Κάρβουνα

Ξημερώματα άλλαξες ανάσα και πλευρό

και ψιθύρισες ένα λόγο τρυφερό 

μετά από καιρό

Χαμογέλαγες τόσο κοντινή και μακρινή

που φοβήθηκα μην ξυπνήσεις μια στιγμή

και χάσω τη σκηνή

Μαύρα τσίνορα γίναν σύνορα

ύπνος μας χώρισε βαθύς

κι όσο ανάσαινες τόσο βάθαινες

σ’ όνειρο ξένο να κρυφτείς

Ξημερώματα άπλωσες το χέρι το δεξί

και μου φάνηκε σαν να γύρευες ταξί

να φύγεις σιωπηλή

Και μου φάνηκε άδεια η ζωή μου και μισή

κι η αγάπη μας ένα έρημο νησί

που πάει να βυθιστεί

Μαύρα τσίνορα γίναν σύνορα

ύπνος μας χώρισε βαθύς

κι όσο ανάσαινες τόσο βάθαινες

σ’ όνειρο ξένο να κρυφτείς

Ξημερώματα άλλαξες ανάσα και πλευρό

και ψιθύρισες ένα λόγο τρυφερό 

μετά από καιρό

Σε αγκάλιασα πέρασες το χέρι στο λαιμό

ξημερώματα απ’ τη ζήλεια στο θυμό

στου πόθου το λυγμό

Δεν ξέρω ποιά δύναμη με ξύπνησε απόψε καταμεσής της νύχτας και 

μ έκανε να ψάξω ότι κάρβουνα είχαν μείνει να σιγοκαίνε ακόμα στο τζάκι.

Μηχανικές κινήσεις, βγήκα έξω πήρα δυό ξύλα και την τάισα, να μου κάνει συντροφιά.

Τρελαίνομαι για τη φωτιά, τα παραμύθια της, τα λόγια της, τραγούδια ψέματα.

Με ταξιδεύει απίστευτα και της επιτρέπω να διηγηθεί τα πάντα.

Σαν τα παραμύθια που ξέρεις το τέλος μα λαχταράς να τ ακούς ξανά και ξανά.

Γιατί είναι η δύναμη της φωτιάς μόνο με την αγάπη της θάλασσας μπορεί να συγκριθεί.

Παραμύθι, όνειρο και ταξίδι.

Καλό βράδυ.