Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Εφαρμοσμένος μαρξισμός




Εφαρμοσμένος μαρξισμός
Και καμιά φορά, ενώ είμαι μόνος στην κάμαρα, κρύβω τα λίγα χρήματα μου, για να μπαίνει πιο άφοβα απ το παράθυρο το φως του φεγγαριού...


Τάσος Λειβαδίτης.

10 σχόλια:

habilis είπε...

Μιά χαρά ξαναβλέπω την αποψινή πανσέληνο .
Την αιχμαλώτισες!!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μάλλον σε ρετιρέ μένεις και με υπέροχη θέα!
Άρα είσαι μπουρζουάζα... χεχε

Μαριάνθη είπε...

Λίγοι στίχοι, δυο εικόνες, πολλή ατμόσφαιρα. Μυρωμένες ανοιξιάτικες νύχτες για απολαύσεις.
Φιλιά.

agrampelli είπε...

Εγώ,και το φεγγάρι...
Μια σχέση πάθους!
Όμορφα Δήμητρα....
Καλή πανσέληνο!

tantoguanto είπε...

"Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τοιχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία."
Καλημέρα Δημητρούλα!

Μαριλένα είπε...

αυτός ο Λειβαδίτης
πόσο αγαπημένος..

πολύ

φιλιά Δημητρούλα

zalmoxis είπε...

Η 2η φωτό, μου αρέσει! 17 μανταλάκια σε ποικιλία χρωμάτων αντικαθρεπτίζουν -όσο μπορούν- το φως της πανεσλήνου εν είδει αδύναμων λαμπιονιών...

Iv vI είπε...

Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου,
σαν δυο ακροβάτες που μισούνται θανάσιμα
που όλη τη μέρα βρίζονται και ραδιουργούν
κι ετοιμάζει το θάνατο ο ένας του άλλου,
μα όταν έρθει η ώρα κι ανάψουν τα φώτα
και το θέατρο ξεχειλίσει απ' την πελώρια αναμονή
ορθοί κι οι δυο πάνω στο απέραντο, μοιραίο σκοινί νά,
που βρίσκονται κιόλας πάνω απ' το μίσος και τον κίνδυνο
και το θαυμασμό και τον χρόνο
― αδερφωμένοι ξαφνικά μες στην παμμέγιστη αρετή της Tέχνης.

Toυ ιδίου...

aris είπε...

Μαρξισμός δε λέει τίποτα... μη σου πω και λενινισμός συντρόφισσα, ιδίως να το βλέπεις στην Αχλαδερή να σκάει μύτη πάνω από τα πεύκα.

Κ.Ο.Β. φεγγαρόπληχτων!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

Πού πήγε;;