Είναι νύχτα...αγάπη μου...

Έψαχνα απόψε να βρώ τον περσυνό Μάη.
Τον συνάντησα ανάμεσα σε πόνο φόβο και απώλεια..
Και κάπου εκεί βρήκα τον χρόνο που γέμισε μές τις σελίδες τούτου εδώ του μπλόκ.
Τούτων εδώ των σκέψεων που γεμίζουν γυμνώνουν φανερώνουν δυναμώνουν.
Δεν είναι μόνο τα μπαλκόνια με τη διαφορετική θέα.
Πιότερο είναι η γωνιά.
Η κάθε γωνιά.
Μαζεμένη απόψε στη πιο μικρή γωνιά του είναι μου, δίστασα ν αφήσω περιθώρια και ανάσες να ξεφύγουν.
Φοβήθηκα ν αφήσω τα πλοία να φύγουν ελεύθερα.
Ήθελα να μαι μέσα.
Μέσα στη θάλασα,τον ουρανό τα λουλούδια.
Φωνή που δυνάμωσε και τραγούδι που ξύπνησε τις αισθήσεις τούτη η Κυριακή.
Κουρασμένη όπως κάθε Κυριακή και αδιάφορη σαν κάθε Κυριακή που σιχαίνομαι.

Σαν τις πραγραφές των αδικημάτων και των συναισθημάτων που σ αγαναχτούν, μα και απόψε θα κοιμηθείς αφήνωντας τα πίσω.
Συμβιβασμός;Σαν σιχαμένη λέξη,..
Διάφορα στο μυαλό τούτες τις μέρες.
Σκέψεις ανακούφισης,σκέψης οίκτου,σκέψεις διάφορες.

Σκέψεις.
Όλα θ αλλάξουν,θα δείς...
Τα σπίτια,οι πόλεις, οι ανάσες η θάλασσα,ο ουρανός,
Οι άνθρωποι....Ανάσες ξεχασμένες στο παγωμένο τζάμι
Δάκρυα που νότισαν την ύπαρξη,
Παράξενη μέρα....
Κάθε χρόνο το Μάη....
Κάθε Μάη ο χρόνος λιγοστεύει....
Χρόνος στολισμένος λουλούδια
Λουλούδια ποτισμένα με δάκρυα
Μια μικρή τριανταφυλλίτσα από κείνες που σ άρεσαν και πέντε γαρούφαλα καρφιά στο γυαλισμένο άδειο σου πέτο....
Νύχτα είναι...γεμάτη φωτισμένη και πολυτραγουδισμένη...
Από κείνες που γεμίζουν λέξεις το μερολόι της ψυχής...