Για φαντάσου , αυτό που βλέπουμε σήμερα και εκφράζουμε το θαυμασμό μας , κάποτε , όχι πολλα χρόνια πριν , το αντίκριζαν μανάδες , αδελφές , γυναίκες , παιδιά , με δάκρυα στα μάτια . Για αυτούς που ο καυτός ήλιος κατάκαιγε τις σάρκες , σε έναν αγώνα επιβίωσης για τις ιδέες τους . Οταν καμμιά φορά ο δρόμος με φέρνει σ' αυτό το λιμάνι , πάντα στο μυάλό μου έρχετε εκείνη η εικόνα που πρόβαλλε η τηλεόραση εκείνες τις μέρες του 74 , με το φέρυ να "ξεφορτώνει" τους μη μετανοιώμένους . Μερικές φορές , σαν να ντρέπομαιπου δεν είμουν εκεί , να σφιχταγγαλιάσω έναν δικό μου άνθρωπο , όλους μαζί , γιατί όλοι δικοί μου άνθρωποι είταν . ΟΛΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΤΑΝ . αλέκος
Πραγματικά με πιάνει και μένα κάτι με τη Μακρόνησο.Και πιότερο είναι θυμός για όλα αυτά που έγιναν και για τούτους που έχουν κόψει πλήρως τις γέφυρες της ιστορίας και μνήμης στις επόμενες γενιές....Καμία συγκοινωνία με το νησί,καμία αναφορά σ όλα αυτά εκεί πέρα... Κρίμα και άδικο
Ξέχασα να στο πώ χτες.Απέναντι ακριβώς απ τη Μακρόνησο στο λιμάνι του Λαυρίου υπάρχει ένα άγαλμα.Λέει(αν θυμάμαι καλά) Είναι η μάνα ,η αδερφή,η γυναίκα,η αγαπημένη του βασανισμένου στη Μακρόνησο.Και απεικονίζει τη μορφή πόνου ενός γυναικείου προσώπου.Όταν ξαναπάω προς τα εκεί θα στο τραβήξω να το αναρτήσω.Αξίζει...
3 σχόλια:
Για φαντάσου , αυτό που βλέπουμε σήμερα και εκφράζουμε το θαυμασμό μας , κάποτε , όχι πολλα χρόνια πριν , το αντίκριζαν μανάδες , αδελφές , γυναίκες , παιδιά , με δάκρυα στα μάτια .
Για αυτούς που ο καυτός ήλιος κατάκαιγε τις σάρκες , σε έναν αγώνα επιβίωσης για τις ιδέες τους .
Οταν καμμιά φορά ο δρόμος με φέρνει σ' αυτό το λιμάνι , πάντα στο μυάλό μου έρχετε εκείνη η εικόνα που πρόβαλλε η τηλεόραση εκείνες τις μέρες του 74 , με το φέρυ να "ξεφορτώνει" τους μη μετανοιώμένους . Μερικές φορές , σαν να ντρέπομαιπου δεν είμουν εκεί , να σφιχταγγαλιάσω έναν δικό μου άνθρωπο , όλους μαζί , γιατί όλοι δικοί μου άνθρωποι είταν .
ΟΛΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΤΑΝ .
αλέκος
Πραγματικά με πιάνει και μένα κάτι με τη Μακρόνησο.Και πιότερο είναι θυμός για όλα αυτά που έγιναν και για τούτους που έχουν κόψει πλήρως τις γέφυρες της ιστορίας και μνήμης στις επόμενες γενιές....Καμία συγκοινωνία με το νησί,καμία αναφορά σ όλα αυτά εκεί πέρα...
Κρίμα και άδικο
Ξέχασα να στο πώ χτες.Απέναντι ακριβώς απ τη Μακρόνησο στο λιμάνι του Λαυρίου υπάρχει ένα άγαλμα.Λέει(αν θυμάμαι καλά)
Είναι η μάνα ,η αδερφή,η γυναίκα,η αγαπημένη του βασανισμένου στη Μακρόνησο.Και απεικονίζει τη μορφή πόνου ενός γυναικείου προσώπου.Όταν ξαναπάω προς τα εκεί θα στο τραβήξω να το αναρτήσω.Αξίζει...
Δημοσίευση σχολίου