Αμέθυστος

 

Μίλτος Πασχαλίδης & Αργύρης Λούλατζης - Αμέθυστος

Είναι βαρύ το δάκρυ , στης λησμονιάς την άκρη
μάτια μου μη φοβηθείς
Παράδεισο να βρούμε , απόγευμα να πιούμε
άνθος μου μη μαραθείς

Στα χέρια σου άπλωσες τα δικά μου
χάραμα εσύ άγγιξες τα φτερά μου
στο πουθενά αμέθυστος ο χρόνος
σαν προσευχή που ψυθιρίζεις μόνος

Όλος ο κόσμος γίνε και στη φωτιά μου μείνε
άσημος και ποιητής
Σ' άστρο κρασί να φέρεις , τα μυστικά που ξέρεις
μάτια μου μην τ' αρνηθείς

Στα χέρια σου άπλωσες τα δικά μου
χάραμα εσύ άγγιξες τα φτερά μου
στο πουθενά αμέθυστος ο χρόνος
σαν προσευχή που ψυθιρίζεις μόνος 

 

Καινούριο τραγούδι, όμορφοι οι στίχοι,

τούτες τις μέρες οι στίχοι και οι νότες ανάγκη

να κλείσουν τα κενά που μπάζει ο αγέρας.

Σκέτο μελτέμι, Δυτικό.

Φουρτουνιασμένο , ανταριασμένο.

Σαν τον Αύγουστο τούτο.

Αλλος.

Αλλιώς.

Ανάτσαλα ήμερος.

Κει που φαίνεται.

Από κάτω βράζει.

Αργά σιγανά,ύπουλα.

Χτεσινός ο δεκαπενταύγουστος.

Η μνήμη κενή.

Να χαζεύει τη θάλασσα.

Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα.

Ούτε στιγμή ούτε λέξη.

Άλλα.

Θάλασσα.

Αλάτι

Αλμύρα

Ανάσα.

Καλημέρα.