...ακόμη και μέσα στο δάσος, έστω και στο καμμένο, η σκληρή πραγματικότητα, του πολέμου, του πόνου καραδοκεί. Μην νομίζεις ότι μπορείς να ξεφύγεις. Εδώ στη μικρή γωνιά μας, όλα είναι εδώ. Τα F16 των Αμερικάνων, τα κατοχικά στρατεύματα του ΝΑΤΟ εκεί στο Αφγανιστάν, οι κατεστραμμένες πόλεις της Μεσοποταμίας, τα ματωμένα παιδιά της Γάζας. Μυτιλήνη, Χαραμίδα Γενάρης 2009, τα σημάδια του περάσματος των προσφύγων. Σωσίβιο, διαβατήριο, τηλεκάρτα. Προέλευση Αφγανιστάν, προορισμός άγνωστος...
Το αντέγραψα απ τον Άρη
11 σχόλια:
Αγαπημενη μου... εχω μερες να σου μιλησω,να σε διαβασω,να σου ρθω για καφε ξαφνικο.. Σε σκεφτομουνα,σε σκεφτομαι,σου στελνω φιλια νοητα κ ταξιδιαρικα σχεδον καθημερινα.Ειμαι καλα,με νεα πολλα,σοβαρα κ γελοια,με τρεξιμο κ ευχαριστηση,με εννοιες μικρες κ μεγαλες,με γεμισμα κ διαθεση.. Πως αλλιως.. οι αμυγδαλιες ανθιζουν..
Βικούλι...ομολογώ χτες κάτι μου έλεγε πως θα σ έβλεπα...Φιλί μεγάλο...
Σε ό,τι αφορά την προώθηση μέσω του Aιγαίου, η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Σαπιοκάραβα, ταχύπλοα, αλλά και μεγαλύτερα πλοία, που κάνουν σταδιακή εκφόρτωση σε μικρότερα, συνθέτουν ένα θαλάσσιο τοπίο στυγνής εκμετάλλευσης ελπίδας και απελπισίας. Οι δουλέμποροι συνηθίζουν να εκπαιδεύουν τους λαθρομετανάστες στην πλοήγηση των σκαφών, για να μη διακινδυνεύουν οι ίδιοι, σύλληψη ή πνιγμό.
Ο πόνος είναι σαν τη βροχή. Πέφτει παντού...
καλημέρα. εεε δεν σε προλαβαίνω...
θα συμφωνήσω για τον πόνο...
ευτυχως κρατάμε ομπρέλα, αλλιώς...
φιλιά καρυστινά
Φιλεναδα θα συμφωνησω με τη venceremos, ουτε εγω σε προλαβαινω και τα διαβαζω ολα μαζεμενα.Θα κανω τωρα σχολιο σε ολα μαζι, να ευχομαστε να φυγουν γρηγορα και ναρθει κανενας ανθρωπος που αγαπαει αυτη τη χωρα,να την σεβαστουμε και μεις λιγο περισσοτερο και να σεβαστουμε και τον πονο και τη δυστυχια αυτων που καποτε ημασταν στη θεση τους.
Φιλια και καλημερα!
Κάποιες φόρες … κάτι μικρό πάει στραβά στη ζωή μου και με κυριεύει το άγχος και αισθάνομαι έξω απ’ τα νερά μου. Φαντάζομαι αυτοί οι άνθρωποι πως θα αισθάνονται σωριασμένοι μέσα στα σαπιοκάραβα … χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει, που θα βρεθούν, αν θα τα καταφέρουν να φτάσουν … αν θα ζήσουν, αν θα πεθάνουν, αν θα πεινάσουν … αν θα τους σκοτώσουν, αν θα πνιγούν. Ότι και να πούμε...
Ας πω μια καλημέρα … με υγεία για όλο τον κόσμο.
Στην Εφταλού να δεις, Δημητρούλα...
Μόνο λαθρομετανάστες, οι δουλέμποροι χάνονται φυσικά με τα δολάρια στη τσέπη...
Όλα εδώ είναι ... δίπλα μας ... μέσα μας... Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια;
Να θυμήσω πως απ' τη Μυτιλήνη πέρασε και το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής...
Tantoguanto κοίταξε και εδώ http://dpaspala.blogspot.com/2008/09/blog-post.html
Φαίδωνα έχεις δίκιο...Και δεν έχει πατρίδα...
Καλημέρα Venceremos μου...τρυπάει η ομπρέλα μωρέ συχνά καλή μου ΄...Φιλί...
Αδαμαντάκι και ίσως ξαναβρεθούμε στην θέση τους...Φιλί...
Μεταλλαγμένε μου http://dpaspala.blogspot.com/2008/09/blog-post.html...Φιλί...
Μυθημναίε όλη η μυτιλήνη ένα λιμάνι με ελ΄πίδες φρουδες...δυστυχώς
Οδοιπόρε αυτό δεν μπορώ να καταλάβω ούτε εγώ...
Ασκαρ καλέ μου η Μυτιλήνη,και η Ελλάδα ολάκερη..Το θέμα είναι οτι ξεχνάμε...δυστυχώς...Καλησπέρα
Δημοσίευση σχολίου