Ταξιάρχης

-Αύριο το πρωι θέλω να με σηκώσεις νωρίς,όταν σηκωθείς να φύγεις στο χωράφι
-Γιατί;;
-θέλω να ζυμώσω λειτουργιά να πάω να λειτουργήσω στον Ταξιάρχη.
-Πουθενά δεν θα πας,εδώ τα παιδιά δεν έχουν να φαν,τον άγιο θα ταίζουμε;;
-Μα είμαι ταμμένη.
-Είπα.Μην με νευριάζεις βραδιάτικα.Πέσε τώρα ,να κοιμηθούμε.
Γύρισα πλευρό και έκανα πως κοιμάμαι.Να σκάσω μου ρχόταν.Τί ήθελα και του το πα;Θα τον άφηνα να φύγει και μετά θα έκανα τη δουλειά μου.Με κόλασε βραδιάτικα.Το τάμα είναι τάμα.Μα γιατί βογγάει τώρα;Η μέση πάλι τον έπιασε;;
Τελικά με πήρε ο ύπνος.Μέχρι που χαράματα , τον ένιωσα να με σπρώχνει.
-Σήκω.
-Ε,ήθελες τίποτα;;Έπαθες τίποτα;
-Σήκω να ζυμώσεις λειτουργιά.
-Μα..
-Χτες ήταν όλο το βράδυ εδώ ο Ταξιάρχης και με έδερνε.
-...





..........................................






Κάθε χρόνο το χε τάμα να περνάει 15 μέρες σε κελί της εκκλησιάς.Παλιό μοναστήρι, είχε μπόλικα κελιά.Έτσι θα βοηθούσε στις δουλειές της εκκλησίας , και θα κανε και το τάμα της.Ένα βράδυ απ αυτά,καλοκαίρι,είχε πέσει για ύπνο.Σαν αγέρας που λυσσομανούσε έτριξε τα παράθυρα του κελιού.Αναρωτήθηκε πού βρέθηκε τόσος αγέρας κατακαλόκαιρο.Μετά άκουσε ένα φτερούγισμα τεράστιο,σαν ελικόπτερο να πλησιάζει.Ξεσηκώθηκαν τα πάντα.Και απότομα κατέβηκε στη γη.Μετά βαριά,σιδερένια βήματα στην αυλή του ναού.Που έσβησαν στην εκκλησία.....
................................................




Παλιά,στην εκκλησία,ζούσε μια καλόγρια.Αναστασία την έλεγαν,Αναστασέλ΄ την φώναζαν.Πρόσωπο πλασμένο αγγελικά,μορφή πλασμένη αγγελικά.Δοσμένη στην εκκλησία και τις ανάγκες της.Οι παλιές γυναίκες, την αποκαλούσαν ,σε μας τα παιδιά , σαν την κόρη του Ταξιάρχη.Που κάθε βράδυ άνοιγε μια κρυμμένη καταπακτή ,στις ρίζες του πλάτανου, στο πίσω μέρος τηε εκκλησίας και κατέβαινε σε ένα κρυφό δωμάτιο.Στο δωμάτιο του Ταξιάρχη.
.................................................

Όταν πρωτοέφτασε ο Ταξιάρχης στο χωριό έψαξε καλά να βρει το μέρος που θα έφτιαχναν οι πιστοί του την εκκλησία.Πέρασε απ την Παναγιά τη Στσιάρα,αλλά δεν του άρεσε η τοποθεσία.Κατέβηκε στον σημερινό Άγιο Νεκτάριο,πιο κάτω απ τη γειτονιά μου,να ξαποστάσει,αλλά δεν του άρεσε ούτε αυτη η τοποθεσία.Ήταν- λένε-ανάμεσα σε σπίτια και φωνές,και παραδίπλα γεννούσε μια γυναίκα(!!).Ήθελε ησυχία.
Πέρασε και απ τον Μαχαιρά,μια τοποθεσία που πήρε την ονομασία της από έναν βράχο με τρεις μαχαιριές απ το σπαθί του Ταξιάρχη.(Η πέτρα ακόμα σώζεται).
Και στην τελική τοποθεσία του ναού,αγωνίστηκε πολύ με τους εργάτες ,που είχαν αρχίσει ήδη να φτιάχνουν θεμέλια , εκεί που σήμερα βρίσκεται το στρατόπεδο του χωριού.Κάθε νύχτα τα εργαλεία τους μεταφερόταν απέναντι ,στην σημερινή εκκλησία.Οι εργάτες απορούσαν μέχρι που κατάλαβαν οτι ήταν δικό του θέλημα να χτιστεί ο ναός στο σημερινό του σημείο.




..................................................................





Τις μέρες της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο,η εξωτερική εικόνα του Αρχαγγέλου στην αυλή του ναού είχε χαθεί.Όταν γύρισαν μετά οι στρατιώτες μαρτυρούσαν πως τον έβλεπαν εκεί δίπλα τους να πολεμάει στο πλευρό τους...







....................................................................





Στην εκκλησία μέσα,στον ανδρωνίτη,έξω ακριβώς απ την πλαινή έξοδο του ιερού,υπάρχει μια πλάκα στο πάτωμα,με δυο σημάδια αποτυπωμένα .Λένε πως είναι πατημασιές του Ταξιάρχη.
.........................................................................



Θρύλοι,δοξασίες,παραμύθια,εικασίες,πίστη,φόβος,φαντασία,ιστορίες για τον Ταξιάρχη.
Κυκλοφορούν στο χωριό χρόνια...Ο Ταξιάρχης άλλωστε για τους χωριανούς έχει ξεφύγει απ την κλασσική σχέση πιστού-θρησκείας.Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να πει «Θα πάω στον Άγιο-Ταξιάρχη».
Είναι για κείνους ο Ταξιάρχης.
Του απευθύνονται στον ενικό,του μιλάνε σαν ίσο προς ίσο.
Ώρες ώρες μου θυμίζει τη σχέση των παιδιών με τον αυστηρό πατέρα,της παλιάς πατριαρχικής οικογένειας.
Ή άλλες φορές τη σχέση μικρότερου με μεγάλο αδερφό.
Είναι η στοργή,η τιμωρία,η συνείδηση του καθένα.
Είναι η απογευματινή βόλτα ,μιας και βολεύει η τοποθεσία,(ενάμισο χιλιόμετρο απ το χωριό).


Είναι οι άνθρωποι που έχασαν ,που θρηνούν,που πενθούν(το νεκροταφείο είναι ακριβώς δίπλα στην εκκλησία).
Είναι τα χαρμόσυνα μυστήρια ή τα θλιβερά .

Είναι το ησυχαστήριο τους,κάθε φορά που θέλουν να σκεφτούν και να ξεφύγουν.




Είναι τόπος συνάντησης και καφέ.-Το αναψυκτήριο του Ταξιάρχη είναι το πιο όμορφο σημείο του χωριού για καφέ.Μέσα στα δέντρα και απέναντι στην πιο λαμπρή ανατολή της πανσελήνου τα βράδια του καλοκαιριού-. Είναι οι λουκουμάδες που θα πάνε να φάνε,οι εφημερίδες τα πρωινά της Κυριακής.



Είναι οι ελπίδες τους.
Ο Ταξιάρχης είναι καθημερινότητα του χωριού.Ο δικός τους άνθρωπος,λίγο πιο ψηλός,λίγο πιο σκουρόχρωμος,λίγο πιο δυνατός.Ο Ταξιάρχης.

Εξαιρετικά αφιερωμένο στη Σταυρούλα μου,που ήθελε κάτι για τον Άγιο...

Φιλί μικρή και αγάπη μπόλικη....