Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Πανικός


Νύχτα...γύρω στις οχτώ.
Εγώ και ο μικρός στο σπίτι.
Παράθυρα κλειστά,στόρια κατεβασμένα,η πόρτα κλειστή.Η ώρα του μπανιου του μικρού.
Αναλαμπή...Να μαζέψω τα ρούχα.Εξηγώ στο μικρό πως πρέπει να τον κλείσω στο δωμάτιο του (το περισσότερο ακίνδυνο σημείο του σπιτιού) για να πάω να μαζέψω τα ρούχα.Και πάω...
Βγαίνω έξω,μαζέυω ρούχα και πάω να ξαναμπώ στο σπίτι.Και συνειδητοποιώ τί ακριβώς έχει γίνει...
Είμαι κλεισμένη απ έξω ,με το κλειδί από μέσα και το μικρό επίσης μέσα...
.....Πανικός.....
Αποθήκη,δεύτερα κλειδιά...
Προσπάθεια....Τα κλειδιά είναι γυρισμένα από μέσα....
Πάλι πανικός....
Το μωρό μέσα.
Η εξώπορτα κλειδωμένη,τα κλειδιά μέσα,η γκαραζόπορτα κλειστή και το κοντρόλ μέσα και αυτό.΄Οπως και το κινητό.
Άρχισα να φωνάζω στην γειτόνισσα...Σιγή ....Πήδηξα τη μάντρα.Πήγα απέναντι.Κανείς....
Απόγνωση.....Το μωρό μέσα.
Άρχισα να τρέχω για να πάω στο αμέσως επόμενο σπίτι,κάπου 200 μέτρα πιο κάτω.Ξυπόλυτη φυσικά....Έφτασα.
Ανάμεσα σε σκυλιά φωνές και πανικό...Πάλι καλά ,εκεί ηταν η γυναίκα.
Μου δωσε το τηλέφωνο της να πάρω.Καμία απάντηση...Μια ,δυο ,τρεις,Έστειλα μήνυμα
Επιτέλους,πήρε.Πανικός μοιρασμένος,διπλός πανικός.
Το παιδί μέσα
"Ρίξε κάτω την πόρτα.Έρχομαι...."
Κλάμα,νεύρα φόβος.
Όλα αυτά ενώ είχα εξαντλήσει περιθώρια με την κλειδαριά και το κλειδί.
Αναλαμπή.Λοστός και βαριοπούλα.
Και εκεί ακούστηκε ο μικρός να ουρλιάζει....
Και γω να του φωνάζω πως ειμαι απ έξω και έρχομαι....
Και εκεί την άνοιξα την πόρτα.Μπούκαρα,τον πήρα αγκαλιά και χύθηκα στον καναπέ μαζί του.Σήμερα,πριν απο λίγο....
Έζησα τον μεγαλύτερο πανικό και τον φόβο....
Γιατί τελικά ο πιο μεγάλος φόβος δεν αφορά τον εαυτό σου αλλά τα λατρεμένα σου πρόσωπα....
Και δεν ξέρω γιατί το μοιράζομαι το συμβάν.Ίσως γιατί η μοιρασμένη ανακούφιση είναι μεγαλύτερη ανακούφιση....

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τέλος καλό όλα καλά...

Spark D' Ark είπε...

*αγκαλιά*

agrampelli είπε...

Αγκαλιά μεγάλη,σφιχτή και από μένα!
Και ΜΗΝ φοβάσαι...

aKanonisti είπε...

Μεγαλύτερος ο πόνος όταν ακούς από αγαπημένο άτομο το "αχ"...
και μεγαλύτερος τρόμος... όταν δεν μπορείς να βοηθήσεις...
Πόσο σε νιώθω καλή μου...
Σματςςςςςςςςςςςς

Green_revenger είπε...

Αν δεν σε λυπόμουν, θα είχες ζήσεις τον εφιάλτη στην αυλή με την μπουγάδα...

Ο κρυμμένος στην αυλή σου ανώμαλος βιαστής...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

tout est bien qui finit bien...

ria είπε...

γιαυτό δήμητρα, αφήνουμε κλειδιά στη γειτόνισσα και παίρνουμε και το μικρό μαζί μας!

τέλος καλό όλα καλά!

VAD είπε...

Εχω ζήσει καταστάσεις πανικού,το ξέρουμε ,το καταλαβαίνουμε,δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος,απλως δεν μπορούμε να το ελέγξουμε.

αντε,με την ευχή να μη σου ξανασυμβεί,
Καλό Σαββατοκύριακο....

ioannis_the_great είπε...

Καλημέρα. Ευτυχώς όλα καλά με μόνη απώλεια μια πόρτα , αν κατάλαβα καλά. Μην συγχύζεσαι απλά να το θυμάσαι την επόμενη φορά. Καλό Σαββατοκύριακό

νατασσΆκι είπε...

Αφού πέρασε κι όλα καλά...
(κατάφερες να σπάσεις την πόρτα, θηρίο!!!)

:***

Πού πήγε;;