Έχω έναν φίλο...
Θείο τον φωνάζω και κείνος ανεψούδα μ.
Λίγα χρόνια τον ξέρω...Αλλά καθοριστικά χρόνια.
Όταν συχνά ψάχνω τον ορισμό του Αριστερού στο μυαλό μου "Αναπολώ" τον Αλέκο.
Απ τους λίγους εναπομείναντες Ανθρώπους Αριστερούς .Όχι Αριστερούς στην ψήφο λόγω παράδοσης ή λόγω διαμαρτυρίας.Αριστερός στην καθημερινότητα του.
Ασυμβίβαστος,εργατικός,δίκαιος,φιλότιμος,αδέκαστος,με καρδιά που αγαπάει και μυαλό που σκέφτεται.Με τις γροθιές του υψωμένες πάντα στους αγώνες...Και ας τον πρόδοσαν σύντροφοι και ιδεολογίες.
Στην οικογένεια του δημοκρατικός
Με γυναίκα που λατρεύει
και δυο παιδιά που στολίζουν τη ζωή του.
Δίκαιος στη δουλειά του.
Με ανυσηχίες για τη ζωή,για το κίνημα,για τις συνθήκες που ζούμε,για το περιβάλλον.
Για όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν έναν ενεργό άνθρωπο.
Δεν τον άκουσα ποτέ να κρίνει άνθρωπο.
Μόνο να γελάει τον άκουσα,να ελπίζει,ν ανυσηχεί,να διαβάζει,να γράφει και να χαίρεται
Και πραγματικά καμαρώνω που υπάρχει τουλάχιστον ένας Αριστερός στον κύκλο μου.
Και χαίρομαι γιατί ξέρω πως ο Αλέκος δεν θα αλλάξει ποτέ...
Γιατί είναι Αριστερός πραγματικός....
Και η Αριστερά εκεί φαίνεται...στην καθημερινότητα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου