14

 

 

Σ έχω βρει και σε χάνω - Νατάσα Μποφίλιου

 

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία

όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου

σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ΄αγαπάω μην τρέχεις
είσ΄ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό,τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ΄αταξία

Έχεις γίνει συνήθεια
και το μόνιμο θέμα
σου δανείζω αλήθεια
να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν΄αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία

στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ΄αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Σ΄έχω βρει και σε χάνω
Σ΄έχω βρει...
Και σε χάνω...
Σ΄έχω βρει και σε χάνω

 

 

Ούτως ή άλλως δάνεια...

Εκεί πάνω στο 14.

Τα μαρτύρια μου από εδώ και πέρα.

Όλη η διαδρομή ξανά.

Γνώριμες στάσεις, ο ήχος του τραμ, οι ράγες ,γνώριμα πρόσωπα,

πλατείες, σκέψεις, το κάθισμα δίπλα κενό

, η θάλασσα απέναντι ασήμι.

Φόβοι.

Ράγες διπλές παράλληλες.

Αλήθεια και ψέμα.

Φόβος και δύναμη

Μυαλό και καρδιά

Λογική και τρέλα

Λέω και αντιφάσκω.

Ο θυμός και η λατρεία σαν δίδυμα αδέρφια.

Μια φωνή να θερίζει και η από κάτω να τρέμει.

Δυό μάτια να πεταρίζουν απέναντι και να κλείνουν σε κάθε γνώριμο τοπίο,

μέρος

σκέψη

παγκάκι.

Διπλά τα βλέπω όλα απόψε.

Τα πρέπει και τα μπορώ.

Τα θέλω θαμμένα.

Δεν υπήρξαν ποτέ.

Και τούτος ο πονοκέφαλος μέρες τώρα τυρρανάει την καρδιά  και τα μάτια μου.

Θωριά δεν έκρυψα καμία.

Όλα τα ξεγύμνωσα.

Κοχύλια χαρτιά λουλούδια μυρωδιές.

Να προλάβω.

Ν αντέξω.

Και τούτο το μικράκι μου κατεστραμμένο ολοσχερώς.

Ούτε επανόρθωση ούτε στέγη.

Αίμα και σιρόπι.

Αρχή και τέλος.

Σημάδια.

Βαθειά.

Τσακίσματα.

Το τραγούδι δυνατά.

Λέξη προς λέξη.

Τούτη η διασκευή.

Το πιάνο να τρυπάει το στήθος.

Όχι κάκωση ούτε κάταγμα.

Θραύσματα.

Εικόνα.

Φανάρι.

Βούλα προς Καβούρι.

Και η μουσική πιο δυνατά δεν έχει...

Χαμόγελο.

Τότες.

Μια λέξη.

Αναμονή