Καλησπέρα...

Κάθε πρωί εκεί προς τη Βάρης- Κορωπίου, φτιάχνω λέξεις μέσα στο μυαλό για όλα κείνα τα θέματα .Ταιριάζω πλάι πλάι τις αράδες και τα χιλιόμετρα σβήνουν,τα θέματα έρχονται και η ανάγκη για γράψιμο ηρεμεί λιγάκι.

Κάθε βράδυ της επιστροφής η ανάγκη χαλαρώνει εφυσηχασμένη πως θα μικρύνει,θα καλυφτεί πλήρως.

Στολίζεται με τραγούδια και εικόνες.

Και μετά έρχεται το βράδυ.

Του μικρού ήλιου ,της ρουτίνας και της άφεσης ...

Μου χει λείψει το μπλοκάκι τούτο,μου χει λείψει η παρέα τούτη...

Μου χετε λείψει όλοι εσείς λέξεις, σκέψεις, στιγμές, δικές σας μοιρασμένες...

Και είναι τόσα πολλά όσα θέλουν να πάρουν αράδα εδώ μέσα,μετά την περίοδο της σιωπής που ξεχύνονται σαν σώματα σε έξοδο κινδύνου που φρακάρει,κλείνει...

Σιγά σιγά...

Θα το βρώ πάλι,θα σας βρώ πάλι...

Ίδιο δεν θα ναι τίποτα ακόμα και στη μπλογκογειτονιά μας,

αλλά τί έχει μείνει ίδιο ;;;

Μια καλησπέρα πέρασα να πώ..πρίν τις επισκέψεις που χρωστάω καιρό τώρα.

Και εκεί που πιάνεις πληκτρολόγιο έρχεται ένας βάζελος να σκοράρει...Ίσα για να τσιτώσει τα αίματα γκρρρ....

Ας είναι...

Καλησπέρα σας , πάλι....

Εδώ είμαι...