Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Είναι που όταν λείπεις γίνομαι γιος της λύπης


Το φύλο ανευ σημασίας,
όσο το συναίσθημα του κενού
Και του χρόνου που έγινε φυσαλίδα μέσα στο μπουκάλι του νερού
Οι λέξεις της απουσίας.....
Και οι στίχοι της απουσίας
μελωδία μονότονη στ αυτιά....
Το πρωινό με τρομάζει
Το άνοιγμα των ματιών
Και η καλημέρα που θ αντηχεί στη μνήμη και όχι στο δωμάτιο......
Λείπεις
Απόψε
Στίγματα απουσίας σε στίχους

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πού πήγε;;