Όταν έρχονται τα σύννεφα...

και η θαλασσα θυμωνει

στατική βαθύχρωμη 

ατμοσφαιρική μουντάδα.

... πηχτού γκρίζου

στο νησί το φθινόπωρο.

Φθινόπωρο πληγη

Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει
Όταν θ' αποδημούνε τα πουλιά
Θα φτάνει ένα αεράκι ν' αποδείξει
Τι είναι μιά αγκαλιά

Θα 'ναι Σεπτέμβρης μήνας μπορεί κι Οκτώβρης
Θα 'σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί
Και όποιος θυμάται πιο πολύ θα το βρεις
Όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί

Δεν υπάρχουν σύνορα μου λες
Τα καράβια κάνουν κύκλο στις καρδιές
Τα δελφίνια όμως θα μου πουν
Όποιος μένει πίσω δεν τον αγαπούν

Το δελφίνι το 'πε στις ακτές
Κράτα την καρδιά σου από τους πειρατές
Το 'πε και στο κύμα χάθηκε
Όποιος μένει πίσω -- πάει, ξεχάστηκε



Στην ξενιτειά βραδιάζει πιο νωρίς,
στην ξενιτειά να κλάψεις δε μπορείς,
στην ξενιτειά μανούλα μου γλυκιά,
φαρμάκι στάζει η Κυριακή
κι ο κόσμος φυλακή.