Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Words


Είναι κάτι άνθρωποι που δεν φανέρωσαν ποτέ τους λέξεις.


Δεν έσκυψαν να τις ακούσουν,ούτε τις ξανάφεραν ποτέ στο μυαλό τους λίγο πριν αποκοιμηθούν τις νύχτες.


Είναι κάτι ζευγάρια που ποτέ δεν μάλωσαν,δεν έπαιξαν με τις λέξεις,δεν άντεξαν ν ακούσουν ο ένας τον άλλο.Και ποτέ δεν ένιωσαν τη γλύκα του φιλιώματος ,του σμιξίματος,την έντασης που φεύγει ελευθερώνει και ξανακάνει τις λέξεις νανούρισμα γλυκό.


Υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν είπαν σ αγαπώ,μου λείπεις δεν αντέχω άλλο.


Που ποτέ δεν έπνιξαν τις λέξεις στο κρασί και το χορό.


Που δεν λευτερώθηκαν ποτέ απ τους τρίτους.


Απ τους άλλους,τα πριν τα τώρα τα ποτέ.
Και άφησαν τους ανθρώπους τους να φύγουν,ξεψυχισμένα σώματα


Kαι άφησαν την δύναμη μιας λέξης-κάθε λέξης να πνίγεται σε μικρόκοσμους και αυταπάτες...

Και ξώμειναν να αναλύουν ματιές και σώματα..

Οι ματιές ξεγελούν, λένε ψέματα ,πληγώνουν.

Ποτέ αγάπη δεν στολίστηκε απ τη σιωπή...

Πέρα από κείνη τη στιγμή που δυό αποκαμμωμένα σώματα, εκτίθενται στη γύμνια τους κομμένα ημισφαίρια κ ιδρώτας ,-αγρίμια του πόθου.

Εκείνους τους ανθρώπους φοβήθηκα στο χτεσινό μου όνειρο.

Λίγο πριν το δέσιμο στο στομάχι,στη μνήμη των πιο γλυκών μου λέξεων της μέρας....




Words (the Christians)



If I could find words,
to tell you I'm sorry,
Make you understand,
I mean just what I say,
After all that I've heard,
why should I worry,
When we ride, the fine line,
Between love and hate.
If I had been wise, how could I doubt you,
Now I'm all alone, my life's in disarray,
But try as I might, I can't live without you,
So I cling to the hope, of a brighter day.
I know, we've been through this all before,
How can I prove my love for you is real,
No I can't do anymore,
If I could only find words.(and still he has dreams)
And still I must learn to cope,(absurd as it seems)
I still have hope.
If I had good sense, and heed all the warnings,
I would let it be, and leave all well alone,
But there's no recompense, for waking up mornings,
Feeling sure it's myself, who's the foolish one.
Yes I know, we've been through this all before,
How can I prove my love for you is real,
No I can't do anymoreIf I could only find,
If only I could find,If I could only find words.

7 σχόλια:

alex_m είπε...

... κι όμως , υπάρχουν λέξεις , που δεν μπορούμε να τις προφέρομαι καν , που έρχονται σαν κόμπος και στέκονται στην καρδιά μας . Λέξεις , που όσο γλυκές κι αν είναι , ίσως και να πληγώνουν .
Τι κρίμα , μια τέτοια λέξη Δημητράκι μου , είναι καρφωμένη στο μυαλό μου και ξέρω πως είναι να την ακούς .

Φιλιά ανεψούδαμ'

Μαριάνθη είπε...

Πραγματικά λυπάμαι αυτούς που δεν τολμούν να κάνουν λόγο την ψυχή τους, τα όσα μπορεί να νιώσουν.
Αφήνουν τη ζωή να τους ξεγλιστρά.
Στο τέλος τους μένει η πίκρα.

Κούκος είπε...

"Είναι κάτι άνθρωποι που δεν φανέρωσαν ποτέ τους λέξεις".

Και είναι κάποιες λέξεις που ποτέ δεν θα μπορέσουν να εκφράσουν όλα αυτά που μεταδίδει ένα τέτοιο κείμενο.

Άφωνος!

Ανώνυμος είπε...

Είναι όμως και κάποιοι άνθρωποι που αρκούνται μόνο στις λέξεις . Μου άρεσε όμως πολύ η ανάρτηση σου αν και εγώ ετοιμάζω για σήμερα μια ανάρτηση γι’ αυτούς που μόνο μιλάνε. Το τραγουδάκι πολυαγαπημένο… Φιλιά και καλησπέρα.

roula karamitrou είπε...

Κομματάκια μας έκανες ζουδέλι'μ...τάκα τάκα τάκα το ακούω το μπαλταδάκι

Πολύ ωραίο κείμενο κι ελπίζω μητρέλι'μ να μην είναι σαν αυτά που λέω εγώ, θα προτιμούσα να μην είχα γράψει

Πολύ πολύ πολύ μεγάλη αγκαλιά στέλνει η θεία ρούλα

Unknown είπε...

Γλυκιά Δήμητρα, η ζωή δε δίνει άπειρες ευκαιρίες να γίνουν τα ανείπωτα ειπωμένα, αλλά συχνά δίνει πάνω από μία. Είμαι στη γλυκιά και βασανιστική αναμονή της απάντησης σε ένα μήνυμα που, μετά από χρόνια αναζήτησης, φτάνει πλέον στον παραλήπτη του: βρήκα την Έλενα...
Φιλιά,
Χάρης
Υ.Γ. Τα υπόλοιπα τα λέμε με mails...

L' Aesthete Soleil είπε...

Για αυτό λόγο πρέπει να εκφράζεις τις σκέψεις σου. Ειδάλλως είσαι υποψήφιο θύμα της μετριότητας και οι υπόλοιποι δεν έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν τόσο υπέροχες αναρτήσεις.

Πού πήγε;;