Χρώμα

Έτσι όπως την κράτησε στ ο μικρό του άσπρο χέρι, θαρρείς και δεν είχα δει παπαρούνα ποτέ.
Πιο κόκκινη πιο μαύρη,πιο παπαρούνα...
Πλημμύρα από χρώματα πάλι σήμερα.
Τα λουλούδια,η άνοιξη,η ψυχή.
Μπογιές....



Κάτι χωράφια λουσμένα από χρώμα.Κίτρινο,κόκκινο μωβ,άσπρο.Μαργαρίτες παπαρούνες ανεμώνες λαμπρές.
Και αφηνόσουν να πέσεις μέσα τους,να βαφτείς ,να τις τσαλακώσεις,να σ αγκαλιάσουν,να παλέψεις μαζί τους, να σε νικήσουν...
Παραμονές της άνοιξης ,ψάχνοντας ζωντανό νιογέννητο σκουρόχρωμο.
Για να ονειρευτείς μια ανοιχτόχρωμη Λαμπρή.
Αντιφάσεις μυαλού.Βαφτισμένες παράδοση.
Ασπρόμαυρες...

Κάτι αυγές,χαράματα στην καρότσα κάποιου αγροτικού ,τυλιγμένοι με κουβέρτες για την ψύχρα ,χαμένοι στην Ανατολή .
Εκεί στις στροφές του Ραντάρ στο Μπαλτζίκ (Νέες Κυδωνίες),στο δρόμο για τον Ταύρο.
Ανατολή και αισθήσεις.
Χάδι στις αχτίδες του βρέφους-ήλιου ν απλώνονται στο πέλαγος.
Στην Τουρκία,στη θάλασσα,στα νησάκια στα πόδια,στο σώμα στο πρόσωπο.
Τις άκουγες να τσιτσιρίζουν καυτές καθώς έσβηναν στον βυθό.
Τις μύριζες να μοσχοβολάνε άνοιξη-γέννηση-ανατολή.
Τις γευόσουν καυτές στον ουρανίσκο,αλμυρόγλυκες στ ακροδάχτυλα.
Και έχανες τα μάτια να αφήνουν σ όλη την εικόνα σου ήλιους.Πολύχρωμους ήλιους.
Στάμπες από ήλιους....
Αμνησία παλέττας.
Στιγμή...
Και μοσκοβολιές τ αγέρα από καρσί....
Κάθε καρσί....και μάλαμα με χρώμα...
Ανοιχτά παράθυρα πριν την Ανατολή-Άνοιξη-Χρώμα-Φως.
«Η πιο σκοτεινή ώρα είναι εκείνη πριν την Ανατολή....»