Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Παρασκευή,3

Πρώτο δεκαήμερο τ Απρίλη.

Σελήνη 8 ημερών
Ανατολή 7.07 Δύση 18.50





Μεγάλωσε η μέρα.Απρίλης,ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου.
Ο πιο μεγάλος ψεύτης του χρόνου.

"Απρίλη ψεύτη χάνομαι στα ψεύτικα όνειρα σου"
Όνειρα ψεύτικα και χάνομαι.Χαμένα ψεύτικα όνειρα.Ξεπουλημένα,λίγο από ξεχασμένα.
Ελάχιστα έντονα,μηδαμινά δυνατά.Δεν είναι θέμα ουσίας,ούτε σημασίας.Όλα είναι θέμα επιλογών .
Και είχε ένα ήλιο έξω απίστευτο.
Μια απ αυτές τις μέρες,θα έφτανα μέχρι τη θάλασσα,θα καθόμουν στη νοτισμένη άμμο ,θα ξεγύμνωνα τα πόδια μου και θα έμπαινα μέχρι τα γόνατα.Έτσι που να έβρεχα το κάτω μέρος του παντελονιού.Σαν τους ψαράδες που γλυκομερεύουν την θάλασσα,τ αγρίμι.Ή έτσι νομίζουν.
Και μετά θα πάρω το δρόμο της επιστροφής.
Ύστερα θα ναι όλα τακτοποιημένα.Αυλή,έπιπλα,κρεβάτι παιχνίδια και βιβλία.Και θα λάμπουν στα μάτια του.
Μια από εκείνες τις Παρασκευές, θυμήθηκα να ψάξω τους Χαιρετισμούς, στο "Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απρίλη"
Δυο σκιές κολλημένες στον τοίχο και μια γριά που έβγαινε πάντα να ταίσει τις γάτες.Την ώρα που ακουγόταν στο χωριό απ τα ηχεία της εκκλησιάς ο Ακάθιστος ύμνος.
Στην τσέπη μια παλιά Ιερά Σύνοψις, στα χείλη η δροσιά .

Θαρρούσες και άκουγες σ όλο το χωριό να απαγγέλουν Ελύτη:

Παρασκευή,3

Λοξά επιμήκη μάτια,χείλη ,αρώματα σαν από πρώιμο ουρανό μεγάλης θηλυκής γλυκύτητας και θανάσιμου ποτού.
Έγειρα με το πλάι-σχεδόν μπατάρησα-μες στους ψαλμούς των Χαιρετισμών και την ψύχρα των ανοιχτών κήπων.

Έτοιμος για τα χείριστα.


Πέρασε η ώρα,σχόλασε η εκκλησιά.Πρέπει να φύγω,(βιαστικά σκυφτά και θλιμμένα.....)
-....
-Ορκίζομαι....





Μα οι όρκοι του Απρίλη δεν κράτησαν ποτέ...

7 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

"Ρόδον το αμάραντον χαίρε η μόνη βλαστήσασα..."άκουγα τη χτεσινή του Ακάθιστου Ύμνου και καθώς κοίταζα την εικόνα μπροστά ήταν σα να έβλεπα εκείνη τη μικρή ταπεινή της Παναγιάς στολισμένη με πολύχρωμες φρέζες κάθε τέτοιες μέρες στο Πλωμάρι.Στη θέση της όμως ήταν άλλη, διαφορετική. Η μαγεία όμως του ευλογημένου ήχου ήταν η ίδια και μου φερνε στη μύτη τα αρώματα από κείνες τις φρέζες, μαζί με το ρίγος κατά το απόβραδο των Χαιρετισμών όπως πάντα.
Νασαι καλά Δήμητρα...

venceremos είπε...

kaλημέρα αληθινη, και οχι απριλιάτικη.....
πως τα καταφέρνεις και ειναι πολυ περισσότερη η ωρα που σκέπτομαι αυτά που γράφεις απ ότι η ωρα που θέλω να τα διαβάζω???
και πόσα συναισθήματα χορεύουν και κλαίνε συνάμα!!!
φιλιά Κυριακάτικα

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μηθυμναίος είπε...

«Θαρρούσες και άκουγες σ’ όλο το χωριό να απαγγέλουν Ελύτη»
«Είναι κάτι φοβερά γεγονότα που όλο μου τ’ αφαιρεί ο Θεός, και ο νους όλο πάλι μου τα προσθέτει».

… το χωριό σου, Δημητρούλα μ’ –και το ξέρεις- πάντα θα απαγγέλει Ελύτη (για θυμήσου τη Μικρή Μόσχα…)

Θα συμφωνήσω με τις δύο παραπάνω κυρίες.
Ριγώ κι εγώ με τη νοσταλγική αίσθηση της Μαριάνθης κι ομολογώ, πως τα ίδια συναισθήματα με την Venceremos «χορεύουν και κλαίνε» και στη δική μου καρδιά, διαβάζοντας τα δικά σου λόγια…

Μαριλένα είπε...

πέρασα και πριν,
σε διάβασα,
αλλά έμεινα να σε διαβαζω χωρίς να μπορω να σου γραψω.

και σε τέτοιες ανάσες
που διαβάζονται
τι, τάχα, μπορεις να γραψεις;



καλησπέρα ειπα;
:)))

(με τα φιλιά μου)

Adamantia είπε...

Στο χωριό σου Δημητρούλα ο Ελύτης έχει άλλο νόημα..
Αληθινότατα φιλιά και μια πασχαλινή αγκαλιά!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ο Απρίλης είναι ο μήνας των αναστάσεων... Η φύση, η φαντασία μας, οι αισθήσεις, η ποιητική και ερωτική μας διάθεση, όλα...
Καλό Πάσχα σου εύχομαι!

Πού πήγε;;