Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Σεβασμός


Μια σκέψη μου χει κολλήσει από χτες το βράδυ.

Μετά την απολογία,μετά τον Κούγια,μετά μετά μετά...

Αν ήμουν στη θέση αυτής της μάνας....

Σκληρό ,αλλά κατά τα φαινόμενα, πιθανό σε όλους μας...

Δεν ξέρω πως θ αντιδρούσα.

Ίσως υπερίσχυε η οδύνη...της μάνας που της σκότωσαν το παιδί,που της ξερίζωσαν τα σπλάχνα.

Ίσως υπερίσχυε η τρέλα,η κρίση,η τρέλα...

Αλλά μετά τα χτεσινά δεν νομίζω να έμενε δείγμα ανθρώπινης λογικής και συναισθήματος μέσα μου.

Μάλλον θα έπαιρνα την κατάσταση στα χέρια μου.

Και δεν ξέρω από ποιόν θα ξεκινούσα...

Απ τον χρυσαυγίτη Κορκονέα,απ τον αλήτη Κούγια,απ τον Παυλόπουλο,τον Πολύδωρα,απ τον Καραμανλή,τους βουλευτές,τα κόμματα,την πολιτική,τους δημοσιογράφους,....

ή καλύτερα δεν ξέρω πού θα σταματούσα.

Μάλλον στις φωτιές θα σταματούσα,να έριχνα ένα λουλούδι για τον γιό μου.

Γιατί απ την δικαιοσύνη δεν θα περίμενα τίποτα.

Γιατί την μόνη δικαιοσύνη που θα περίνενα θα ήταν στα παιδιά εκείνα,στον ξεσηκωμένο κόσμο που πάλι θα ξεχάσουμε,όλοι μας.

Γιατί πραγματικά δεν ξέρω πώς αντέχει εκείνη η μάνα.

Δεν ξέρω τί αντέχει.

Τον φόνο;

Τον χτεσινό δεύτερο φόνος

Το παραλήρημα των καναλιών;;

Την απώλεια του γιού της;

Τί;

Δεν ξέρω...

Πραγματικά δεν θέλω να μάθω....

Όμως είναι πολύ πιθανό να με κάνουν να μάθω.

Να μας κάνουν όλους μας να μάθουμε πώς είναι....


8 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

και πες μου ποια μάνα δεν σκέφτεται Κείνη τη μάνα, από την πρώτη ώρα....
και δεν έχει μπει στη θέση της...
'(

Matrix είπε...

Μακάρι να μην χρειαστεί να μάθει κανένας άλλος, ας είναι η τελευταία μάνα που θα νιώσει έτσι...
της δικιάς μου πάντως τα λόγια ήταν πολύ σκληρά που δεν γράφονται.

tovenito είπε...

νομίζω πως ο πόνος της είναι τόσο αξιοπρεπής (αν είναι δόκιμος ο όρος) που δεν θα καταδεχόταν να ασχοληθεί με τον αδίστακτο δικηγόρο

aKanonisti είπε...

ΦΦΦΦμου....
γιατί έχω νιώσει τον απόλυτο πόνο...
σου λέω να ησυχάσεις(?)....
η μάνα αυτή... είναι χαμένη στον θρήνο της... και δεν βλέπει την ξεφτύλα των αληταράδων...
Θα τα δει πολύ αργότερα....
Οταν θα έχουν περάσει....
Θα εξοργιστεί... θα μισήσει...
αλλά θα έχουν περάσει....
Τώρα... ακόμη νιώθει... το κομμάτι της που έχασε... και υποσυνείδητα το ψάχνει....
Τον θάνατο δύσκολα τον δέχεται το μυαλό του αγαπημένου... αργεί... να το εμπεδώσει....
Σαν το κομμένο μέλος... που το νιώθει ακόμα το υπολοιπο σώμα...
κάπως έτσι είναι...

Σματςςςςςςςςςς καληνύκτα.. γλυκιά μανούλα.... Μακάρι να μην το νιώσεις ποτέ.... μακάρι... μακάρι...

ikor είπε...

Τα κανονικά παιδιά
Γεννιούνται κανονικά
Μεγαλώνουν κανονικά
Ονειρεύονται κανονικά
Ερωτεύονται κανονικά
Και πεθαίνουν κανονικά

Ω! (πέσ' μου) Μαμά
Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά
Που αν και γεννιούνται κανονικά
Δεν μεγαλώνουν κανονικά
Δεν ονειρεύονται κανονικά
Ούτ' ερωτεύονται κανονικά
Πες μου αν πεθαίνουν
Πες μου πεθαίνουν ;
Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά

Η "δολοφονία" ενός νεκρού είναι Ύβρις!

Καλό βράδυ!

aris είπε...

Κι η κάθαρση; Πότε θα έρθει το σταυρό μου... ως πότε;

VAD είπε...

Kοίτα να δεις,δολοφονήθηκε ένα παιδί,κάηκε όλη η Ελλάδα,μόνο ο κώλος του Καραμανλή δεν κάηκε,και το πρόσωπο των ημερών είναι πλέον ο Κούγιας!

Δήμητρα είπε...

Nατασάκι...και όμως υπάρχουν μανάδες που της χώνουν επειδή δεν τον έδεσε στο βρακί της όπως΄πολύ όμορφα έθεσε η Ακανόνιστη μας....

Ματριξάκι,καλά έκανε και χρησιμοποίησε λέξεις που δεν γράφονται...όπως και ο πόνος δεν γράφεται...

Tovene πραγματικά....

Ακανονιστάκι μου,έτσι είναι....

Ικόρ....οχι μόνο ύβρις...Δεν υπάρχουν λέξεις νομίζω...

Έλα ντε ρε συ Αρη....πάει να κουκουλωθεί όμορφα και ωραία και αυτό....Δεν ξέρω τι να πώ...

Βασίλη,τα άψυχα αντικείμενα δεν αισθάνονται ούτε φωτιά ούτε πόνο...

Πού πήγε;;