Παρασκευή,3

Πρώτο δεκαήμερο τ Απρίλη.

Σελήνη 8 ημερών
Ανατολή 7.07 Δύση 18.50

Μεγάλωσε η μέρα.Απρίλης,ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου.
Ο πιο μεγάλος ψεύτης του χρόνου.

"Απρίλη ψεύτη χάνομαι στα ψεύτικα όνειρα σου"
Όνειρα ψεύτικα και χάνομαι.Χαμένα ψεύτικα όνειρα.Ξεπουλημένα,λίγο από ξεχασμένα.
Ελάχιστα έντονα,μηδαμινά δυνατά.Δεν είναι θέμα ουσίας,ούτε σημασίας.Όλα είναι θέμα επιλογών .
Και είχε ένα ήλιο έξω απίστευτο.
Μια απ αυτές τις μέρες,θα έφτανα μέχρι τη θάλασσα,θα καθόμουν στη νοτισμένη άμμο ,θα ξεγύμνωνα τα πόδια μου και θα έμπαινα μέχρι τα γόνατα.Έτσι που να έβρεχα το κάτω μέρος του παντελονιού.Σαν τους ψαράδες που γλυκομερεύουν την θάλασσα,τ αγρίμι.Ή έτσι νομίζουν.
Και μετά θα πάρω το δρόμο της επιστροφής.
Ύστερα θα ναι όλα τακτοποιημένα.Αυλή,έπιπλα,κρεβάτι παιχνίδια και βιβλία.Και θα λάμπουν στα μάτια του.
Μια από εκείνες τις Παρασκευές, θυμήθηκα να ψάξω τους Χαιρετισμούς, στο "Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απρίλη"
Δυο σκιές κολλημένες στον τοίχο και μια γριά που έβγαινε πάντα να ταίσει τις γάτες.Την ώρα που ακουγόταν στο χωριό απ τα ηχεία της εκκλησιάς ο Ακάθιστος ύμνος.
Στην τσέπη μια παλιά Ιερά Σύνοψις, στα χείλη η δροσιά .

Θαρρούσες και άκουγες σ όλο το χωριό να απαγγέλουν Ελύτη:

Παρασκευή,3

Λοξά επιμήκη μάτια,χείλη ,αρώματα σαν από πρώιμο ουρανό μεγάλης θηλυκής γλυκύτητας και θανάσιμου ποτού.
Έγειρα με το πλάι-σχεδόν μπατάρησα-μες στους ψαλμούς των Χαιρετισμών και την ψύχρα των ανοιχτών κήπων.

Έτοιμος για τα χείριστα.

Πέρασε η ώρα,σχόλασε η εκκλησιά.Πρέπει να φύγω,(βιαστικά σκυφτά και θλιμμένα.....)
-....
-Ορκίζομαι....





Μα οι όρκοι του Απρίλη δεν κράτησαν ποτέ...