Ίσως κάποιος τους έταξε ψεύτικους παράδεισους.
Ίσως ισχύει αυτό που σιγοψιθυρίζουν οι ντόπιοι,οτι πρέπει οι χώρες εκείνες να αδειάσουν από νέους ανθρώπους.Να μείνουν ελεύθερες για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα μερικών.
Ίσως η ζωή στην πατρίδα τους είναι ολοένα και πιο δύσκολη.
Και αποφάσισαν να την βάλουν σε κίνδυνο.
Να την βάλουν σένα φουσκωτό που αγόρασαν όλοι μαζί και τους έβγαλε κατά τύχη
σε μια παραλία του χωριού.
Ή να την αφήσουν στα χέρια κάποιου που θα τους μεταφέρει στην ελλάδα έναντι αδράς αμοιβής
Και μετά τι;
Καθημερινά εδώ και μήνες τώρα άνθρωποι με την ελπίδα στα μάτια και την κούραση στο πρόσωπο,Οικογένειες με βρέφη και μικρά παιδιά,Νέοι γεμάτοι δύναμη,ψάχνουν και ρωτάνε στο χωρίο ποιός είναι ο δρόμος για τη Μυτιλήνη.
Μετά είτε θα τους βρει η αστυνομία ,για να τους πάει στην Μυτιλήνη(Η αστυνομία επιδοτείται ακόμα και για το νερό που θα προσφέρει κατά κεφαλή)
Είτε κάποιος ντόπιος θα τους πάει στην πόλη(Με αμοιβή φυσικά)
Είτε θα ξεροσταλιάζουν στην πλατεία του χωριού,παγωμένοι ή καμμένοι απ τον ήλιο,βρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι.
Όσο εμείς εγκαινιάζουμε τα σπίτια υποδοχής των ξένων....Τα χρυσοπληρωμένα
Μπορεί κάποιος να μου πει και μένα να καταλάβω τί παιχνίδι παίζουν πάνω στις ζωές των ανθρώπων,πάνω στις ζωές αυτών των παιδιών;;
Ίσως ισχύει αυτό που σιγοψιθυρίζουν οι ντόπιοι,οτι πρέπει οι χώρες εκείνες να αδειάσουν από νέους ανθρώπους.Να μείνουν ελεύθερες για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα μερικών.
Ίσως η ζωή στην πατρίδα τους είναι ολοένα και πιο δύσκολη.
Και αποφάσισαν να την βάλουν σε κίνδυνο.
Να την βάλουν σένα φουσκωτό που αγόρασαν όλοι μαζί και τους έβγαλε κατά τύχη
σε μια παραλία του χωριού.
Ή να την αφήσουν στα χέρια κάποιου που θα τους μεταφέρει στην ελλάδα έναντι αδράς αμοιβής
Και μετά τι;
Καθημερινά εδώ και μήνες τώρα άνθρωποι με την ελπίδα στα μάτια και την κούραση στο πρόσωπο,Οικογένειες με βρέφη και μικρά παιδιά,Νέοι γεμάτοι δύναμη,ψάχνουν και ρωτάνε στο χωρίο ποιός είναι ο δρόμος για τη Μυτιλήνη.
Μετά είτε θα τους βρει η αστυνομία ,για να τους πάει στην Μυτιλήνη(Η αστυνομία επιδοτείται ακόμα και για το νερό που θα προσφέρει κατά κεφαλή)
Είτε κάποιος ντόπιος θα τους πάει στην πόλη(Με αμοιβή φυσικά)
Είτε θα ξεροσταλιάζουν στην πλατεία του χωριού,παγωμένοι ή καμμένοι απ τον ήλιο,βρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι.
Όσο εμείς εγκαινιάζουμε τα σπίτια υποδοχής των ξένων....Τα χρυσοπληρωμένα
Μπορεί κάποιος να μου πει και μένα να καταλάβω τί παιχνίδι παίζουν πάνω στις ζωές των ανθρώπων,πάνω στις ζωές αυτών των παιδιών;;Εκείνα τα μάτια των παιδιών είναι που μου χουν καρφωθεί στην ψυχή.Τόσα όνειρα μέσα τους και τόση ταλαιπωρία...
Και να βρισκαν τουλάχιστον εδώ στην νέα τους πατρίδα μια αγκαλιά ανοιχτή...
12 σχόλια:
θλιβερό να απολαμβάνουμε το κομμάτι της ευτυχίας μας όταν συμβαίνουν τέτοια...
Καλώς ήλθες εσύ....Να ζήσετε....!!!!!!!
Μπορέσατε και χωρέσατε τόση δυστυχία σε ένα post...
Μη ψάχνετε τους λόγους σε ρομαντικές ερωτήσεις. Τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις χώρες τους δεν έχουν μόνο στρατιωτάκια πλαστικά για νεκρούς.
Καλησπέρα.
Καλησπέρα.Η δυστυχία δεν χωράει δυστυχως πουθενά.Αλλά ούτε και οι ζωές όμως.Και πάνω σ αυτές τις ζωές παίζουν εκείνοι,αυτοί,οι άλλοι...Με αληθινές σφαίρες και αληθινό αίμα....Και μεις εδώ όμως τί κάνουμε;;Απλά κουναμε το κεφάλι συγκαταβατικά και τους βάζουμε σε ειδικά σπίτια φιλοξενίας.Γιατί βλέπεις η φιλοξενία μας για του; Ξένους είναι τεράστια,αρκεί να είναι μακρυά απ το δικό μας σπίτι
Το ζήτημα είναι το σύστημα που παράγει και αναπαράγει τη δυστυχία, το σύστημα που παράγει και αναπαράγει την απέθεια. Πριν λίγα χρόνια κλείνοντας τους καταπέλτες είχαμε προσπαθήσει να σταματήσουμε τις απελάσεις στη Μυτιλήνη... κάτι έγινε, σήμερα όμως το ζήτημα εδώ και σε όλο το Αιγαίου παίζεται ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι... αυτό της Ευρώπης φρούριο. Κάθε μέρα ξυπνώ και βλέπω από το παράθυρό μου το ιταλικό πολεμικό πλοίο που περιπολεί απ' τα Τοκμάκια μέχρι τα Μυρσίνια... εναερίως περιπολούν οι Φινλανδοί... προχθές διάβασα και εγκωμιαστικό σχόλιο σε εφημερίδα των ...Αθηνών (sic) για τη συνεργασία τους που έσωσε μετανάστες που είχαν παγιδευτεί σε βραχονησίδα. Λύνουν ή κάνουν ότι λύνουν τα προβλήματα που δημιουργούν. Οι βόμβες τους στο Ιρακ και το Αφγανιστάν μας στέλνουν τους πρόσφυγες, οι μονοκαλλιέργειες που επέβαλαν στον τρίτο κόσμο (μπορείς να φας το μπαμπάκι ή τα βιοκαύσιμα) ξεριζώνουν το κόσμο. Βαρέθηκα λοιπόν τις λυπητερες κυριούλες (κάθε φύλου) που στέλνουν τα περσινά μοντελάκια τους στο Κέντρο υποδοχής στη Παγανή, βαρέθηκα τους μη κυβερνητικούς που διαπιστώνουν αλλά δεν καταγγέλουν μπας και τσιμπήσουν τίποτα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, βαρέθηκα και μένα που βγήκα μια δυο τρεις (...και θα ξαναβγώ) στο δρόμο χωρίς αποτέλεσμα... κατά τα άλλα άλλο ένα ελληνικό καλοκαίρι πέρασε ...για μας και τους εξ' εσπερίας τουρίστες μας
΄Ο,τι ανάλυση να κάνουμε, ό,ποιας μορφής αγανάκτηση α εκφράσουμε, δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε.
Ποιούς εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση δε μπορώ μα το γνωρίζω.
ΚΡΙΜΑ για τις ψυχές που ταλαιπωρούνται στην προοπτική μιας καλύτερης ζωής, για να καταλήξουν από την πείνα (μερικοί), κλέφτες και κακοποιοί...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αρη εσύ τα ξέρεις καλύτερα τα πράγματα,τα ζεις καθημερινά,τα βλέπεις.Γιατί ότι κριτική να κάνω και γω και οι άλλοι δυστυχώς στο νησί δεν είμαστε.Δεν ζω απλά εικάζω.Και συχνά εσφαλμένα.Πάντως αυτούς τους φιλεύσπλαχνους τους σιχαίνομαι μεχρι αηδίας και γω.Ο κόσμος που έρχεται δεν έχει ανάγκη από ελεημοσύνες.Έχει ανάγκη απ τα ίδια ακριβώς δικαιώματα μ αυτούς που βρίσκει εδώ.Έχει ανάγκη από τις ίδιες ακριβώς δουλειές και τα ίδια ακριβώς μεροκάματα...Αλλά αυτή η "φιλοξενία" των Ελλήνων μας τρώει πάντα
Ευχαριστούμε. Πολλές ευχές!
Πρόκειται πλέον για ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, Δήμητρα, που επιδεινώνεται με την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ελέγξει την αθρόα λαθρομενάστευση. Αλλά δεν πρόκειται μόνο γι' αυτό. Πρόκειται κυρίως για το ρατσισμό των νεοελλήνων, όλων εκείνων που προσλαμβάνουν εικόνες κοινωνικής ανωτερότητας, όταν ρίχνουν το βλέμμα τους στον κόσμο των άλλων.
Με τους χαιρετισμούς μου
το ποστ σου μου έφερε μνήμες και δάκρυα πόνου...
Κάπου στα μέσα Ιουλίου στο Βοστάνειο (το νοσοκομείο της Μυτιλήνης), πήγα για έναν γιατρό και περίμενα στον διάδρομο..20 άνθρωποι με χειροπέδες, με τα παιδιά τους στην αγκαλιά...και ο έλληνας αστυνομικός ήθελε να χωρίσει τα παιδιά από τους γονείς...
σ ευχαριστώ που μου πρόσφερες ξανά την ευκαιρία να βιώσω τον πόνο και τον τρόμο αυτών των ανθρώπων..
Μυθημναίε κοντοχωριανέ μου,όλοι έχουμε το μερίδιο της ευθύνης μας.Απ το πιο απλό που είναι ο ρατσισμός κάθε είδους που κουβαλάμε πάνω μας μέχρι το πιο περίπλοκο που είναι η στήριξη στις κυβερνήσεις των επιχειρήσεων και του κέρδους πάνω από κάθε άνθρωπο..
Sloboba,καταρχήν καλωσήρθες στο κονάκι μου.Κατά δεύτερο εύχομαι να σταματήσει αυτός ο τρόμος κάποτε(παραείμαι ρομαντική;;) και εύχομαι να μην χρειαστεί ποτέ,ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας να αναγκαστούν να ζήσουν τέτοιο πόνο.Κανένας άνθρωπος στον κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου