Απρίλη,14

Σε τουτο τον τόπο, η νύχτα σιωπά από ανθρώπους.

Μερικά σκυλιά στο βάθος και ο γκιώνης να τραγουδάει την άνοιξη.

Και η σκοτεινιά διάφανη.Ούτε αστέρια ούτε σελήνη να σβήνει.-Ακόμα.

Απόψε δεν έχει μνήμη.Ούτε λήθη χρειάζομαι.

Μεγάλες μέρες,κρυστάλλινες νυχτιές,

Και γω σ ένα μπαλκόνι αράδα με λέξεις και πλήκτρα.

Κάπου ανάμεσα στο Δέλτα και στο Πι.

Μεγάλη βδομάδα και αρχή

Χρόνια τώρα η ίδια σειρά,και τούτο το τσιγάρο να διώχνει τ αρώματα της γης.
Ρημαδιασμένο.
Μονάδα μέτρησης σιωπής.

Να, τώρα σε λίγο, θα πάρω τη σκέψη μου, και θα φύγουμε μακρυά.

Εκεί κατά το Νέστο.
Και εκεί θα γιορτάσουμε επέτειους γενέθλια και σκόλες που πληθαίνουν κάθε Απρίλη.

Κάτι πάνω σε δύο η αυριανή μέρα.

Όπου κάτι η αγάπη και η δύναμη.
Η αγάπη μεγαλώνει και μαζί της η δύναμη αγαπιέται.

Σ αγαπώ σ ένα χαρτί

Συγνώμη σ ένα άλλο.

Λευκό χαρτί κόκκινο το λουλούδι δίπλα.

Ανυπομονω να φέρω τα λουλούδια στο βάζο κάθε αυγή.

Να τα δώ να πεθαίνουν στα χέρια μου.

Και κάθε νυχτιά να τα πετάω σιωπηρά και θλιμένα χαιρετώντας τα μαζί με τις σκέψεις,

Το κρύσταλλο της νύχτας με μάτωσε απόψε.

Ούτε τα χονρά ρούχα έκαναν τίποτα.

Ώρα για επάνοδο, όλο λέω, και όλο αναβάλλω,

Και όλο μ αφήνεις να σ αφήνω.