Με λένε Γιώργο και ποτέ δεν τραγουδάω
για της αγάπης τον γλυκόπικρο καημό.
Δεν έχω μάθει μαργαρίτες να μαδάω,
δεν περιμένω κανενός τον γυρισμό.
Με λένε Γιώργο και ποτέ δεν τραγουδάω
θα υποφέρω στη ζωή κάθε στιγμή.
Γιατί δεν έκανα ό,τι θά ‘πρεπε να κάνω,
γιατί σαν άνθρωπος δεν είχα την πυγμή.
Αφιερωμένο στους Γιώργηδες της ζωής μας,που ομολογουμένως είναι πολλοί-
-τους φανερωμένους εννοω....
Ειδικά σε κείνους που συνεχίζουν την παράδοση του Νο2 στρατηλάτη άγιου....
1 σχόλιο:
Χρόνια πολλά στους Γιώργηδες και στις Γιώργαινες.Προτείνω άλλο τραγουδάκι.
Κυρά Γιώργαινα
ο Γιώργος σου που πάει
για που το 'βαλε
και που το ξενυχτάει
φόρεσε το σκούρο του
άναψε το πούρο του
πήρε το αμάξι του
και εντάξει του
Ο Γιώργος είναι πονηρός
κι αυτά που λέει μην τα τρώς
κι από τις έντεκα κι εμπρός
κυκλοφοράει για γαμπρός Ρεφραίν
Δίς
Κυρά Γιώργαινα
στο λέω υπευθύνως
ο Γιωργάκης σου
είν' ένας θεατρίνος
για δουλειά σου μίλησε
πονηρά σε φίλησε
η αυγούλα μύρισε
και δεν γύρισε
Δημοσίευση σχολίου