;;Καλησπέρα!


Μπλογκουλάκι καλησπέρα :)

Πού πήγε;;