Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Ταξιάρχης




-Αύριο το πρωι θέλω να με σηκώσεις νωρίς,όταν σηκωθείς να φύγεις στο χωράφι
-Γιατί;;
-θέλω να ζυμώσω λειτουργιά να πάω να λειτουργήσω στον Ταξιάρχη.
-Πουθενά δεν θα πας,εδώ τα παιδιά δεν έχουν να φαν,τον άγιο θα ταίζουμε;;
-Μα είμαι ταμμένη.
-Είπα.Μην με νευριάζεις βραδιάτικα.Πέσε τώρα ,να κοιμηθούμε.
Γύρισα πλευρό και έκανα πως κοιμάμαι.Να σκάσω μου ρχόταν.Τί ήθελα και του το πα;Θα τον άφηνα να φύγει και μετά θα έκανα τη δουλειά μου.Με κόλασε βραδιάτικα.Το τάμα είναι τάμα.Μα γιατί βογγάει τώρα;Η μέση πάλι τον έπιασε;;
Τελικά με πήρε ο ύπνος.Μέχρι που χαράματα , τον ένιωσα να με σπρώχνει.
-Σήκω.
-Ε,ήθελες τίποτα;;Έπαθες τίποτα;
-Σήκω να ζυμώσεις λειτουργιά.
-Μα..
-Χτες ήταν όλο το βράδυ εδώ ο Ταξιάρχης και με έδερνε.
-...





..........................................






Κάθε χρόνο το χε τάμα να περνάει 15 μέρες σε κελί της εκκλησιάς.Παλιό μοναστήρι, είχε μπόλικα κελιά.Έτσι θα βοηθούσε στις δουλειές της εκκλησίας , και θα κανε και το τάμα της.Ένα βράδυ απ αυτά,καλοκαίρι,είχε πέσει για ύπνο.Σαν αγέρας που λυσσομανούσε έτριξε τα παράθυρα του κελιού.Αναρωτήθηκε πού βρέθηκε τόσος αγέρας κατακαλόκαιρο.Μετά άκουσε ένα φτερούγισμα τεράστιο,σαν ελικόπτερο να πλησιάζει.Ξεσηκώθηκαν τα πάντα.Και απότομα κατέβηκε στη γη.Μετά βαριά,σιδερένια βήματα στην αυλή του ναού.Που έσβησαν στην εκκλησία.....
................................................




Παλιά,στην εκκλησία,ζούσε μια καλόγρια.Αναστασία την έλεγαν,Αναστασέλ΄ την φώναζαν.Πρόσωπο πλασμένο αγγελικά,μορφή πλασμένη αγγελικά.Δοσμένη στην εκκλησία και τις ανάγκες της.Οι παλιές γυναίκες, την αποκαλούσαν ,σε μας τα παιδιά , σαν την κόρη του Ταξιάρχη.Που κάθε βράδυ άνοιγε μια κρυμμένη καταπακτή ,στις ρίζες του πλάτανου, στο πίσω μέρος τηε εκκλησίας και κατέβαινε σε ένα κρυφό δωμάτιο.Στο δωμάτιο του Ταξιάρχη.
.................................................






Όταν πρωτοέφτασε ο Ταξιάρχης στο χωριό έψαξε καλά να βρει το μέρος που θα έφτιαχναν οι πιστοί του την εκκλησία.Πέρασε απ την Παναγιά τη Στσιάρα,αλλά δεν του άρεσε η τοποθεσία.Κατέβηκε στον σημερινό Άγιο Νεκτάριο,πιο κάτω απ τη γειτονιά μου,να ξαποστάσει,αλλά δεν του άρεσε ούτε αυτη η τοποθεσία.Ήταν- λένε-ανάμεσα σε σπίτια και φωνές,και παραδίπλα γεννούσε μια γυναίκα(!!).Ήθελε ησυχία.
Πέρασε και απ τον Μαχαιρά,μια τοποθεσία που πήρε την ονομασία της από έναν βράχο με τρεις μαχαιριές απ το σπαθί του Ταξιάρχη.(Η πέτρα ακόμα σώζεται).
Και στην τελική τοποθεσία του ναού,αγωνίστηκε πολύ με τους εργάτες ,που είχαν αρχίσει ήδη να φτιάχνουν θεμέλια , εκεί που σήμερα βρίσκεται το στρατόπεδο του χωριού.Κάθε νύχτα τα εργαλεία τους μεταφερόταν απέναντι ,στην σημερινή εκκλησία.Οι εργάτες απορούσαν μέχρι που κατάλαβαν οτι ήταν δικό του θέλημα να χτιστεί ο ναός στο σημερινό του σημείο.




..................................................................





Τις μέρες της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο,η εξωτερική εικόνα του Αρχαγγέλου στην αυλή του ναού είχε χαθεί.Όταν γύρισαν μετά οι στρατιώτες μαρτυρούσαν πως τον έβλεπαν εκεί δίπλα τους να πολεμάει στο πλευρό τους...







....................................................................





Στην εκκλησία μέσα,στον ανδρωνίτη,έξω ακριβώς απ την πλαινή έξοδο του ιερού,υπάρχει μια πλάκα στο πάτωμα,με δυο σημάδια αποτυπωμένα .Λένε πως είναι πατημασιές του Ταξιάρχη.
.........................................................................



Θρύλοι,δοξασίες,παραμύθια,εικασίες,πίστη,φόβος,φαντασία,ιστορίες για τον Ταξιάρχη.
Κυκλοφορούν στο χωριό χρόνια...Ο Ταξιάρχης άλλωστε για τους χωριανούς έχει ξεφύγει απ την κλασσική σχέση πιστού-θρησκείας.Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να πει «Θα πάω στον Άγιο-Ταξιάρχη».
Είναι για κείνους ο Ταξιάρχης.
Του απευθύνονται στον ενικό,του μιλάνε σαν ίσο προς ίσο.
Ώρες ώρες μου θυμίζει τη σχέση των παιδιών με τον αυστηρό πατέρα,της παλιάς πατριαρχικής οικογένειας.
Ή άλλες φορές τη σχέση μικρότερου με μεγάλο αδερφό.
Είναι η στοργή,η τιμωρία,η συνείδηση του καθένα.
Είναι η απογευματινή βόλτα ,μιας και βολεύει η τοποθεσία,(ενάμισο χιλιόμετρο απ το χωριό).


Είναι οι άνθρωποι που έχασαν ,που θρηνούν,που πενθούν(το νεκροταφείο είναι ακριβώς δίπλα στην εκκλησία).
Είναι τα χαρμόσυνα μυστήρια ή τα θλιβερά .



Είναι το ησυχαστήριο τους,κάθε φορά που θέλουν να σκεφτούν και να ξεφύγουν.




Είναι τόπος συνάντησης και καφέ.-Το αναψυκτήριο του Ταξιάρχη είναι το πιο όμορφο σημείο του χωριού για καφέ.Μέσα στα δέντρα και απέναντι στην πιο λαμπρή ανατολή της πανσελήνου τα βράδια του καλοκαιριού-. Είναι οι λουκουμάδες που θα πάνε να φάνε,οι εφημερίδες τα πρωινά της Κυριακής.



Είναι οι ελπίδες τους.
Ο Ταξιάρχης είναι καθημερινότητα του χωριού.Ο δικός τους άνθρωπος,λίγο πιο ψηλός,λίγο πιο σκουρόχρωμος,λίγο πιο δυνατός.Ο Ταξιάρχης.



Εξαιρετικά αφιερωμένο στη Σταυρούλα μου,που ήθελε κάτι για τον Άγιο...
Φιλί μικρή και αγάπη μπόλικη....

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφη ανάρτηση...Και σύμπτωση!Προχθές είχαμε συζήτηση για τον άγιό σου με μια αγαπημένη φίλη,που έχει επισκεφτεί το Μανταμάδο και έχει νοιώσει πολλά όταν προσκύνησε τον Ταξιάρχη!
Καλημέρα σου...
Αγράμπελη

venceremos είπε...

Ειναι που εισαι καταπληκτική ρε Δήμητρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
φιλιά καρυστινά

Μαριλένα είπε...

από τα ωραιότερα μοναστήρια που έχω επισκεφθει ποτέ!

κι απέξω, αυτη η αυλη με τα πλακάκια, ακομα τη θυμαμαι σα να 'ναι χτες κι ας εχουν περάσει κοντά δεκαπέντε χρονια απο τοτε.

αυτη την εικονα του Ταξιάρχη εχω και στο σπιτι μου και στο δωματιο μου.
πολύ τον αγαπάμε, οικογενειακώς.

εξαιρετικο ποστ Δημητρουλα μου :))
φιλιά πολλά κι ευχαριστω..

Adamantia είπε...

Ενοιωσα κατι περιεργο στον Ταξιαρχη και τις δυο φορες που εχω παει. Κατι διαφορετικο απ' τα υπολοιπα μοναστηρια του νησιου.Δεν μπορω να το πω αλλα να σαι καλα που μου το θυμησες.
Φιλια παρα πολλα

anna είπε...

Καλησπέρα γλυκιά μας. Τι να πω εγώ για κάτι που δεν έχω ιδέα???Άσε να πάει. Ωραία ανάρτηση όπως όλες!!!Φιλί.

Κούκος είπε...

Εγώ καλύτερα να μη πω...
(επειδή σε αγαπώ και δεν θέλω να το χαλάσω)

Αυτά επι της ουσίας. Σε ότι αφορά το τεχνικό μέρος η ανάρτηση είναι εξαιρετική. Να ξεστραβωθούνε οι δημοτικοί άρχοντες να τη τυπώσουν σε φυλλάδιο να τη μοιράζουν στους επισκέπτες.

νατασσΆκι είπε...

Πολύ όμορφο, μικρό :)
Φιλάκι


(ναι, κι εγώ δεν τα πάω καλά με τα μοναστήρια και τις εκκλησίες, τα είπαμε αυτά. Αν δεν είναι Αη Γιώργης, Αη Δημήτρης, άντε κι Αη Νικόλας..!)

:)))

Δήμητρα είπε...

Αγραμπελλάκι μου καλώς σε...

Βενσερεμένια μου πολλά φιλιά.Σ ευχαριστώ!

Μαριλενάκι μου είναι το ησυχαστήριο μας...Φιλί!

Αδαμαντάκι μου εσύ τί σχέση έχεις αλήθεια με το νησί;;Ξέρεις τα πάντα!!Φιλί γλυκειά μου!

Αννούλα φιλί!

Κουκέλιμ καλό,επι της ουσίας,πιστεύω πως φαίνονται και οι δικές μου πεποιθήσεις και πιστεύω...Στο τεχνικό μέρος τώρα....υπάρχουν βιβλία-θησαυροί(κυριολεκτώ) για τον Άγιο...Φιλιά ξό μου

Νατασούδιμ γλυκό ,ξέρεις και για μένα τη σχέση με μοναστήρια-ναούς-παπάδες-θρησκεία...Ο Ταξιάρχης είναι το ησυχαστήριο μου.Όποτε πάω.Εξ ου και ο γ πληθυντικός.Φιλί φιλί και φιλί...:D

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο όπως πάντα ..
Θέλω λουκουμάδες τώρα !! Φιλιά και καληνύχτα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ.ΠΡΟΧΘΕΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.

Φθα είπε...

Οι Ταξιάρχες έχουν κάτι τελείως διαφορετικό από τους αγίους. Είναι οι φύλακες στα σύνορα του σκότους με το φως. Είναι εκείνοι που θα κονταροχτυπηθούν με το θηρίο, όταν θα έρθει η ώρα του και που θα το νικήσουν και θα επαναφέρουν την αιώνια τάξη των πραγμάτων. Είναι οι μαύροι άγγελοι του καλού. Εσύ κάτι ξέρεις από φύλακες και μαύρους αγγέλους. Είναι λογικό να ξεκουράζεσαι και να γαληνεύεις κοντά τους...

Spark D' Ark είπε...

αααχ...
να 'σαι καλά :)

Ανώνυμος είπε...

Ε ρε Εφραίμ που σου χρειάζεται..!
Να 'σαι καλά βρε Δημητρούλα!

patsiouri είπε...

Ούτε εγώ τα πάω καλά με τα γνωστά, εκκλησίες, λιβάνια, τάματα κτλ...αλλά και για μένα υπάρχει ΤΟ μέρος.
Λέγεται Αγιοι Ανάργυροι, μοναστήρι στον Πάρνωνα.
Αν περάσετε ποτέ από'κει ζητήστε να γνωρίσετε τον ηγούμενο.
Λέγεται Πάμφιλος.
Ασύγκριτη η συζήτηση μαζί του...
Αλλά μέχρι εκεί.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Πού πήγε;;