Πακέτο παρελήφθη...

Τρίτο Πάσχα στην Αθήνα .

Το γεγονός θα το αφήσω ασχολίαστο.

Ούτε τις δεύτερες σκέψεις θ αφήσω να με επηρεάσουν.
Σήμερα έφτασε και ο παραγγελιοδόχος απ το χωριό.

Γνώριμη διαδρομή,γνώριμη η διαδικασία παραλαβής.

Μαζί με τα δώρα και τον οβελία φέτος, παρέλαβα μια πολύ ξεχωριστή τσαντούλα.

Πασχαλιάτικη και τρυφερή.

Απ το μεγάλο μου ανήψι

.Τον Στράτο.-Την μεγάλη μου αδυναμία-.

Περιείχε ένα dvd με εκείνον και το μικρό, τον Λευτέρη.
Απο κάτω διέκρινα την καρτούλα.

Και ανοίγοντας την ξεχύλισαν τα γράμματα του.

Έμαθε να γράφει το μωρό μου.Προνήπιο φέτος...

Και οι ευχές.

Μ έπιασε-στιγμιαία- ο νόστος και ο κόμπος στο στομάχι.

Προσπάθησα να τον κοιμήσω γλυκά-τον κόμπο- και έπιασα το τηλέφωνο.
Για να τον ευχαριστήσω.
-Θεια Μή...Τί κάνεις;;(Μη απ το Δήμητρα,έτσι με λέει από μικράκι)
-Στρατο ευχαριστώ πολύ για την κάρτα και τις χειροτεχνίες.

-Τα πήρες;;
-Ναι καρδιά μου ,ήταν πολύ όμορφα και σ ευχαριστώ πολύ.
-Θεία Μή...
-Τί καλό μου;
-Δεν θα ρθεις;;
-....(Κόμπος)
-Όχι αγάπη μου φέτος.Θα ρθώ όμως το καλοκαίρι,και μέχρι τότε θέλω να ξέρεις να μου διαβάζεις παραμύθια.
-Σίγουρα θα ρθεις;;
-Υπόσχομαι.!
Εκεί ήταν που λύγισα.Και λίγο μετά,μπροστά στα γράμματα του ένιωσα τη ματιά να θαμπώνει.

Ο Στράτος μου,μεγάλωσε.Μεγαλώνει...
Δυο σκέψεις απόψε.
Η μια όλη δική του.Του πρώτου μου ανηψιού.-Αδυναμίες είναι αυτές...
Η δεύτερη για όλους τους άλλους.
Και της ημέρας που στο χωριό μοσκοβολάει κουλούρα(τσουρέκι) που ψήνουν οι γυναίκες κάθε Μεγάλη Τετάρτη στο φούρνο του χωριού.

Χρόνια Πολλά λοιπόν

δια χειρός Στρατάκη...