Παιχνίδι είναι

Παιχνίδι είναι,πες ότι σου ρθει μου λεγες....

-Πές μου μια λέξη
(Από κείνες τις αληθινές,τις σώψυχες που κρύβουν αντάρα στην ψυχή και μόλις που αφήνουν μιαν αχτίδα.Χάρισε μου απόψε μια λέξη,για να κάνω ένα ταξίδι αλαργινό.Ένα βήμα πιο κοντά)
-Ζωγράφισε μου μ ένα χρώμα...
(Χρώμα δικό σου,αυτό που πλημμυρίζει το κορμί σου στις στιγμές της λύπης και της ευτυχίας σου.Και άσε μου για λίγο το πινέλο σου,να χρωματίσω τη μορφή σου μέσα μου.Κοντεύεις να ξεθωριάσεις)
-Θα μου πείς κάτι όμορφο;;
(Όχι για ουρανούς και αστέρια.Ούτε καν για το φεγγάρι απόψε,και προς θεού μην ψελίσσεις λέξη για την αγάπη.Κάτι μικρό θέλω ν ακούσω.Στα μικρά κρύφτηκε η ομορφιά και απόψε)
-Τραγούδησε μου ένα στίχο
(Από κείνους τους μελαγχολικούς π αγαπάω.Σαν εκείνο το "Take it all or leave me alone."

Ή έστω τόυς στίχους της βροχής που πάλι ομόρφυναν το φετινό Σεπτέμβρη λίγο πριν.)
-Και φεύγοντας ασε εδώ την αλήθεια.
(Νύχτες έχω να κλείσω μάτι μετά το βάρος των "συγκινήσεων" σου.Και ας ήταν εκούσιες ή ακούσιες.)
Σεπτέμβρης,βροχή και πανσέληνος.
Το φταίξιμο στο ένα.

Τ άλλα δύο για συντροφιά.