Κουλούρες

Το προζύμι το πιάνουμε νωρίς το απόγευμα, να έχει ώρες μπροστά του να ξεκουραστεί.

Η συνταγή, γραμμένη απ τα χέρια της μάνας, γράφει με κεφαλαία γράμματα, τίποτα κρύο, τίποτα καυτό.

 Ήπιες θερμοκρασίες, ήρεμες κινήσεις.

Οι απότομες αλλαγές, οι μεγάλες αλλαγές θα το βρουν απροετοίμαστο. 

Δύσκολο ν ανταποκριθεί.

Μετά από 4 ώρες, ένα ένα τα υλικά θα βρίσκουν την θέση τους στο μείγμα.

Στην αρχή με το μίξερ, μετά θα μπουν χέρια στο ζύμωμα- και αγάπη.

 Φέτος μπήκαν τρία ζευγάρια χέρια στο ζυμάρι. 

Τα δικά μου, του μικρού και της μικρής.

 Περίσσευε η αγάπη και το γέλιο τους.

 Και ας γίναμε χάλια και οι τρεις.

Το ζυμάρι θέλει χρόνο και ζεστασιά.

 Όλο το βράδυ σαν μικρό παιδί τυλιγμένο μέσα στη λεκάνη. Μην τυχόν και μου κρυώσει.

Η σειρά σκεπάσματος που ακολουθεί η μάνα τόσα χρόνια, είναι ένα τραπεζομάντηλο, δυο κουβέρτες, ένα ρούχο του πατέρα και μια εικόνα για το καλό. 

Όλο το βράδυ η θέρμανση ανοιχτή.

 Ότι θέρμανση και αν είναι αυτή.

Δυό φορές μέσα στη νύχτα οι κουλούρες θέλουν ζύμωμα.

 Να απορροφήσει σιγά σιγά το αλεύρι το βούτυρο. 

Ανά τρείς ώρες.

 Και το πρωί, θα πάρουν το τελικό τους σχήμα. 

Θα πλαστούν, θα μπουν μέσα στα ταψιά, πάνω από λαδόκολλες. 

Και θα περιμένουν. 

Θέλει χρόνο η ζύμη και υπομονή. 

Μέχρι να αναδιπλωθεί, να πάρει όγκο και αέρα μέσα της, να επεκταθεί,

 και να απλώσει το δέσιμο, σε όλο το χώρο που έχει.

 Πριν να μπουν στον φούρνο τα ταψιά θα αλειφτούν με αυγό, για να αποκτήσουν γυαλιστερό, ροδοκόκκινο χρώμα, θα μπει ένα κόκκινο αυγό στη μέση και αμύγδαλο να τα στολίσει.

 Και ο φούρνος θα κάνει την τελική δουλειά. 

Μεσαία θερμοκρασία, είπαμε ήρεμες κινήσεις στα τσουρέκια.

 Ήμερες διαδικασίες.

Και όλο το σπίτι θα μυρίσει μαχλέπι και μαστίχα. 

Και όλο θα γελούν τα πρόσωπα των παιδιών.

 Και όλο θα έρχονται να βάζουν το πρόσωπο τους στο φούρνο να δουν. 

Και σαν θα βγει το πρώτο τσουρέκι θα τρέξουν όλο χαρά να δουν, τί έφτιαξαν. 

Και 'γω όλο καμάρι θα βλέπω απ το αλεύρι να γίνεται ζυμάρι και τσουρέκι.

 Θα βλέπω την Ανάσταση να πλησιάζει και το σπίτι να μοσχοβολάει Πάσχα

 Γιατί Ανάσταση είναι και τούτη η διαδικασία. 

Η μεταμόρφωση του αλευριού σε κουλούρα. 

Σε γλυκό. 

Και του χρόνου τέτοιες μέρες. 

Να είμαστε γεροί και αγαπημένοι, και να μπορούμε να ανασταίνουμε τις ψυχές μας με απλά, μικρά πράγματα. 

Τούτη αλήθεια δεν είναι η ζωή;;

Άντε και του χρόνου στο χωριό...