...και ο Δεκέμβρης παραμύθι....

Τούτα τα πρωινά, τ αχάραγα ,

Ένα παράθυρο  στην Ανατολή ανοιχτό,

Τραγούδια

Δυο τρείς σκέψεις να καλοσωρίζουν τη μέρα, 

την Κυριακή,

 τον μήνα,

 τον ήλιο, ή τη συννεφιά 

κάπου ανάμεσα σε ρούχα παιχνίδια, βιβλία, μαξιλάρια, ημικρανίες,

τη χτεσινή γιορτή για το κατευόδιο του φθινοπώρου 

τις σκέψεις για τον άνεμο που παίζει πίσω απ τις φυλλωσιές,

 κρυμμένος καλά ,

 ένα κουκλόσπιτο ολοκαίνουριο

 τυλιγμένο και άθικτο ετοιμάζεται να στολιστεί 

και  ν ανοίξει τις πόρτες του στον χειμώνα που έφτασε μόλις...

Τ αγαπάω τα πρωινά τούτα. 

Και κάπου εκεί ίσως μετανιώσω, 

θα παρατήσω τον καφέ ν αχνίζει 

και θα περάσω από τρία κρεβάτια 

να μαζέψω τις μυρωδιές από τα κεφαλάκια τους,

 να τυλιχτώ στις κουβέρτες

 και να πάρω όση αγάπη μου αναλογεί στον κόσμο τούτο...

Τις λατρεύω τις Κυριακές, το είπαμε πάλι ε;;

Του Ήλιου μου, της Σελήνης και τ Αυγερινού μου.

Άσπιλες, αμόλυντες, πεντακάθαρες, μοσκοβολούν παστίτσιο και γλυκό...

Πάμε για γλυκό...

Καλό μήνα...

Να ναι ζεστός μπροστά στο τζάκι, γεμάτος παραμύθια

Το τραγούδι με τον τρύγο τον Δεκέμβρη παραμύθι