Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Μανταμάδος... ( τί άλλο;)


Το πέτυχα χαζεύοντας κ φούσκωσα απο περηφάνια...



"Λεσ και ο οικισμός αυτός ατενίζει τον κόσμο κεκλεισμένων των θυρών όντας καταφύγιο επιλεκτικής μοναχικότητας και απόκοσμης ησυχίας. Αλλά και ορμητήριο παράδοσης και μακραίωνης ιστορίας με τους προγόνους των σημερινών κατοίκων να αποχωρίζονται βίαια το ανάγλυφο των ακτών ως άμυνα στις επιδρομές Σαρακηνών πειρατών με αποτέλεσμα να βάλουν σταδιακά τα θεμέλια δημιουργίας του.  Παράλληλα τόπος κατάνυξης και θρησκευτικής έκφρασης με χιλιάδες πιστούς να συρρέουν σε ανύποπτο χρόνο, πέρα από το μεγάλο πανηγύρι ανήμερα της Κυριακής των Μυροφόρων, στο μοναστήρι του Ταξιάρχη για να λάβουν χάρη και φώτιση υπό την υπόσταση του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Καλώς ορίσαμε στο Μανταμάδο, έναν προορισμό που δεσπόζει περήφανα και αδάμαστα στα βορειοανατολικά της Λέσβου.

Καμβάς τέχνης και γεύσεων
Αγκαλιές σπιτιών σε μία άρτια αρχιτεκτονική ισορροπία ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε πέτρινα σοκάκια με σημείο αναφοράς την πλατεία και δη το ναό του Αγίου Βασιλείου ο οποίος χρονολογείται από το 1750. Κάτοικοι που ακολουθούν τους ρυθμούς μίας ζωής με αλλοτινό φόντο. Δεινοί γεωργοί αντιμετωπίζοντας τη φύση με σεβασμό ασπαζόμενοι τα μυστικά της. Το εκλεκτό φρουτώδες ελαιόλαδο παραγωγής τους είναι δείγμα αυτής της σχεδόν «ερωτικής» σχέσης . Αλλά και διαχρονικοί κτηνοτρόφοι οι οποίοι φροντίζουν να δίνουν ακόμη περισσότερη ώθηση στην παραγωγή του νησιού σε κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα. Το βελούδινο γιαούρτι μέσα στις πήλινες «γραγούδες» μοναδικό. Η αλμυρή υφή της ντόπιας φέτας και η πικάντικη γεύση της αντίστοιχης γραβιέρας συνοδεία  γλυκόπιοτου ούζου ταξιδεύουν κάθε απαιτητικό ουρανίσκο στα ταβερνάκια της περιοχής  και αποτελούν γευστικό σουβενίρ για ντόπιους και ξένους.
Παράλληλα όμως και δεξιοτέχνες κεραμίστες με την  υγρή λάσπη πλάθεται με σχεδόν πατρική στοργική στα χέρια τους οι οποίοι παράγουν στα εργαστήρια κεραμικά με ψυχή, φαντασία ακολουθώντας παραδοσιακές νόρμες των προκατόχων τους.

Η εικόνα του Ταξιάρχη φτιαγμένη από χώμα κα αίμα
Οι ρίζες της χάνονται πολλούς αιώνες πριν και συγκεκριμένα τοποθετούνται περίπου στον 11ο αιώνα. Τότε που οι επιδρομές των πειρατών ήταν σε έξαρση. Μία εξ αυτών είχε ως στόχο το μοναστήρι του Ταξιάρχη και τραγικό απολογισμό το σφαγιασμό όλων των μοναχών με εξαίρεση ένα νεαρό δόκιμο καλόγερο της Μονής ονόματι Γαβριήλ.
Σαν κυριευμένος από μία αόρατη και ανώτερη δύναμη να κινεί τα χέρια του πήρε χώμα ενώ με ένα σφουγγάρι μάζεψε το αίμα από τους σφαγιασθέντες αδελφούς του. Ανακατεύοντας τα οραματιζόταν την μορφή του ατρόμητου στρατιώτη που είδε σε όραμα να του σώζει τη ζωή.
Η σωτήρια υπόσταση του Ταξιάρχη ακολουθεί κάθε βήμα της  ομάδας της Καλλονής. Ο Αρχάγγελος την προστατεύει, την βοηθάει, της δείχνει τον δρόμο. Είναι ο άγγελος της νίκης!"

Η πηγή εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πού πήγε;;