Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Εωθινό...


Για την εξέγερση του Πολυτεχνείου τα έχουμε πει ,τα έχετε γράψει,τα έχουμε διαβάσει και ακούσει πολλές φορές...μέσα από ποιήματα,τραγούδια,σκέψεις,εικόνες....

Όμως απόψε το βράδυ μέχρι την αυγή, θέλω να κάνουμε εωθινό.

Με αγαπημένα τραγούδια στην μνήμη τους.

Χωρίς όργανα,απλά φωνή και σκέψη.

Μέχρι την αυγή.

Έτσι όπως κάναμε τότε στην δευτέρα Λυκείου.

Στην μνήμη των παιδιών του Πολυτεχνείου.

Μια χούφτα παιδιά με καλά κουμπωμένα τα μπουφάν τους να κάνουν όλο το χωριό ν ανατριχιάζει με τις φωνές και τα τραγούδια τους για μια άλλη χούφτα παιδιά,που δεν σκιάχτηκαν ούτε καν για τις ζωές τους....
Μόνο για τη λεφτεριά....

Από γειτονιά σε γειτονιά.....








Get your own playlist at snapdrive.net!

5 σχόλια:

aKanonisti είπε...

ΦΦΦΦμου....
ωραία ιδέα.. ευτυχώς έβαλες τα τραγουδια στην ανάρτηση.. να μην ακούγεται η παράφωνη φωνή μου...
Φιλιααααααααααα

Green_revenger είπε...

Μέσα κι εγώ...

Aνεμος είπε...

«Τα νεαρά ζευγάρια σαν αστέρια/ σ΄ ομορφαίνουν μαύρη πολιτεία/ Για μια στιγμή κρατιούνται από τα χέρια/ σκοτώνονται στην άλλη τη γωνία/ Παιδιά, και τον αντέξατε τον δύσκολο καιρό/ Δεν έχει ο έρωτας αρχή κι ο κόσμος τελειωμό/ Στο δρόμο περπατούνε αγκαλιασμένοι / κρυφομιλούνε σε κάποιο καφενείο/ κι όλοι οι νεκροί είναι πάλι αναστημένοι/ σαν γονατίζουν στο Πολυτεχνείο».

. είπε...

"...συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά..."

Στο χρόνο πίσω γύρισα
στο τότε
στη δύναμη της ψυχής
στα δύναμη των ονείρων
στη δύναμη της φωνής

Ξαναγυρίζοντας στο τώρα,
νοιώθω ΝΤΡΟΠΗ!

Μηθυμναίος είπε...

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ακόμα ακούγεται, έστω, ο αντίλαλος!!!
Δημητρούλα...

Πού πήγε;;