Angel

Χτεσινή κουβέντα,συνειδητοποίηση…
11 χρόνια πέρασαν,ήδη στην δεύτερη δεκαετία.
Θυμήθηκα χίλιες δυο στιγμές…από τούτα τα χρόνια,μάλλον τα πιο γεμάτα μέχρι τώρα.
Σε θυμήθηκα να ‘ρχεσαι να με τραβάς κυριολεκτικά απ το σπίτι,να βγούμε έξω.
Με θυμήθηκα με τζελ και πιστολάκι στα μαλλιά σου, να προσπαθώ να δώσω όγκο,όσο ο Κώστας και οι υπόλοιποι χασκογελούσαν.
Μας θυμήθηκα σε σεμινάρια ένδυσης,υπόδησης,υδρολίπανσης,ανάπτυξης τριανταφύλλων.
Μας θυμήθηκα να τσακίζουμε ελαφρά τα πλαινά κλαριά των τριανταφυλλιών για να βοηθήσουμε τα θρεπτικά συστατικά του φυτού να ανέβουν προς τα πάνω.
Θυμήθηκα τις νύχτες των εργασιών,τις ακατανόητες σημειώσεις που κράταγες στ αμφιθέατρα,-μόνο εσύ τις καταλάβαινες τα ορκίζομαι.-Άντε και η Ελευθερία.
Θυμήθηκα τον ήλιο που μας έκαιγε στο A.R.I. στο λεμονοδάσος και το τραπέζι που μετά μας περίμενε.
Θυμήθηκα τις ταινίες που με τράβαγες να δούμε στο σινεμά.Στο Γαλλικό Ινστιτούτο-θυμάσαι;;
Θυμήθηκα τις βόλτες με τη μηχανή,το bowling κ τα strike μου,-ακόμα το χω το χαρτί εκείνο.
Θυμήθηκα τα σιντί με τα τραγούδια,την τρέλα σου με τα unplugged και τα live –λύσσα με τον Σαντάνα…
Θυμήθηκα την μπυραρία στο Παγκράτι και εκείνη την γρήγορα μαγειρεμένη μακαρονάδα…
Μου θύμησες τις ταινίες στο βιντεοκλαμπ...
Και κείνες οι οδηγίες χρήσεως γυναίκας….:P
Και μετά πάντα μου φώναζες γελώντας,λες και μπόρεσες ποτέ σου να γίνεις αυστηρός
Και τον Άγγελο της Δεσποινίδας Γκάρνετ,που προχτές τυχαία πήρα μαζί μου στη δουλειά και στάθηκα πάνω στα καλικατζαράκια γράμματά σου.
Ξέμεινα σε κάτι βραδυές ταινιών στο σπίτι με ποπ κόρν και τον καπνό απ το τσιγάρο να σ ενοχλεί.
Και τις τριανταφυλλιές ν ανθίζουν στο μπαλκόνι κάθε χρόνο.
Σε θυμήθηκα στο σπίτι στο χωριό όταν ανέβηκες στη γειτονιά με το ροζ πουκαμισάκι σου και τη μηχανή στα χέρια…Τις φωτό λέμε….(Δεν φαντάζεσαι πόσο με συγκίνησες τότε…αν δεν νοιαζόμουν για το βάψιμο θ άφηνα τα βουρκωμένα μάτια να φανούν :P)
Και σε βλέπω τώρα να εξοργίζεσαι- και καλά- κάθε φορά που σου λέω για το επερχόμενο συμπεθεριό μας.
Και κείνες τις βραδυές στο βράχο της Ακρόπολης να προσπαθώ να μην γλυστρίσω όσο απέναντι έλαμπαν τα φώτα της σχολής.
Και είναι τόσα αυτά που χω να θυμηθώ,που δεν πρόκειται ποτέ να τα χωρέσω όλα,γιατί είναι έντεκα τα χρόνια ,είναι τα χρόνια γεμάτα και είσαι εσύ δίπλα μου.
Στα καλά,και στα κακά.Στα εύκολα και στα δύσκολα.
Στο γέλιο και στο δάκρυ.
Και εγώ αλλιώτικη μετά από σένα,μετά από τόσα χρόνια….
Και πάνω απ όλα είναι που είσαι εσύ.Χωρίς λέξεις στολίσματος,χωρίς περιγραφές.
Απλός και φίλος.
Φίλος .
Και τόσα χρόνια που προσπαθείς να γίνεις αγγελάκι κακώς το παλεύεις.Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται Άγγελοι
Πολλή αγάπη.Μην ξεχνάς ποτέ!